Οι κατοχικοί

Διαφορετικά θα έλεγαν ότι: «Αναμένονται στην Αθήνα οι εισβολείς κατακτητές, που έχουν καταργήσει την εθνική μας ανεξαρτησία». Και την κατήργησαν διότι τους το επέτρεψαν όλοι οι προσκυνημένοι ευρωλάγνοι. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ταπείνωση και εκδήλωση εθνικής υποτέλειας. Έρχεται –έπρεπε να πουν– η αντιπροσωπεία που μας ελέγχει εάν τηρούμε τους «κανόνες» για να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση την οποία επιτάσσει η Γερμανία, ο χθεσινός και σημερινός εχθρός μας. Και εδώ υφίσταται τεράστια ευθύνη των περασμένων κυβερνήσεων, όπως και της σημερινής, που δέχθηκαν να καταπατηθεί και να κουρελιασθεί το ελληνικό Σύνταγμα.

Ο πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Βασ. Νικόπουλος, στο βιβλίο του «Αγαπημένο μου Σύνταγμα – Η αλήθεια για την σημερινή αντισυνταγματική κατάσταση της Ελλάδας», παραθέτει σωρεία παραβάσεων του Συντάγματος και ομιλεί ανοιχτά για ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ. Στο βιβλίο του ο κ. Νικόπουλος αναφέρεται: α) Στις παραβιάσεις της εθνικής μας κυριαρχίας, στο πλαίσιο της οικονομικής μας κρίσης. β) Στις παραβιάσεις του Συντάγματος ως προς την επικύρωση των δανειστικών συμβάσεων. γ) Επισημαίνει ότι η παρουσία της «τρόικας» στην Ελλάδα είναι αντισυνταγματική και αντικυριαρχική. Αλλά και ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιώργος Κασιμάτης, στο βιβλίο του «Το Απάνθρωπο Καθεστώς Δανεισμού της Ελλάδας», τονίζει: «Κεντρικός στόχος των δυνάμεων της κρίσης είναι η υποκατάσταση της πολιτικής ως εγγενούς ρυθμιστικής αρχής της πολιτικής κοινωνίας στην ιστορία της ανθρωπότητας, με την οικονομική εξουσία, η οποία κινείται, και θέλει να κινείται, από την κερδοσκοπική βουλιμία του κεφαλαίου. Με αυτή την εξουσία συμπράττει ο πολιτικός ιμπεριαλισμός των μεγάλων κρατών, με τη γεωπολιτική του βουλιμία, χωρίς να λαμβάνει υπʼ όψιν του, βέβαια, ότι και αυτός, ως πολιτική δύναμη, είναι στο στόχαστρο επικυριαρχίας του καπιταλισμού. Έτσι, η ελληνική κρίση σήμερα είναι προϊόν επίθεσης, μέσα από την Ευρώπη, κερδοσκοπικής και γεωπολιτικής βουλιμίας του υπερεθνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, και δύο ισχυρών κρατών αντίστοιχα…». Έχουμε –λέει ο καθηγητής– DE FACTO παράνομες καταστάσεις.

Η κυβέρνηση του ανερμάτιστου ΣΥΡΙΖΑ (φυσικά και οι περασμένες) συνειδητοποιεί ότι έχει εκχωρήσει στους ξένους την εθνική μας ανεξαρτησία και κυριαρχία; Ο κ. Τσίπρας αυτήν τη στιγμή είναι ένας κατοχικός πρωθυπουργός. Τον Ιούλιο του 1945 το Ειδικό Δικαστήριο (με πρόεδρο τον Χ. Καλλέλη) εκήρυξε ένοχο και κατεδίκασε τον πρώτο κατοχικό πρωθυπουργό, στρατηγό Γεώργιο Τσολάκογλου: «α) Διά την πράξιν της συνθηκολογήσεως, εις θάνατον και στρατιωτικήν καθαίρεσιν. β) Διά την πράξιν της αναλήψεως της προεδρίας της κυβερνήσεως μετά διευκολύνσεως του έργου Κατοχής, εις ισόβια δεσμά και στέρησιν των εν τοις άρθροις 21, 23, 24 του Ποινικού Νόμου δικαιωμάτων και πλεονεκτημάτων. γ) Διά την πράξιν της προπαγάνδας, εις ισόβια δεσμά και στέρησιν των εν τοις άρθροις 21, 23, 24 του Ποινικού Νόμου δικαιωμάτων και πλεονεκτημάτων…».

