Όχι, κύριε Πρόεδρε…

Τον κ. Παυλόπουλο τον εκτιμώ όχι μόνο ως ανώτατο πολιτειακό παράγοντα αλλά και ως διακεκριμένο καθηγητή και νομικό, που με τιμά με τη φιλία του από πολλών ετών. Λυπούμαι, όμως, που είμαι αναγκασμένος να διαφωνήσω ριζικά με τις προαναφερόμενες απόψεις του. Κυρίως με τη βάση του όλου σκεπτικού του. Γνωρίζω, όμως, τη δημοκρατική νοοτροπία του και ότι ο διάλογος και η αντίθετη άποψη ποτέ δεν τον δυσαρεστούν. Αντιθέτως, του δίνουν αφορμή διά περαιτέρω ανάπτυξη ιδεών.

Κατʼ αρχήν, δεν πρόσεξε ο Πρόεδρος ότι την ίδια άποψη εξέφρασε και ο κακός δαίμων της ευρωπαϊκής μαφίας, ο άρχων της Κομισιόν, ο Γιούνκερ, με τα περί «ενιαίας αγοράς»; Και τα είπε αυτά κατά την παρουσίαση της «Λευκής Βίβλου» του, που εάν ήθελε να κυριολεκτήσει θα την αποκαλούσε «Μαύρη Βίβλο». Διότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση εκφράζουν τη χειρότερη δικτατορία από όσες γνώρισε ο κόσμος. Η «Λευκή Βίβλος» είναι ο «Αγών μου» του Χίτλερ σε νέα έκδοση. Στις σελίδες της καταγράφεται πώς εξαφανίζεται η εθνική ανεξαρτησία των κρατών και οι χώρες μεταβάλλονται σε έναν ευρωπαϊκό πολτό, για να βγουν ωφελημένες οι γαλλογερμανικές τράπεζες και οι διεθνείς εκφραστές του καπιταλισμού. Ήδη στη χώρα μας έχουν πάψει να υπάρχουν ελληνικές τράπεζες. Μετεβλήθησαν σε εξαρτήματα των ξένων και τα «κοράκια» τους θα πάρουν όλες τις δικαιοδοσίες, ώστε να ρουφήξουν το αίμα των ελλήνων πολιτών.

Στόχος μας πρέπει να είναι η ΔΙΑΛΥΣΗ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι η «ευρωπαϊκή ενοποίηση». Η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας, η Μαρίν Λεπέν, έδωσε τον πιο ακριβή χαρακτηρισμό για το τι είναι αυτή η διαβόητη «Ευρωπαϊκή Ένωση». Είπε: «Είναι ένας οργανισμός που ιδρύθηκε χωρίς να ζητηθεί η γνώμη των λαών και που αποτελείται από μια ολιγαρχία τραπεζιτών και τεχνοκρατών, σαν τον Γιούνκερ και άλλους, οι οποίοι δεν εξελέγησαν ποτέ από κανέναν λαό και οι οποίοι εργάζονται για τα συμφέροντα των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών και προωθούν οικονομικές πολιτικές δικών τους επιλογών, ενώ αντιμετωπίζουν με πλήρη περιφρόνηση τους ευρωπαϊκούς λαούς που εκβιάζουν…». Αυτή είναι η αλήθεια.

Καθίσταται, λοιπόν, φανερό ότι τα μνημονιακά κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία και λοιπά οπερετικά κομματίδια, λιβανίζουν δουλικότατα την Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή, στην ουσία, πρακτορεύουν συμφέροντα ξένων τραπεζιτών. Αλλά και ο κ. Πρ. Παυλόπουλος, στο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο του «Το Δημόσιο Δίκαιο στον αστερισμό της οικονομικής κρίσης», είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός για τον νεοφιλελεύθερο «Μινώταυρο», όπως τον αποκαλεί. Και, μεταξύ πολλών άλλων, ορθά επισημαίνει: «Η Ευρωζώνη, ύστερα από την έκρηξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και ʽʽαπαλλαγμένηʼʼ από το αντίπαλο δέος μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, ζει στον αστερισμό τής, γερμανικής έμπνευσης και επιβολής, νεοφιλελεύθερης πολιτικής». Καίρια τονίζει: «Εδώ, υπό τα ʽʽκαυδιανά δίκραναʼʼ των Μνημονίων και της Τρόικας, ο κατήφορος του κατωτάτου μισθού δεν έχει όρια. Και, κατʼ ακολουθία, η ανθρώπινη εξαθλίωση…». Αυτός είναι και ο στόχος της «Λευκής Βίβλου» του Γιούνκερ: Η ανθρώπινη εξαθλίωση, στην οποία ήδη βρισκόμαστε. Ο Ταλεϋράνδος είπε κάποτε ότι το πολιτικό λάθος είναι χειρότερο από έγκλημα. Στην ελληνική περίπτωση, έχουμε εγκλήματα κατά συρροή, που δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητα. Διότι έγκλημα αποτελεί η ανίερη προσπάθεια των εξωνημένων μνημονιακών κομμάτων να πείσουν τους πολίτες για την «ανάγκη» να μένουμε σκλάβοι μέσα στο γερμανοευρωπαϊκό γκέτο, επειδή αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ξένων τραπεζών.

