H 25η Μαρτίου 2017 για την Ευρώπη
Ιδρύθηκε, κάτω από την πίεση της λογικής, για να υπηρετήσει την ειρήνη και τα θεμιτά οικονομικά συμφέροντα, με ακριβοδίκαιο τρόπο, όλων των ευρωπαϊκών λαών. Να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ιστορικού χρόνου και τις εύλογες ανάγκες των βασανισμένων -από λάθη και αδίστακτες πολιτικές- λαών της γηραιάς ηπείρου.
Καθώς οι πρωτεργάτες της αρχικής μεγάλης προσπάθειας, του φιλόδοξου οράματος, προοδευτικά αποχώρησαν από την ευρωπαϊκή σκηνή (Ντε Γκολ – Αντενάουερ, Σουμάν, Ντε Γκασπέρι κ.λπ.), οι διάδοχοί τους στη μακρά περίοδο της ευρωπαϊκής ειρήνης και ευημερίας έχασαν τον βηματισμό τους. Περιπλανήθηκαν μεταξύ εμβάθυνσης και διεύρυνσης, χτίζοντας παράλληλα μια γραφειοκρατική Βαβέλ και παραδίδοντας τα «ιερά και τα όσια» της ευρωπαϊκής καθημερινότητας σε μη νομιμοποιημένους από τους λαούς τεχνοκράτες. Σε GOLDEN BOYS, άσχετους με τη μάχιμη ζωή και τις δοκιμασίες της Ιστορίας, έτοιμους να παίξουν με τις τύχες των ευρωπαίων πολιτών στις ταχυδακτυλουργικές στατιστικές, στους ισολογισμούς των τραπεζών και στα χρηματιστήρια. Θεσμοθετημένοι ιμάντες μεταφοράς -πολλές φορές- ανομολόγητων συμφερόντων, πονηρών οδηγιών και σκοτεινών παραγγελιών.
Τούτη την ώρα της σημαντικής επετείου των 60 χρόνων της ΕΕ, κακή τη μοίρα, κυριαρχούν τρία κρίσιμης σπουδαιότητας θέματα:
• Η -χωρίς σοβαρή μελέτη και στέρεα ηθικά επιχειρήματα- πρόθεση των τεσσάρων μεγάλων της Ευρώπης (Γερμανίας – Γαλλίας – Ιταλίας – Ισπανίας) για μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, με ευθεία καταστρατήγηση των Συνθηκών Ρώμης και Λισαβόνας.
• Η αντιμετώπιση του Brexit και της «καταιγίδας» Τραμπ, που προδικάζουν σκληρή αντιμαχία συμφερόντων για μεγάλο χρονικό διάστημα, με όχι ευκαταφρόνητες, παράλληλες, διασπαστικές τάσεις εντός του Ηνωμένου Βασιλείου.
• Η κοινωνικοοικονομική κρίση στην Ελλάδα, χώρα-ανάχωμα των μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη. Για το πρώτο θέμα, οι καλόπιστοι υποστηρικτές των «πολλών ταχυτήτων», προωθούν στον ευρωπαϊκό διάλογο το επιχείρημα – ερώτημα: «Υπάρχουν χώρες στην ΕΕ που δεν μπορούν και άλλες που δεν θέλουν να συμμετάσχουν στον σκληρό πυρήνα της Ένωσης, π.χ., στα θέματα Sengen, ευρωπαϊκού στρατού κ.λπ.; Τι, επομένως, πρέπει να γίνει;».
Απάντηση:
• Μα, για όλα αυτά έχουν προβλέψει οι Συνθήκες Ρώμης και Λισαβόνας, η τελευταία μάλιστα είναι ισόκυρη με Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Για όποιες αναγκαίες αλλαγές, προς το συμφέρον όλων των ευρωπαϊκών λαών, υπάρχουν διαδικασίες και κυρίως τα δημοψηφίσματα. Θα τηρηθούν; Ή η δύναμη της ισχύος κάποιων, ετσιθελικά και πραξικοπηματικά, θα ανατρέπει το εκάστοτε και κατά το δοκούν status quo της ΕΕ;
Η σημερινή ημιτελής Ευρώπη είναι από μόνη της οργανισμός πολλών ταχυτήτων. Η τυχόν θεσμοθέτηση του διαφορετικού βηματισμού των χωρών που την αποτελούν θα είναι η ληξιαρχική πράξη θανάτου όλων των θεσμών της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Ως προς το Brexit:
Έκπληκτοι παρακολουθούμε τις τελευταίες τοποθετήσεις των ηγετών των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το περιεχόμενο των λόγων και οι θρυλούμενες προθέσεις Τραμπ φαίνεται να προκαλούν ψυχοπνευματικές αναταράξεις και σοβαρές ανησυχίες στους ηγετικούς ευρωπαϊκούς κύκλους. Brexit και Τραμπ έχουν γίνει εφιάλτες για την ιθύνουσα, προσωρινή ηγετική ομάδα της Ευρώπης, η οποία αιφνιδιασμένη παραπαίει. Και στην παραζάλη της, πανικόβλητη, συσκέπτεται (όρα Βερσαλλίες) και διακηρύσσει, ερήμην των ευρωπαϊκών λαών, διάφορα επικίνδυνα και ασύνετα.
• Καθʼ όσον αφορά το επτάχρονο δράμα της Ελλάδος: Θεωρητικά (και με δόση ρομαντισμού) η 60ή αυτή επέτειος είναι μια σπουδαία ευκαιρία, είναι ένα τεστ αξιοπιστίας και ηθικής ισχύος των ευρωπαϊκών θεσμών να προσφέρουν διέξοδο στην προχωρημένη ελληνική ανθρωπιστική κρίση. Τώρα, στις 25 Μαρτίου 2017! Προτάσσοντας αρχές, έντιμες διαθέσεις και αλληλεγγύη και δίδοντας παραδεκτή λύση στο ελληνικό μαρτύριο της εσκεμμένης – τιμωρητικής φτωχοποίησης και της ανείπωτης δοκιμασίας ενός λαού, δικαιώνοντας έμπρακτα, στη συνείδηση των Ευρωπαίων, την αγαθοποιό ύπαρξη της ΕΕ.
Η ΕΕ, ως ΕΟΚ, ξεκίνησε το 1957 με πολλά όνειρα, για να καταλήξει στις μέρες μας, ασθμαίνουσα, στην αγκαλιά του γερμανικού ευρωγεωπολιτικού μονοπωλίου, στο Brexit, και από εκεί στην αγωνία ενός πιθανού Grexit, που με νομοτελειακή συνέχεια θα οδηγήσει στο προαναγγελλόμενο ήδη, με πολλούς τρόπους, μελλοντικό φιάσκο της διάλυσής της… Μεγάλες οι ευθύνες των ευρωπαίων ηγετών και ηγετίσκων! Κρίσιμες οι αποφάσεις τους. Ο Θεός ας τους βοηθήσει, έστω και αν όλοι τους είναι… αμαρτωλοί.