Ο κ. Τσίπρας σήμερα συνθηκολόγησε με τους ξένους κατακτητές της γερμανοευρωπαϊκής ένωσης. Για να γίνει πρωθυπουργός «παντός καιρού», διευκολύνει το έργο της αφανίσεως της ελληνικής κοινωνίας. Προπαγανδίζει για την «ανάγκη» να μείνουμε υπόδουλοι στη συμμορία των Ευρωπαίων. Και ισχυρίζεται (όπως και οι άλλοι μνημονιακοί, ΝΔ κ.λπ.) ότι δήθεν εάν βγούμε από το ευρώ θα καταστραφούμε. Στον στρατηγό Γ. Τσολάκογλου ίσως να μπορούμε να αναγνωρίσουμε κάποια ελαφρυντικά. Για τον σημερινό πρωθυπουργό δεν υπάρχει κανένα. Μέγας δικαστής για τον Αλέξη, προς το παρόν, είναι η Ιστορία, η οποία είναι αμείλικτη απέναντί του. Ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου, ο πρωθυπουργός της Απελευθερώσεως, στην κατάθεσή του κατά τη δίκη του Τσολάκογλου είπε, μεταξύ άλλων: «Όταν υπάρχει κυβέρνησις Κατοχής, τούτο σημαίνει αποδοχήν της δουλείας και συνεργασίαν του Έθνους μετά του εχθρού. Ο σχηματισμός κυβερνήσεως κατοχής ενίσχυε τον θόρυβον της Γερμανίας ότι οι λαοί αποδέχονται την νέαν τάξιν πραγμάτων, απετέλει δε κήρυγμα της ελαττώσεως της αντιστάσεως και έβλαπτε τα εθνικά συμφέροντα…».

Τα λόγια του μετέπειτα ηγέτου της Ενώσεως Κέντρου αποκτούν επικαιρότητα. Διότι οι μνημονιακές κατοχικές κυβερνήσεις αποδέχονται όλες τις παρανοϊκές αξιώσεις των «εταίρων». Υποκύπτουν στα σχέδια εξοντώσεως του λαού μας. Και ενισχύουν τους ισχυρισμούς της Γερμανίας και του νέου Χίτλερ –του Σόιμπλε– ότι δήθεν αποδεχόμαστε τη νέα τάξη πραγμάτων της καπιταλιστικής γερμανοευρωπαϊκής ένωσης. Με την «ευρωπαϊκή πολιτική» του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων ευρωλάγνων ελαττώνεται η δύναμη αντιστάσεως του λαού μας. Κι αυτό βλάπτει το εθνικό συμφέρον. Και το συμφέρον μας βρίσκεται εκτός ευρώ και Ευρωζώνης. Δυστυχώς, η Κίρκη των Βρυξελλών έχει μεταβάλει τους ευρωλάγνους πολιτικούς σε πειθήνια «οργανέτα», με δέλεαρ την εξουσία – έστω και ευτελισμένη. Η επαφή με την εξουσία δηλητηριάζει την ψυχή του ανθρώπου, τη διαφθείρει, θέτει υπό δοκιμασία την αντοχή των νεύρων. Και ενίοτε οδηγεί στην παραφροσύνη. Αυτό έπαθαν ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης. «Η εξουσία τρελαίνει. Και η απόλυτη εξουσία τρελαίνει απολύτως». Η γνώμη αυτή ανήκει στον μεγάλο ιστορικό Ήκτον. Μακάρι και οι δύο αρχηγοί να μην καταλήξουν στην «απόλυτη τρέλα εξουσίας». Το βλέπουμε, όμως, δύσκολο εξαιτίας της ευρωλαγνείας τους.

Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται το νόημα των γεγονότων, παρότι τα πράγματα κραυγάζουν. Έχουμε μια αποσυντεθειμένη Δημοκρατία και αναζητούμε εκείνον που θα την επανατοποθετήσει επί ασφαλών βάσεων. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα στη δικτατορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο μεταξύ, η ελληνική κοινωνία ζει σε ένα απέραντο φρενοκομείο. Ο κόσμος έχει ζαλιστεί και αδυνατεί να παρακολουθήσει τα απανωτά και αλληλοσυγκρουόμενα αντιλαϊκά φορολογικά μέτρα διεστραμμένων εγκεφάλων και όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Τα οικονομικά σκάνδαλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας περνάνε σαν «ειδησάκια του αστυνομικού δελτίου», ενώ η χώρα έχει παραδοθεί ανίσχυρη στην ασυδοσία εγκληματιών, ληστών, αλλοδαπών και αναρχικών αντιεξουσιαστών, που τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Στουρνάρας, απόλυτα δέσμιος των «ευρωπαϊκών αντιλήψεων», επείγεται για νέα μέτρα, προκειμένου να ικανοποιήσουμε τη συμμορία των Βρυξελλών, και κανείς δεν ρωτά τους πολίτες εάν αντέχουν άλλο τον παρανοϊκό ευρωπαϊκό «χορό του θανάτου».

Ο Τσίπρας υπερθεματίζει για το κλείσιμο της «αξιολόγησης». Κανείς δεν παραδέχεται, όμως, ότι «αξιολόγηση» σημαίνει να ζυγίζουν οι ξένοι άρπαγες, σαν ζωέμποροι, πόσο «κοστίζουν τα ψαχνά μας». Νομίζει ο πρωθυπουργός της νέας Κατοχής ότι με αυτόν τον τρόπο θα… «αλλάξουμε σελίδα»; Μου θυμίζει το περιστατικό με τον κατοχικό υπουργό (ανέλαβε υπουργείο από τους τελευταίους), καθηγητή Νικόλαο Λούβαρη, που όταν ρώτησε τον γερμανό πρεσβευτή Μπέσλερ εάν η Γερμανία αναλάμβανε την ευθύνη για τη μέλλουσα τύχη της Ελλάδας, εκείνος απεκρίθη: «Δεν δύναμαι να απαντήσω…». Έτσι και τώρα, η Γερμανία δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη για το μέλλον της χώρας μας, αλλά επιμένει να αποδεχθούμε την πλήρη εξουθένωση της ελληνικής κοινωνίας, χάριν των γαλλογερμανικών τραπεζών.

Κατά τη δίκη του Τσολάκογλου ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε τονίσει: «Γεγονός είναι ότι η Ελλάς εληστεύθη από τους Γερμανούς περισσότερον από κάθε άλλην χώραν. Η λήστευσις δε αύτη υπήρξεν άνευ προηγουμένου…». Η λήστευσις, όμως, από τους Γερμανούς συνεχίζεται και επαυξάνεται επί των ημερών μας. Οι καινούργιοι κατοχικοί πρωθυπουργοί ας σκεφθούν τι δικαιολογίες θα προβάλουν στις απολογίες τους προς τον μαρτυρικό ελληνικό λαό. Ας αναλογισθούν, όμως, ο κ. Τσίπρας και όλοι οι θιασώτες της συμμορίας των Βρυξελλών και κάτι άλλο: Ότι, με την πολιτική που ακολουθούν, η Δημοκρατία δεν θα ζήσει. Γιατί ενώ στα λόγια όλοι μιλούν υπέρ αυτής, θα τη σκοτώσουν με τις πράξεις τους…