Τον καιρό της δολοφονίας του Λαμπράκη –το 1963– ο γέρος Καραμανλής είπε την περίφημη φράση: «Ποιος κυβερνά επιτέλους αυτόν τον τόπο;». Το ίδιο ερώτημα μπορούμε να διατυπώσουμε και σήμερα, και η απάντηση είναι: Κυβερνά η μαντάμ Δρακουλέσκου από τις σουίτες του «Χίλτον». Αυτή η αυταρχική μέγαιρα, που ποτέ δεν ξεδιψάει πίνοντας το αίμα του λαού μας. Και δεν βρέθηκε ένας πολιτικός με στοιχειώδη εθνική αξιοπρέπεια να τη στείλει από εκεί που ήλθε. Και δεν βρέθηκε διότι, όπως είχε γράψει ο καθηγητής κ. Βασ. Φίλιας: «Είναι πολλοί οι σημερινοί αρουραίοι της πολιτικής που παριστάνουν τους βουλευτές και ψηφίζουν κατʼ εντολήν και χωρίς γνώση του αντικειμένου». Αυτοί οι βουλευτές, λέει ο κ. Φίλιας, «είναι υποπροϊόντα μιας πολιτικής υποκουλτούρας, που βασίζεται στην απενεργοποίηση της κοινωνίας…».

Η πολιτική ατμόσφαιρα στην Ελλάδα αναδίδει αποπνικτικές αναθυμιάσεις ηθικής σήψεως. Ποιοι παράγοντες μας κρατούν δεσμώτες μέσα στην ευρωπαϊκή δικτατορία; Τα μνημονιακά κόμματα. Ποιοι καθιστούν αδύνατη την εθνική μας ανεξαρτησία; Αυτά τα κόμματα. Ποιοι έσυραν την Ελλάδα στο τέλμα του αδιεξόδου; Ποιοι προπαγανδίζουν συνεχώς υπέρ του ευρώ, επειδή αυτό εξυπηρετεί τον διεθνή καπιταλισμό; Τα κόμματα. Κάποιος, επιτέλους, θα πρέπει να τερματίσει την αποσύνθεση του δημόσιου βίου, αχρηστεύοντας τους ολετήρες του έθνους. Όχι, λοιπόν, κύριε Πρόεδρε, αγαπητέ κύριε Παυλόπουλε… Δεν θέλουμε «ευρωπαϊκή ενοποίηση», δηλαδή τη μονιμότητα της δικτατορίας, αλλά τη ΔΙΑΛΥΣΗ της γερμανοευρωπαϊκής ένωσης και την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα. Και θα ευχόμασταν ο κ. Παυλόπουλος, με το επιστημονικό του κύρος και ως ανώτατος πολιτειακός παράγων, πρώτος να σηματοδοτήσει την ανάγκη πολιτικής στροφής και την αντίσταση κατά των ξένων εισβολέων.

Πρόσφατα η «Καθημερινή», στην ανίερη προσπάθεια να παραπλανηθούν οι πολίτες για την «ανάγκη» του ευρώ, επεστράτευσε 14 οικονομολόγους. Εάν προσέξει μάλιστα κάποιος από ποια πανεπιστήμια προέρχονται αυτοί οι οικονομολόγοι, θα βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα. Την απάντηση τους έδωσε ο κ. Θεόδωρος Κατσανέβας, πρόεδρος του κόμματος Δραχμή. Στην απάντησή του, που είναι καταπέλτης, ο κ. Κατσανέβας αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η οικονομική θεωρία και η πραγματικότητα διαψεύδουν τους 14 οικονομολόγους. Το σκληρό, υπερτιμημένο ευρώ έχει καταστρέψει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Η υποτίμηση της νέας δραχμής, σε λελογισμένα επίπεδα, θα ενισχύσει τις εξαγωγές και κυρίως το ισχυρότερό μας προϊόν, τον τουρισμό». Τονίζει ακόμη ότι το χρέος έχει υπερδιπλασιαστεί μέσα στα χρόνια της Ευρωζώνης, ότι σε αντίθεση με την εποχή της δραχμής, τώρα, στην εποχή του «ευρωπαραδείσου», υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε καύσιμα και φάρμακα, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες σιτίζονται σε συσσίτια. Δυστυχώς, λόγω ελλείψεως χώρου, δεν μπορώ να επαναλάβω όσα εύστοχα εκθέτει ο κ. Κατσανέβας. Και δεν είναι τυχαίο το ότι, ενώ οι ανοησίες των «σοφών» οικονομολόγων αναμεταδόθηκαν από όλα τα ΜΜΕ, στον κ. Κατσανέβα αρνήθηκαν άμβωνα για να τους απαντήσει.

