Κυριάκο, γιατί δεν λες στον Τσίπρα ποια μέτρα που ζητούν οι δανειστές δεν πρέπει να δεχθεί;

Περιορίζεται στο να λέει γενικώς και αορίστως ότι πρέπει το ταχύτερο δυνατόν να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, αλλά αποφεύγει να πει οτιδήποτε επί της ουσίας. Αν, δηλαδή, συμφωνεί με κάποια μέτρα που απαιτούν οι πιστωτές και ποια είναι αυτά. Αν διαφωνεί με άλλα και ποια ακριβώς είναι αυτά.

Τι κρύβει; Τι φοβάται; Τι προσπαθεί να αποσιωπήσει; Είναι που δεν θέλει να εκτεθεί, είτε έναντι των ξένων είτε έναντι του ελληνικού λαού; Ή έχει να κάνει με τα τελεσίγραφα που του παρέδωσαν Μέρκελ και Σόιμπλε στο πρόσφατο ταξίδι του στο Βερολίνο; Ότι, άσχετα με ό,τι μπορεί να λέει ως αντιπολίτευση, θα πρέπει μια μελλοντική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να εφαρμόσει όποια και όσα μέτρα ψηφίσει η σημερινή κυβέρνηση και ο ίδιος να τηρήσει κατά γράμμα τις δεσμεύσεις που θα αναλάβει τους επόμενους μήνες ο Αλ. Τσίπρας.

Τελεσίγραφα που του έκοψαν τη «φόρα» για την εξουσία και τον έχουν αναγκάσει να προσαρμοστεί στη σκληρή πραγματικότητα. Διαδικασία επώδυνη αλλά και επίπονη από κάθε άποψη. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το ότι όλες οι πληροφορίες και οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι μετά την επιστροφή του από το Βερολίνο η ψυχολογία του είναι κάκιστη, το ηθικό του πεσμένο και παρουσιάζει σημάδια κατάρρευσης.

Σε αυτό αποδίδονται και οι απανωτές κάκιστες εμφανίσεις του: Η πρώτη στη Βουλή, στη συζήτηση για τη δημόσια ασφάλεια, όπου υπέστη δεινή πολιτική και επικοινωνιακή ήττα από τον Αλ. Τσίπρα. Και η δεύτερη στη συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, όπου κατά γενική ομολογία ήταν άνευρος, χωρίς επιχειρήματα και με συγκεχυμένο πολιτικό λόγο, προκαλώντας την απογοήτευση της μεγάλης μάζας των Νεοδημοκρατών ψηφοφόρων.