«Κεφαλικός φόρος»
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής αυτής διαπιστώσαμε ότι:
1. Απόλυτοι ιδιοκτήτες του αυτοκινητόδρομου αυτού δεν είναι το κράτος και οι πολίτες του αλλά οι κοινοπραξίες ημεδαπών και αλλοδαπών τεχνικών εταιρειών, ως παραχωρησιούχοι, μετά την υπογραφή σχετικών «συμβάσεων» με το Ελληνικό Δημόσιο, που φέρουν τις ονομασίες Νέα Οδός, Κεντρική Οδός, Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου, μέχρι τον οδικό κόμβο Κλειδίου Ημαθίας, και από εκεί μέχρι Θεσσαλονίκη η κρατική εταιρεία Εγνατία ΑΕ. Ο χαρακτηρισμός «παραχωρησιούχος» προφανώς είναι πιο εύηχος από το «ιδιοκτήτης».
2. Στην παραχώρηση αυτή –κατά πλήρη κυριότητα– όλου του πλάτους και του μήκους του οδικού αυτού άξονα (όλες οι δαπάνες των απαλλοτριώσεων κατεβλήθησαν από τον ελληνικό λαό) περιλαμβάνονται και οι προϋφιστάμενες κτιριακές και άλλες εγκαταστάσεις των σταθμών διοδίων, των παράλληλων δρόμων, καθώς και των εκτάσεων που οι ίδιες εκμισθώνουν σε τρίτους για την εγκατάσταση ΣΕΟ (Σταθμοί Εξυπηρέτησης Οχημάτων), εστιατορίων, βενζινάδικων κ.λπ.
3. Με τις συμβάσεις παραχώρησης (που κάποιοι θεσμικοί εκπρόσωποί μας ομολόγησαν, δημόσια μάλιστα, ότι δεν τις διάβασαν αν και τις ψήφισαν ως νόμο του κράτους – Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου), πλην των άλλων, τους παρεχωρήθη και το δικαίωμα κατασκευής μετωπικών σταθμών διοδίων όπου θέλουν. Και αν και καταγράφεται στη σύμβαση ότι δικαιούνται να λειτουργήσουν πέντε μετωπικά διόδια στο τμήμα Μαλιακός – Κλειδί, λειτουργούν έξι, ακόμη και σε σημεία που δεν έχουν κατασκευαστεί ή ολοκληρωθεί τμήματα δρόμου (από διόδια Μακροχωρίου έως Λεπτοκαρυάς). Στο τμήμα, λοιπόν, αυτό λειτουργούν οι μετωπικοί σταθμοί διοδίων Μακροχωρίου και Ραψάνης στην άνοδο και Λεπτοκαρυάς και Ραψάνης στην κάθοδο προς Αθήνα.
4. Έτσι, στη διαδρομή των 500 χιλιομέτρων περίπου λειτουργούν συνολικά 12 μετωπικοί σταθμοί διοδίων! Δηλαδή, κατά μέσο όρο, ανά 41,7 χιλιόμετρα και σταθμός είσπραξης διοδίων! Προφανώς, πρέπει να αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ. Όμως, πολύ μεγαλύτερο ρεκόρ σίγουρα αποτελεί η λειτουργία δύο μετωπικών σταθμών σε απόσταση 38 χιλιομέτρων, μεταξύ των διοδίων Αιγινίου και Θεσσαλονίκης. Δηλαδή, τα διόδια Αιγινίου και Μαλγάρων. Τώρα, γιατί τον μετωπικό σταθμό διοδίων του Αιγινίου τον ονομάζουν Κλειδίου, προφανώς κρίνεται «ύποπτο», ως στοιχείο παραπλάνησης, για να θεωρείται ότι βρίσκεται επί της Εγνατίας Οδού, εφόσον γνωρίζει πολύ καλά η παραχωρησιούχος ότι ο σταθμός αυτός βρίσκεται εντός της κτηματικής περιοχής Αιγινίου, όπως και οι πρόσθετες απαλλοτριώσεις αφορούν ιδιοκτήτες – κληρούχους του Αιγινίου και όχι του Κλειδίου. Ας σημειωθεί ότι η απόσταση μεταξύ των διοδίων Αιγινίου και Μαλγάρων είναι μόνο 13 χιλιόμετρα και ότι το διανυόμενο μήκος του Αυτοκινητόδρομου Αιγαίου, μετά τα διόδια Αιγινίου, δεν είναι πάνω από 3 – 4 χιλιόμετρα, ενώ αυτός που θα ταξιδέψει για το Αιγίνιο από Θεσσαλονίκη θα καταβάλει τέλη διοδίων για διαδρομή 500 μέτρων περίπου!
