Ούτε μία λέξη δεν βρήκαν να πουν οι 14 «διάσημοι» έλληνες καθηγητές για τον κόσμο που πάει στα συσσίτια ή ψάχνει στα σκουπίδια
Η απάντηση είναι ότι ζουν σε άλλο κόσμο. Το ομολογούν ευθέως από τη στιγμή που στο κοινό… ανακοινωθέν τους, το οποίο δημοσιεύθηκε την περασμένη Κυριακή στην «Καθημερινή», λένε ότι: Με το ευρώ η Ελλάδα είναι ένας παράδεισος και οι πολίτες της δεν έχουν κανένα πρόβλημα επιβίωσης, ενώ έτσι και πάμε στη δραχμή θα γίνει κόλαση. «Grexit με νέα δραχμή θα είναι καταστροφή» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της «Καθημερινής», με το… διάγγελμά τους. Μόνο που δύο από τους δεκατέσσερις καθηγητές είχαν εντελώς άλλη άποψη για τα καλά του ευρώ το 2012. Δεν έλεγαν ότι είναι το «μάννα… από την Εσπερία». Και για να μιλήσουμε συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στον κ. Χριστόφορο Πισσαρίδη του London School of Economics, με Nobel Prize in Economics, και τον κ. Κώστα Αζαριάδη του Washington University in St. Louis, οι οποίοι ξεχνούν ότι έχουν πει εντελώς άλλα από το κείμενο που έχουν συνυπογράψει με τους άλλους δώδεκα… Ίσως να μη θυμούνται. Γιʼ αυτό θα τους βοηθήσουμε εμείς σήμερα.
Τον Δεκέμβριο του 2012 ήταν και οι δύο, και ο κ. Πισσαρίδης και ο κ. Αζαριάδης, καλεσμένοι του διευθυντή της «Καθημερινής» Αλέξη Παπαχελά στην εκπομπή του στον ΣΚΑΪ. Ο κ. Πισσαρίδης κάθε άλλο παρά σαφή θέση είχε πάρει για παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Δεν είχε μιλήσει για την καταστροφή που θα έφερνε ένα Grexit, όπως ισχυρίζεται τώρα. Όπως και ο συνάδελφός του ο κ. Αζαριάδης, ο οποίος είχε υποστηρίξει ξεκάθαρα ότι πρέπει να φύγουμε από το ευρώ. Κάτι ανάλογο σημείωνε και τον Νοέμβριο του 2011 σε άρθρο του σε ξένη εφημερίδα, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να αλλάξουμε, να διεκδικήσουμε την ανταγωνιστικότητα.
Ελπίζουμε να θυμηθούν, με την ευκαιρία των παραπάνω αναφορών μας, όλα όσα έλεγαν τότε, τα οποία πόρρω απέχουν από αυτά που υπογράφουν στο μανιφέστο τους, το οποίο δημοσίευσε η «Καθημερινή».
Οι κύριοι «14» δίνουν αφορμή να διερωτηθεί ο κάθε πολίτης που ζει εδώ, που ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ και παλεύει να κρατηθεί ζωντανός αυτός και τα παιδιά του, φυλάσσοντας Θερμοπύλες, γιατί στο μανιφέστο τους δεν υπάρχει ούτε μία λέξη συμπαράστασης, ούτε μία λέξη για το αν αυτή είναι η Ευρώπη που οραματίστηκαν εκείνοι που έβαλαν τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέλοντας να δημιουργήσουν μια δίκαιη πολιτεία, που θα διασφάλιζε ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες της, με τον ΑΝΘΡΩΠΟ να είναι πάνω από όλα. Ενώ σήμερα οι ΑΡΙΘΜΟΙ έχουν γίνει σημαία, κι ας πεινάει ο κόσμος, κι ας μην έχει τα απαραίτητα.
Δεν τους ενδιαφέρει αν έχει καταντήσει ζητιάνος η Ελλάδα, αν εξαρτάται η ζωή του Έλληνα από το τι θα αποφασίσει ο κάθε Σόιμπλε, που δεν του καίγεται καρφί για τον κόσμο που ψάχνει στα σκουπίδια να βρει κάτι να ξεγελάσει την πείνα της οικογένειάς του.
Ευαγγέλιο οι αριθμοί, κι ας δυστυχούν οι πολίτες.
Γράφουν οι «14» μεγαλοκαθηγητές μας –οι οποίοι δεν αποκλείεται να… επιστρατεύθηκαν, επειδή εκείνοι που ενδεχομένως τους κινητοποίησαν φοβούνται μην αρχίσει το ξήλωμα του πουλόβερ– στη δήλωση στήριξης του ευρώ:
«Η παραμονή στο ευρώ διασφαλίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, παρέχοντάς μας επίσης τη δυνατότητα να συνεχίσουμε να διαπραγματευόμαστε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας για καλύτερους όρους, για ανάπτυξη και προσαρμογή του χρέους».
Τι μας ζητάνε οι συμπατριώτες μας, που λειτουργούν ως… φιλέλληνες; Πλήρη παράδοση.
Απόλυτη υποταγή σε ό,τι διατάξει ο αφέντης…
Κι αν γίνουμε καλά και υπάκουα παιδιά, «οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες οφείλουν να αναλάβουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για τον περιορισμό της λιτότητας και τη στήριξη της αναπτυξιακής τροχιάς της Ελλάδας»!
Αδιάφορο το πόσοι θα έχουν μείνει ζωντανοί και αν η χώρα θα καταφέρει να σταθεί όρθια…
Θα κλείσουμε με το πικρό ερώτημα, πόσο ελληνικό αίμα κυκλοφορεί στις φλέβες των δεκατεσσάρων μεγαλοκαθηγητών; Και τι έχουν προσφέρει στη γη που τους γέννησε;