Αν αγαπάς τη ζωή, είναι αδύνατο να μην αγαπάς και τον άνθρωπο

Με αυτήν τη φράση, που ειπώθηκε κατά τη διάρκεια παρουσίασης του βιβλίου, στο Public cafe στο Σύνταγμα, η γνωστή ψυχοθεραπεύτρια έδωσε το νόημα της όλης προσπάθειας που επιχείρησε με μεγάλη έμπνευση και φαντασία η Κατρίνα Τσάνταλη – Δημητριάδη, η οποία, σημειωτέον, εργάζεται με πάθος, από το 2010, στην ομώνυμη οινοποιία της οικογένειάς της. Το «ΠΑΡΟΝ» συνομίλησε με την πολυτάλαντη Κατρίνα με αφορμή το πρώτο της παραμύθι και εισέπραξε πολλά: «Δεν είναι υπέροχο να μεγαλώσει ένα παιδί με αξίες; Το μήνυμα είναι να μάθουμε στα παιδιά να νοιάζονται. Να φροντίζουν. Να είναι υπεύθυνα. Να δίνουν αγάπη. Γιατί έτσι θα έχουμε πολύ περισσότερους όμορφους ανθρώπους στο μέλλον», τονίζει η φιλόζωη συγγραφέας.

Όταν η συζήτησή μας έρχεται στην Ελλάδα, την οικονομική κρίση και την οινοποιία της οικογένειάς της, η Κατρίνα, λέει: «Απασχολούμε σχεδόν 300 υπαλλήλους στην Ελλάδα και συνεργαζόμαστε με περίπου 1.000 αμπελουργούς. Σεβόμαστε την ιστορία μας, σεβόμαστε τους ανθρώπους μας και συνεχίζουμε την προσπάθειά μας με όραμα και στρατηγική. Η απόφαση να παραμείνουμε στην Ελλάδα οφείλεται και στη δέσμευση που έχουμε με τη γη. Η γη της χώρας μας δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τη γη καμιάς άλλης χώρας».

***

> Πώς μια επιχειρηματίας, με ένα όνομα «βαρύ» στον κλάδο της οινοποιίας, αποφάσισε να εκδώσει ένα βιβλίο; Και μάλιστα στην παρθενική της συγγραφική απόπειρα αντί να γράψει ένα μυθιστόρημα για το κρασί, που ευφραίνει καρδιές, έκανε την ανατροπή και έβαλε στις σκέψεις της και μετέπειτα στις σελίδες της πρωταγωνιστές τα ζώα;

O λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε αυτό το βιβλίο είναι για να εκπαιδεύσει τα παιδιά και τους γονείς να νοιάζονται και να δίνουν αγάπη και φροντίδα στα ζώα, και δη στα αδέσποτα. Στόχος μου ήταν να κάνω κάτι για την παιδεία, που δεν… πολυέχουμε, γύρω από τη φιλοζωία και αποφάσισα ότι ένα βιβλίο θα είχε μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας.

> Η ιστορία του βιβλίου σας «Το Σοφάκι και ο Ντο», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα, είναι εμπνευσμένη από δικά σας παιδικά βιώματα;

Στο παραμύθι μου, το «Σοφάκι», όπως τα περισσότερα παιδιά στην ηλικία του, θέλει κατοικίδιο, η μαμά της όμως αρνείται, εξηγώντας φυσικά την ευθύνη που έχει κανείς όταν βάζει ένα ζωάκι στη ζωή του. Το «Σοφάκι» κάνει μια ευχή και σαν φανταστικός φίλος εμφανίζεται ο Ντο, το νεραϊδόσκυλο, ο οποίος με τις συμβουλές του θα μάθει στο Σοφάκι να φροντίζει τα ζωάκια, και συγκεκριμένα τα αδέσποτα. Μέσα από το βιβλίο, το παιδί μαθαίνει να βάζει νεράκι στο πάρκο της γειτονιάς για να πιούνε τα περαστικά ζωάκια ή να δίνει τα αποφάγια του στις γατούλες στην ταβέρνα. Αυτό είναι η δική μου πρόταση για να ξεκινήσει το παιδί να δίνει και να προσφέρει σε αυτούς που το έχουν ανάγκη. Εγώ ήμουν πολύ τυχερό παιδί, από την άποψη ότι προϋπήρχαν ζωάκια στο σπίτι. Μεγάλωσα δηλαδή με τετράποδα που ήταν μέλη της οικογένειάς μου.

