Νίκος Φίλης και πράσινα άλογα

(Οι παλαιοί πρωθυπουργοί, φέρʼ ειπείν ο Σοφούλης, ήξεραν γράμματα.) Το ορθόν είναι: τριάμισι χρόνια, τεσσεράμισι χρόνια, τριάμισι και τεσσεράμισι στρέμματα. Μόνο τα θηλυκά και τα αρσενικά ουσια­στικά επιβάλλουν το «τρεισήμισι και το τεσσερισήμισι»: Τρεισήμισι ώρες, μέρες, βδομάδες, μήνες, αιώνες. Αγραμματοσύνης ως προς πρωθυπουργούς, υψηλόβαθμους πολιτικούς και τεχνοκράτες τέλος.

Οι επιφορτισμένοι αθλητικοί συντάκτες με τη μετάδοση αγώνων μπάσκετ λένε όλοι ανεξαιρέτως «τρεισήμισι δευτερόλεπτα». Ουδείς ξεφεύγει από αυτόν τον… κανόνα! Ένας ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ προφέρει: «τρεισήμισι δεΠτερόλεπτα»! Ερώτημα: Σε έναν αγώνα δρόμου στον στίβο εκείνος που τερματίζει μετά από τον πρώτο ονομάζεται ΔΕΠΤΕΡΟΣ;

Ο δικαίως ηττηθείς Νίκος Φίλης –ξερόλας σε όλες του τις δημόσιες εμφανίσεις όταν ήταν υπουργός– ακονίζει τα μαχαίρια του για να σαλτάρει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Θυμίζω πως υπήρξε υπουργός Παιδείας, αλλά ελάχιστοι τον θεωρούσαν πεπαιδευ­μένο.

Έχει, ωστόσο, και κάποιους θαυμαστές. Ανάμεσά τους και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στα Τρίκαλα Σάκης Παπαδόπουλος. Ο οποίος διαθέτει και… εντυπωσιακά επιχειρήματα! Για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ απε­φάνθη: «Ένας γάμος αμοιβαίου συμφέροντος ήταν και έχει φτάσει το τέλος εποχής». Του απαντώ: Ευλογία είναι –όχι του Αρχιεπισκόπου– οι δεξιοί σε μια κυβέρνηση, καμιά κατάρα, ηλίθιε.

Ο εκ Τρικάλων δαιμόνιος αυτός Σάκης ανακάλυψε και το παμπάλαια αλλοιωμένο κόμμα του νέου συνεταιρισμού: Το ΠΑΣΟΚ της τραγελαφικής Φώφης, με ολίγον –και ολίγιστο– Θεοχαρόπουλο! «Σοσιαλδημοκρα­τία» βαπτίζει την… έμπνευσή του! Έμπνευση, μάλιστα, «ιδεολογικής» φύσεως…

Η θεωρία ότι τα κενά πληρούνται δεν είναι άτοπη και οι ναρκισσευόμενοι λάτρεις της ουτοπίας εισπηδούν σʼ αυτά κατά τις ονει­ροφαντασίες τους!

Τα πράσινα άλογα του Φίλη δεν πρόκειται να βρουν τόπο βοσκής, ούτε καν ύδρευσης. Υφίστανται, άλλωστε, αρκετά άλλα άλογα προι­κισμένα με λογική. Θα αναφέρω μόνο δύο: Τον Τσίπρα και τον Καμμένο. Πολιτικούς ηγέτες που δεν καταδυναστεύονται και δεν είναι του φυράματος του εκβιαστή Φίλη.

Εκβιάζει ο πονηρός Φίλης θεούς και δαίμονες, έτοιμος να εκδικηθεί. Μαζεύει τα σύνεργά του και εκτοξεύει αιφνίδιες βολές σε πεπατημένες κατευθύνσεις, καθότι σιγουρατζής.

Εάν δεν ήταν σιγουρατζής θα είχε προσβάσεις στους παράγοντες του εξωχώριου τομέα, συμπεριλαμβανομένων της Μέρκελ και της Λαγκάρντ, και –το σπουδαιότερο– θα φλέρταρε, έστω, με την επάνοδο της χώρας μας στη δραχμή. Αλλιώς η αποσταθεροποίηση του υφιστάμενου πολιτικοκοινωνικού καθε­στώτος είναι εξ υπαρχής ανέφικτη.

Μπλεξίματα θα είχε, επίσης, με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη – κι ας μην είναι ομαλές οι μεταξύ τους σχέσεις.

Επέλεξε λανθασμένη χρονική στιγμή ο Νίκος Φίλης για να εκδηλώσει τις ακόρεστες και βουλιμικές φιλοδοξίες του. Η Ελλάδα και οι Έλληνες στενάζουν. Βρίσκονται στη μέγκενη. Μέγκενη της συμμορίας του Βερολίνου –«σύγχρονους γερμανοτσολιάδες» τους αποκαλεί ο Γεώργιος Λεονταρίτης στο προηγούμενο άρθρο του– και των αφιονισμένων Βρυξελλών.

Όλα δείχνουν πως η χώρα μας υποφέ­ρει, μαζί με τους κατοίκους της, αφάνταστα. Και όχι μόνο αυτό. Βρίθει πρακτόρων επιφορτισμένων με την καταστροφή της.

Ο Γιάνης (με ένα νι) Βαρουφάκης δικαιώνεται κάθε μέρα και περισσότερο. Το λεγόμενο «plan B» θα ήταν η λύτρωσή μας. Τους αφήσαμε να ανασυνταχθούν και να σηκώσουν κεφάλι. Η Γερμανία της Μέρκελ ήταν χρεοκοπημένη λόγω της DEUTSCHE BANK και ο πολύς Σόιμπλε βρισκόταν σχεδόν κάτω από το έδαφος. Οι σοσιαλδημοκράτες, με νέο αρχηγό, ανέβασαν τα ποσοστά τους. Οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου περιμένουν τις επικείμενες γενικές εκλογές, κυρίως στη Γαλλία της Μαρίν Λεπέν, για να ορθώσουν ανάστημα.

Οι αρχηγοί και οι αρχηγίσκοι των ελληνικών κομμάτων –γράφω Τετάρτη– ετοιμάζονται να γιορτάσουν εθιμικά και πλουσιοπάροχα την Καθαρά Δευτέρα. Και αυτό όταν πάμπολλοι Έλληνες πεινάνε…

Όσο παράξενο και να φαίνεται, επιμένω στα «πράσινα άλογα» του ατυχούς Φίλη. Τα ʼθελε και τα ʼπαθε. Προσωπικά νοσταλγώ τα παιδικά και τα εφηβικά χρόνια της ζωής μου και περιμένω τον θάνατό μου για να μη βλέπω, ούτε να ακούω τα της κατάντιας της πατρίδας μου. Πατρίδα που δεν έβλαψα όταν κατείχα κάποια αξιώματα ισχύος.