Ανακυκλώσεις

Ο κύκλος, αντίθετα, ο σκέτος κύκλος, διαδραματίζει σημαντικότατο ρόλο σε πλήθος πρακτικών τεχνών, στη ζωγραφική, στη γλυπτική, στη γλωσσολογία, στη λογοτεχνία και στη δημοσιογραφία.

Από τα μόλις αναφερθέντα δεσπόζει, λόγω συγκυρίας και ειδικών συνθηκών, η δημοσιογραφία. (Οι ασχολούμενοι με τις υπόλοιπες λειτουργίες του κύκλου συνεχίζουν κανονικά το έργο τους, μολονότι και εκείνοι –οι πλείστοι εξ αυτών, για να είμαι ακριβής– ενδιαφέρονται υπαρξιακά για τις πολιτικές εξελίξεις, αφού επηρεάζουν οικονομικά την πώληση και την τιμή του παραγόμενου έργου τους.)

Οι δημοσιογράφοι, εργαζόμενοι σε εφη­μερίδες (και περιοδικά), ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, οφείλουν να αποτυπώνουν και να εκφράζουν, αρνητικά ή θετικά, τις αποφάσεις των δυναστών μας. (Θετικά, για να τους γνωρίζουμε και να τους βδελυσσόμαστε.)

«Ανακυκλώσεις», είναι ο τίτλος του σημερινού άρθρου. Φυσιολογικά. Διότι, αν εξαιρέσουμε τη μνεία ορισμένων άγνωστων στους πλείστους σχολιαστών ή συγγραφέ­ων, ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια.

Οι… ατροφικού εκτοπίσματος πολιτικοί μας περί άλλα τυρβάζουν. Οι εγωπαθώς ασήμαντες δηλώσεις τους είναι για τα σκουπίδια. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ξεζουμίζει τους ανήμπορους να ανταποκριθούν στις θηριώδεις απαιτήσεις των αθέμιτων «θεσμών», ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση πλειοδοτεί σε παραχωρήσεις. Το ΚΚΕ εκφω­νεί μονίμως τις ακλόνητες θέσεις του, η… αντιμνημονιακή Χρυσή Αυγή εκθειάζει τον Χίτλερ, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα είναι αμοιβάδες. (Οι μωροφιλόδοξοι και ομοίως πλειοδοτούντες σε παραχωρήσεις –Σημίτης, Σαμαράς, Βενιζέλος και Πάγκαλος– αναμη­ρυκάζουν τις εμετικές εξυπνάδες τους.)

Ο Πάνος Καμμένος είναι διορατικός. Θεωρεί, σε αντίθεση με όλους σχεδόν τους άλλους, τον νέο Πλανητάρχη φίλο μας. Σωσίβιο για να επιζήσουμε. Άγκυρα για το πάμπτωχο πλεούμενό μας που δεν πρέπει να βουλιάξει.

Αλλά και πέρα από τη σιδηροδέσμια Ελλαδίτσα μας, ο Τραμπ είναι εχθρός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απεχθάνεται τη συμμορία των Βρυξελλών και προσωπικά πολιτικούς όπως η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και η αποκρουστική συντροφιά τους. Το ότι ο καπιταλισμός θριαμβεύει το γνωρίζει και το επιθυμεί. Για τη χώρα του, όμως. Όχι για τους αδηφά­γους ανταγωνιστές της.

Κάθε μέρα που περνάει είναι διαφορετική. Την Τετάρτη το βράδυ η Μπαρτσελόνα συνέτριψε την Παρί Σεν Ζερμέν που την είχε νικήσει στο Παρίσι με 4-0, επιτυγχάνοντας το ασύλληπτο σκορ 6-1 και προκρινόμενη εκείνη. Το ποδόσφαιρο είναι ΘΕΤΙΚΑ, όπως και ο καπιταλισμός. Το θαυμάζουν και το λατρεύουν, ανεξάρτητα από οπαδικές προ­τιμήσεις, όλοι.

Πέρα, ωστόσο, από τον Τραμπ και το ποδόσφαιρο, υφίσταται και η Βʼ Αξιολόγηση, συμφωνία δηλαδή που θα πάρει το «Γιούρογκρουπ» της 20ής Μαρτίου. Οψόμεθα χωρίς ψευδαισθήσεις. Υποθέτω ότι θα υπάρξει αναβολή της συμφωνίας. Τα ξέρουμε καλά τα αφεντικά μας. Είναι ανάλγητα. Ανάλγητα και απαιτητικά. Ιδίως γνωρίζουμε τους Γερμαναράδες, απογόνους των ναζί. Μας κατέστρεψαν στην Κατοχή, μας ξανακαταστρέφουν και τώρα.

Η αρχικά αθώα λέξη «μεταρρύθμιση» μετατράπηκε αιφνιδίως σε εφιαλτική. Οι «μεταρρυθμίσεις» που αξιώνουν με το «έτσι θέλω» η Λαγκάρντ και οι όμοιοί της ξεπερνούν κάθε ανεκτό όριο. Είναι κατάπτυστες και εξουθενωτικές. Συνιστώ στις ανα­γνώστριες και τους αναγνώστες αυτού του άρθρου να διαβάσουν με ανυπέρβλητη απόλαυση το χρονογράφημα του Θανάση Καρτερού που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη στην «Αυγή» με τίτλο: «Σκοτεινό αντικείμενο πόθου».

Ελπίδες να εξέλθουμε από το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε, ισούνται με τον «τετραγωνισμό του κύκλου» που ανέφερα στην αρχή και αναφέρει κάθε κύκλος, κάθε παρέα συζητητών που δεν ασχολείται με αέρα κοπανιστό.

Η τρέλα, η παραφροσύνη, η φρενοβλάβεια παραμονεύουν χασκογελώντας. Κανένας δεν πιστεύει τα όσα συμβαίνουν. Μόνο ίσως η… ουράνια επίνευση.

Δεν διαθέτω τρόπο για να κλείσω αυτό το άρθρο. Τα επιχειρήματά μου έχουν στερέψει. Η βούλησή μου –υπαρκτή και βίαιη- υπνώττει. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός, υποθέτω, ότι το προηγούμενο δημοσίευμά μου υπήρξε εξαιρετικό. Με χρήσιμες και περιεκτικές λεπτομέρειες, λόγου χάριν την προσωπική επίθεσή μου στον καγκελάριο Χέλμουτ Κολ (ο οποίος είχε ταχθεί εναντίον της αγροτικής πολιτικής που ευνοούσε τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ελλάδα, βλάπτοντας τη Γερμανία), αλλά και στον Ανδρέα Παπανδρέου, γεγονότα που αποκάλυψαν ευθαρσώς –«είσαι νάρκισσος», μου είχε πει προ ετών ο Νίκος Τζαβάρας, πρόεδρος της Ψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδος και ψυχαναλυτής σήμερα– τον μέχρι τούδε αποφεύγοντα να διατυμπανίζει την ενίοτε υφέρπουσα ναρκισσιστική του στάση.

Έτερον ουδέν.