> Οι γονείς σας ήταν φιλόζωοι και σας μετέδωσαν αυτήν την αγάπη;

Οι γονείς μου ήταν και παραμένουν φιλόζωοι. Από πάντα και για πάντα. Από τις πρώτες μνήμες που έχω σαν παιδί είναι η μαμά μου να ταΐζει δεκάδες γάτες στην γειτονιά μας με εμένα στην αγκαλιά της. Ο μπαμπάς μου είναι ένας Άγγελος, όνομα και πράγμα. Έχει διασώσει και υιοθετήσει τόσα πολλά πλάσματα όλα αυτά τα χρόνια. Τα αποκαλώ πλάσματα γιατί δεν μιλάω μόνο για σκυλιά και γατιά. Μοσχαράκια, κατσίκες, γαϊδούρια, πέρδικες και ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.

> Tο παραμύθι σας θεωρώ ότι μαθαίνει στο παιδί να αγαπά και να σέβεται μια άλλη ύπαρξη πέρα από τη δική του. Αυτό είναι και το μήνυμα που θέλετε να περάσετε;

Αυτό δεν είναι υπέροχο; Να μεγαλώσει ένα παιδί με τέτοιες αξίες; Το μήνυμα είναι να μάθουμε στα παιδιά να νοιάζονται. Να φροντίζουν. Να είναι υπεύθυνα. Να δίνουν αγάπη. Γιατί έτσι θα έχουμε πολύ περισσότερους όμορφους ανθρώπους στο μέλλον.

> Επειδή μιλάμε για τον πολιτισμό της καθημερινότητας, είναι οι Έλληνες φιλόζωοι; Γιατί ασκείται τόση βία σε αυτά τα ανήμπορα πλάσματα;

Θέλω να πιστεύω πως όσο περνάνε τα χρόνια, όλο και περισσότεροι Έλληνες νοιάζονται για τα ζώα. Και αυτό φυσικά δεν σταματάει εκεί. Επειδή μπορεί κάποιος να πει «γιατί τα ζώα»; Ο Γκάντι είχε πει ότι ο πολιτισμός ενός λαού φαίνεται και από τον τρόπο που συμπεριφέρεται στα ζώα. Άποψη την οποία συμμερίζομαι απόλυτα. Αν κάποιος αγαπά τα ζώα, είναι φύσει αδύνατον να μην αγαπά και τους ανθρώπους. Όσον αφορά τη βία, μπορώ να σας προβληματίσω λέγοντας το εξής… Αυτοί που αποκεφάλισαν πρόσφατα δέκα θαλάσσιες χελώνες στη Νάξο και πυροβόλησαν μια φώκια στην Ίο (τα οποία είναι όλα προστατευόμενα είδη), ποιος μου λέει εμένα ότι δεν είναι ικανοί να κάνουν κακό ακόμα και σε ανθρώπους; Δυστυχώς, ζουν ανάμεσά μας.

> Αρκεί η δράση των φιλοζωικών εταιρειών για τα αδέσποτα; Πώς δημιουργούνται συνειδητοποιημένοι πολίτες; Μήπως θα έπρεπε η δράση για την προστασία των ζώων να αποτελούσε μάθημα στο σχολείο;

Το ιδανικό προφανώς θα ήταν να υπήρχε ως μάθημα στο σχολείο η φιλοζωία, ο σεβασμός στα ζώα και στη φύση. Αλλά αυτό είναι κάτι που μαθαίνεται κυρίως από τους γονείς. Και έτσι δημιουργούνται συνειδητοποιημένοι πολίτες. Με παιδεία. Άλλο η παιδεία και άλλο η μόρφωση. Παιδεία μπορεί να έχει και κάποιος που δεν πήγε ποτέ σε σχολείο, αλλά οι γονείς του τον έμαθαν να είναι άνθρωπος. Οι φιλοζωικές εταιρείες είναι όλες γεμάτες. Υπάρχουν φιλοζωικές που κάνουν σπουδαίο έργο. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Ο κόσμος μας μπορεί να αλλάξει, αν ο καθένας μας κάνει κάτι, έστω και λίγο.

> Ποιος σας έπεισε ότι αυτό το παραμύθι που γράψατε πρέπει να εκδοθεί;

Οι φίλες μου. Σε αυτές το έδειξα πρώτα και επέμεναν και τις ευγνωμονώ πολύ γι’ αυτό. Στους γονείς μου το είπα όταν είχε πια δρομολογηθεί το παραμύθι.

> Έχετε γράψει και άλλες ιστορίες;

Έχω γράψει, συνεχίζω να γράφω και όταν κλέβω λίγο χρόνο μέσα στην καθημερινότητά μου προσπαθώ να τον αξιοποιώ με αυτόν τον τρόπο, καθότι με ηρεμεί. «Το Σοφάκι και ο Ντο» ήταν η αρχή, η αφορμή, αν θέλετε, να γνωστοποιήσω αυτή μου την αγάπη. Όταν αυτό το παραμύθι κάνει τον κύκλο του σίγουρα θα υπάρξει και συνέχεια.

