Βρήκαν εχθρό, χτυπάτε τον Καμμένο
Ο «κοινός εχθρός» εντοπίστηκε αφενός στο πρόσωπο του Π. Καμμένου, ο οποίος συστηματικά τους τελευταίους μήνες πλαγιοκοπεί εκ δεξιών τον Κυρ. Μητσοτάκη, ενώ ρίχνει γέφυρες προς τα δυσφορούντα με τη στρατηγική του καραμανλικά στελέχη, και αφετέρου σε αυτά των πρώην υπουργών Σ. Τσιτουρίδη και Ν. Τσιαρτσιώνη, που με τον πολιτικό φορέα που ίδρυσαν (Δίκτυο Ελλήνων Ριζοσπαστών) φιλοδοξούν να εκφράσουν πολίτες-ψηφοφόρους που κινούνται στον χώρο της Κεντροδεξιάς. Το… καραμανλικό παρελθόν τους, δε, έκανε ακόμη πιο περίπλοκη την κατάσταση και ακόμη μεγαλύτερο τον εκνευρισμό που επικρατούσε ήδη στο επιτελείο του κ. Μητσοτάκη.
Μπροστά στον… «διπλό κίνδυνο», άπασες οι πλευρές ανασυντάχθηκαν και πέρασαν στην αντεπίθεση. Την αρχή έκανε ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο οποίος στη συνεδρίαση της «σκιώδους» κυβέρνησης ύψωσε διαχωριστική γραμμή όσον αφορά τον Π. Καμμένο και προέτρεψε όλα τα στελέχη να διακόψουν τις διπλωματικές σχέσεις μαζί του. Απέκλεισε δε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους Ανεξάρτητους Έλληνες λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ο δρόμος δεν έχει γυρισμό, ενώ μάλλον ως ένδειξη ανησυχίας πρέπει να θεωρείται η αποστροφή του ότι «ο κ. Καμμένος εμφανίζεται ως εκπρόσωπος του Κ. Καραμανλή και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί».
Δεν περιορίστηκε ωστόσο στη διαπίστωση αυτή αλλά επικοινώνησε με τον πρώην πρωθυπουργό, με τον ίδιο ή μέσω τρίτου δεν έχει διευκρινιστεί, ζητώντας να συμβάλλει με τον τρόπο του προκειμένου να αποκρουστούν οι προσπάθειες του προέδρου των ΑΝΕΛ. Η πρώτη αντίδραση προήλθε από τον βουλευτή Σερρών Κ. Καραμανλή (γιο του Αχιλλέα), ο οποίος αφού χαρακτήρισε τον κ. Καμμένο… «Καραμανλικό α λα καρτ» υπογράμμισε ότι «δεν έχει καμιά σχέση με τις αξίες του ιδρυτή της παράταξης, που έβαζε το εθνικό συμφέρον πάνω από το προσωπικό». Κατέληξε δε λέγοντας ότι «δεν γίνεται και με τον Καραμανλή και με τον Τσίπρα».
Παράλληλα ο βουλευτής αποδοκίμασε σαφώς κι ευθέως τον Β. Μεϊμαράκη για όσα είχε πει προ ημερών σε σχέση με την τακτική της ηγεσίας στο ζήτημα της αξιολόγησης και των μέτρων. Ανέφερε ότι ο πρώην πρόεδρος αποτελεί κεφάλαιο για την παράταξη, πρόσθεσε όμως ότι «σε σοβαρές καταστάσεις πρέπει να τηρούμε σοβαρή στάση και να ζυγίζουμε κάθε λέξη μας και να μετράμε καλά και τις αποφάσεις και τις πράξεις μας». Τουτέστιν, ούτε τα λεγόμενα του κ. Μεϊμαράκη ήταν σοβαρά ούτε και η απόφασή του να τα πει δημόσια. Η εκτίμηση ορισμένων ότι ο βουλευτής κινήθηκε αυτοβούλως και χωρίς προηγούμενη συνεννόηση κατέρρευσε την επομένη, μετά τη διαρροή των θέσεων του πρώην πρωθυπουργού, που ήταν απόλυτα ταυτόσημες. Τόσο σε ό,τι αφορά τον Β. Μεϊμαράκη όσο και σε σχέση με την πρωτοβουλία των κ. Τσιτουρίδη και Τσιαρτσιώνη.
Γκρίνιες
Η εικόνα ομοψυχίας ήρθε να σκεπάσει -προσωρινά έστω- τα πολλά και σημαντικά ζητήματα που υπάρχουν στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Τις ενστάσεις (διαφωνίες) βουλευτών και στελεχών για τη στρατηγική που ακολουθεί η ηγεσία σε μείζονος σημασίας ζητήματα καθώς και την αδυναμία της να προσποριστεί οφέλη από την εκτεταμένη φθορά της κυβέρνησης. Τις γκρίνιες για τις επιλογές των προσώπων που έχουν αναλάβει καίριες θέσεις, χωρίς να διαθέτουν την απαιτούμενη πολιτική και κομματική εμπειρία, με μόνο γνώμονα τη στήριξή τους προς τον κ. Μητσοτάκη στις εσωκομματικές εκλογές και εντεύθεν. Αλλά και την εκτεταμένη δυσφορία που προκαλεί η υπερδραστηριότητα του Άδ. Γεωργιάδη, ο οποίος έχει φτάσει στο σημείο να βάζει τη σφραγίδα του στην αντιπολιτευτική τακτική της Νέας Δημοκρατίας.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα κλίμα αναστάτωσης που ώθησε τον κ. Μητσοτάκη στο να εκτοξεύσει απειλές για διαγραφές για όποιον ή όποιους από τώρα και στο εξής παραβούν την επίσημη γραμμή ή -πολύ χειρότερα- αμφισβητήσουν δημόσια τις αποφάσεις του. «Η περίοδος χάριτος τελείωσε», ήταν το μήνυμα από τα κεντρικά γραφεία. Οι απειλές αυτές δεν είναι ο μοναδικός λόγος που η αμφισβήτηση των επιλογών της ηγεσίας περιορίζεται στο επίπεδο των κατʼ ιδίαν συνομιλιών, των φημών και των ψιθύρων. Έχει να κάνει και με το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα στέλεχος, πρωτοκλασάτο εννοείται, που είναι διατεθειμένο να αναλάβει να εκφράσει συνολικά τις ανησυχίες και τις διαφωνίες των στελεχών, να λειτουργήσει δηλαδή ως πόλος συσπείρωσης. Μετά δε και την τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, το πρόσωπο αυτό θα αργήσει ακόμη περισσότερο να φανεί. Εκτός κι αν μεσολαβήσουν πολιτικές εξελίξεις που αυτήν την ώρα δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν.
Γ. ΖΑΦΕΙΡΗΣ