Ακόμη θυμάται τον διαιτητή Δούρο
Τον θυμήθηκα τον μεγάλο, επειδή σαν σήμερα -19 Μαρτίου-, το όχι πολύ μακρινό 2004, ανέλαβε για τρίτη φορά την ομάδα του Ολυμπιακού Πειραιά, με εντολή του γάτου-προέδρου Σωκράτη Κόκκαλη. Ήταν, όπως θυμάστε, η τελευταία ευκαιρία του κόουτς να παρατήσει τον καφενέ των Εξαρχείων (και τον χαβαλέ στο γυμναστήριο του Πανελληνίου ΓΣ) προκειμένου να σηκώσει τα μανίκια της μόνιμα κόκκινης μπλούζας του και να πολεμήσει για τον πρώτο του τίτλο με την ομάδα της καρδιάς του. Δυστυχώς, πριν κλείσει δύο μήνες δουλειάς -και έπειτα από επτά νίκες, μια ισοπαλία και μία ήττα- ήλθε η ώρα του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό εκτός έδρας. Με νίκη ο τίτλος ήταν δικός του, οπότε έμπαινε γερά στην τελική ευθεία για την κατάκτηση του νταμπλ, που άξιζε να το πάρει. Δυστυχώς, σε αυτόν τον αγώνα ένας ανεκδιήγητος διαιτητής από την Κορινθία, ονόματι Γιώργος Δούρος, λες και είχε ποντάρει στοίχημα υπέρ του τέλους της καριέρας του Αλέφαντου, αφού με μια απόφαση-κόλαση τον έστειλε ουσιαστικά στην απόλυση, για να ζήσει από εκεί και πέρα τη φριχτή ανάμνηση της αδικίας. Σύμφωνα με το χρονικό του αγώνα, σε μια φάση, που δεν ήταν δα και σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, ο αμυντικός του Παναθηναϊκού Σωτήρης Κυργιάκος χτύπησε εν ψυχρώ τον μεσοκυνηγό του Ολυμπιακού Τζιοβάνι εντός περιοχής. Ο Δούρος, αντί να δείξει κόκκινη κάρτα στον πρώτο και να δώσει το κλασικό πέναλτι, απέβαλε μόνο τον παίκτη του Ολυμπιακού και έτσι στέρησε από τους Πειραιώτες την ευκαιρία να πάρουν το ματς (που έληξε ισόπαλο). Τι κι αν φώναζε ο Αλέφαντος, τι κι αν η αρμόδια επιτροπή «καθάρισε» τον Δούρο με συνοπτικές διαδικασίες, αυτός που την πλήρωσε ήταν ο Αλέφαντος και ήταν άδικο. Δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει. Ακόμη και σήμερα, αν το φέρει η κουβέντα μαζί του, θα αρχίσει να βρίζει τον εν λόγω διαιτητή, τον οποίο έχει χαρακτηρίσει δήμιό του. Και, βεβαίως, την αφορμή για να σταματήσει την καριέρα του προπονητή, που ήταν -εδώ που τα λέμε- γεμάτη εντάσεις, μεγάλες επιτυχίες, βαρβάτα επεισόδια, ηρωισμούς έναντι των εγωιστών παραγόντων αλλά και άφθονη κόντρα με εκπροσώπους του Τύπου, οι οποίοι, μη έχοντας επιχειρήματα να αντιμετωπίσουν τις απόψεις του, τον χαρακτήριζαν γραφικό και άλλαζαν θέμα συζήτησης (Πανούτσος, Καρπετόπουλος, Γεωργίου κ.ά.)
Λεπτομέρεια με σημασία: Ο Αλέφαντος υπήρξε μοναδικός σε ζητήματα τακτικής. Από τον πάγκο μπορούσε ανά πάσα στιγμή να σου αποδείξει ότι το μυαλό του δούλευε με μεγάλη ταχύτητα, ενώ οι κινήσεις του πολλές φορές ήταν ιδιαίτερα τολμηρές. Γιʼ αυτό και συχνά έκανε αλλαγές παικτών πριν συμπληρωθεί το πρώτο εικοσάλεπτο του αγώνα. Άλλος δεν το κάνει!