Έχουμε και τους δύο θλιβερούς κορυφαίους της ευρωπαϊκής δημαγωγίας, τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη. Προς το παρόν, θα μας απασχολήσει ο πρώτος. Ο κ. Τσίπρας, αφού επρόδωσε την Αριστερά, αφού επρόδωσε τον κόσμο που κάποτε –ευκολόπιστα– τον εμπιστεύθηκε, τώρα, προκειμένου να παραμείνει πρωθυπουργός «παντός καιρού», διέλυσε κυριολεκτικά τη χώρα με τους ερασιτέχνες, «κομπογιαννίτες της πολιτικής», συνεργάτες του. Θα τον καταδιώκουν διά παντός τα ίδια τα λόγια του ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προτού η Κίρκη των Βρυξελλών τον μεταβάλει από αντιστασιακό ηγέτη σε «Κουίσλινγκ» των γερμανοευρωπαίων κατακτητών. Ο σικελός δραματουργός Λουίτζι Πιραντέλο έγραφε: «Η ζωή είναι μια πολύ θλιβερή φάρσα. Γιατί έχουμε μέσα μας την ανάγκη να εξαπατούμε αδιάκοπτα τον εαυτό μας, δημιουργώντας μια πραγματικότητα που κάθε τόσο αποδεικνύεται μάταιη και φανταστική…». Μια τέτοια «πραγματικότητα» προσπαθεί να «πλασάρει» ο πρωθυπουργός μέσα στη θλιβερή πολιτική φάρσα που ο ίδιος κατασκεύασε. «Η εξουσία τρελαίνει», έλεγε ο μεγάλος ιστορικός Ήκτον. Φαίνεται ότι είχε δίκιο. Διότι δεν είναι δυνατόν, την ώρα που έρχεται Αρμαγεδδών νέων σκληρών μέτρων από τους αισχρούς δανειστές, ο πρωθυπουργός να μιλάει απαθής στο Υπουργικό Συμβούλιο και να φαντασιώνεται ότι επιστρέφουμε σε… ρυθμούς ανάπτυξης και ότι η οικονομία ανέκαμψε! Έχει απολέσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.

Ο Σόιμπλε αποτελεί μετεμψύχωση του Άιχμαν. Δεν παρουσιάζουν μόνο την εκπληκτική ομοιότητα μορφής αλλά και ταύτιση νοοτροπίας. Ο ναζί δολοφόνος, στο δικαστήριο που τον εδίκαζε στο Ισραήλ, παραδέχθηκε κυνικά ότι αυτός έστελνε εκατοντάδες Εβραίους στους φούρνους διότι τέτοια διαταγή είχε, και η διαταγή «έπρεπε» να εκτελεσθεί! Ο Σόιμπλε, με τον ίδιο κυνισμό, λέει στους Έλληνες: «Ή θα συμφωνήσετε στα μέτρα εξοντώσεως που θέλω ή θα φύγετε…». Εάν όμως εγκαίρως είχαμε Σχέδιο Βʼ και του λέγαμε ότι δεν δεχόμαστε εκβιασμούς και φεύγουμε, το τερατούργημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα δεχόταν ισχυρό κραδασμό. Η ανερμάτιστη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει πελαγώσει μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα πλήρους συγχύσεως. Ο άγγλος ιστορικός Τόινμπι έγραφε κάποτε για την «εποχή της σύγχυσης», που προηγείται πάντοτε μιας φάσης παρακμής, κατάρρευσης και εσωτερικού αναβρασμού. Αυτήν τη φάση βιώνουμε τώρα. Και η ευθύνη των μνημονιακών κομμάτων για αυτό το κατάντημα είναι τεράστια.