5. Το συνολικό κόστος όλων αυτών των σταθμών διοδίων ανέρχεται σε 30,25 ευρώ. Αναλυτικά:
(1) Νέα Οδός, τρεις σταθμοί διοδίων: 10,90 ευρώ
(2) Κεντρική Οδός, δύο σταθμοί διοδίων: 3,35 ευρώ
(3) Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου, επτά σταθμοί διοδίων: 14,80 ευρώ
(4) Εγνατία Οδός, ένας σταθμός διοδίων: 1,20 ευρώ.
Από τις εισπράξεις αυτές υποστηρίζεται ότι κάποιο ποσοστό πρέπει να αποδίδεται στο Δημόσιο Ταμείο για τη χρηματοδότηση της κατασκευής της Ιονίας Οδού κ.λπ. Δεκτή και η επιβεβαίωση και η διάψευση αυτής της άποψης.
6. Στον σταθμό Μακρυχωρίου καταβάλλεται από το ΕΙΧ αυτοκίνητο το ποσό του 1,40 ευρώ. Δηλαδή, 477,05 δραχμές (!), για να διανυθεί το μη κατασκευασμένο τμήμα μέχρι τον σταθμό Ραψάνης, πολύ μικρής σχετικά απόστασης.
Στον σταθμό Ραψάνης καταβάλλεται το ποσό των δύο ευρώ, για να διανυθεί επίσης μη κατασκευασμένο και μη ολοκληρωμένο τμήμα έως τη Λεπτοκαρυά. Αναμφίβολα, στα μη κατασκευασμένα αυτά τμήματα οι δαπάνες των τροχοφόρων είναι αυξημένες σε καύσιμα και φθορές.
7. Αυτονόητο κρίνεται πως κάθε σύμβαση του κράτους με ιδιώτες πρέπει να έχει τον χαρακτήρα, αποκλειστικά, μιας ιδιωτικής σύμβασης και όχι να ενδύεται τον μανδύα του νόμου! Δικαιολογημένα δημιουργούνται υποψίες, πολύ περισσότερο όταν δεν τηρούνται οι σχετικοί όροι αυτών των ιδιωτικών συμβάσεων από τους ιδιώτες. Π.χ., τηρούνται όροι όπως:
(1) Ο χρόνος ολοκλήρωσης του έργου της Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου;
(2) Λειτουργούν πέντε μετωπικά διόδια ή έξι;
(3) Γιατί δεν εφαρμόζονται τα ηλεκτρονικά διόδια; Μήπως συμφέρουν περισσότερο την παραχωρησιούχο τα μετωπικά;
(4) Αποδίδεται ποσοστό στο Δημόσιο Ταμείο για τη χρηματοδότηση της κατασκευής της Ιονίας Οδού; Κι αν ναι, ποιο ποσό απεδόθη;
(5) Δεν είναι περίεργο οι ισολογισμοί της εταιρείας που δημοσιεύονται να έχουν κάθε χρόνο ζημίες;
(6) Κατεβλήθη κάποιο σημαντικό ποσό ως αποζημίωση καθυστέρησης ανάθεσης του έργου και ποιου ύψους είναι αυτό;
Οι απορίες και τα ερωτήματα δικαιολογημένα, εύλογα και καλόπιστα, και απαιτούν ειλικρινείς, σαφείς και αληθινές απαντήσεις, για να είναι πειστικές και αποδεκτές… Διότι η ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ και η ΔΙΑΥΓΕΙΑ δεν είναι απλές λέξεις, αλλά αποτελούν υποχρέωση κάθε συμβεβλημένου ή αρμοδίου, διότι είναι ΠΡΑΞΗ θεσμοθετημένη και πρέπει να διακρίνεται για το κύρος της.