> Τι σας έχει διδάξει η φύση, το κρασί, ο μόχθος και ο αγώνας των γονιών σας;

Οι γονείς μου με έχουν μάθει να αγαπώ, με όλη τη σημασία της λέξεως! Οι άνθρωποι μόνο όταν δίνουν είναι πραγματικά γεμάτοι. Τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς προσπάθεια, επιμονή και πίστη.

> Ποια είναι τα προσωπικά σου όνειρα;

Αυτήν τη στιγμή το βασικό μου όνειρο είναι να δω «Το Σοφάκι και τον Ντο» να αγγίζουν όσο περισσότερες μικρές και μεγάλες καρδιές μπορούν.

> Και η ευτυχία ή το νόημα της ζωής;

Ευτυχία είναι να έχουμε την υγεία μας, που οι περισσότεροι θεωρούμε τόσο δεδομένη. Είναι μεγάλη τύχη να έχεις υγεία. Χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Και φυσικά αγάπη. Να μας αγαπούν οι άνθρωποι που αγαπάμε. Υγεία και αγάπη λοιπόν. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τα πάντα, αρκεί φυσικά να έχουν στόχους και πείσμα.

> Κατρίνα, εκπροσωπείς την τέταρτη γενιά μιας οικογένειας που σηματοδοτεί τις εξελίξεις στην ελληνική οινοποιία απʼ το 1890. Ουσιαστικά είσαι η επικεφαλής της Εταιρικής Επικοινωνίας και Μάρκετινγκ της εταιρείας Tsantali. Είναι μεγάλη ευθύνη; Είναι ο ελληνικός οίνος ανταγωνιστικός; Μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη στον κλάδο;

Ο κλάδος του ελληνικού κρασιού είναι αναπτυσσόμενος και, το σπουδαιότερο, έχει αξιοσημείωτες προοπτικές διεθνώς. Είμαι εξαιρετικά περήφανη -και ταυτόχρονα αντιλαμβάνομαι την ευθύνη- που ανήκω σε μια από τις παλαιότερες οινικές οικογένειες της Ελλάδας, που άνοιξαν δρόμους για το ποιοτικό εμφιαλωμένο κρασί εντός και εκτός συνόρων. Ασυζητητί, παίρνουμε πολύ σοβαρά τόσο την ιστορία μας όσο και τον ρόλο μας ως η μεγαλύτερη ελληνική οινοποιία με το μεγαλύτερο μερίδιο εξαγωγών. Στόχος μας αποτελεί η ανάδειξη του brand «ελληνικό κρασί» σε όλο τον κόσμο.

> Η κρίση σάς επηρέασε; Από ποιες αξίες αντλείτε δύναμη ως οικογένεια;

Η κρίση δεν άφησε ανεπηρέαστο κανέναν κλάδο, καθώς όλες οι επιχειρήσεις καλούνται τα τελευταία χρόνια να λειτουργήσουν σε ένα πολύ αφιλόξενο για ανάπτυξη περιβάλλον. Η επιβολή του ΕΦΚ από 1/1/2016 ήταν μια επιπλέον κρίσιμη επιβάρυνση που δημιούργησε περαιτέρω προβλήματα, τόσο στις μικρές όσο και στις μεγάλες οινοποιίες. Ωστόσο, τόσο η οικογένειά μου όσο και οι άνθρωποι που δουλεύουν μαζί μας δεν υπάρχει περίπτωση να το βάλουμε κάτω και να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια.

> Πιστεύεις ότι η κρίση στη χώρα μας είναι μόνο οικονομική ή ηθική και πολιτιστική;

Η οικονομική κρίση φέρνει πάντα στην επιφάνεια και άλλα -συχνά σοβαρότερα- προβλήματα σε μια κοινωνία. Η οικονομική ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το μέλλον είναι σίγουρα επιβαρυντικοί παράγοντες.

> Γιατί η επιχείρησή σας παραμένει στην Ελλάδα, ενώ θα μπορούσε να είχε φύγει στο εξωτερικό στην κεντρική της σύνθεση;

Απασχολούμε σχεδόν 300 υπαλλήλους στην Ελλάδα και συνεργαζόμαστε με περίπου 1.000 αμπελουργούς. Σεβόμαστε την ιστορία μας, σεβόμαστε τους ανθρώπους μας. Και συνεχίζουμε την προσπάθειά μας με όραμα και στρατηγική. Η απόφαση να παραμείνουμε στην Ελλάδα οφείλεται και στη δέσμευση που έχουμε με τη γη. Η γη της χώρας μας δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τη γη καμιάς άλλης χώρας.