Μούτρα…
Θα αναφέρω ονομαστικά τον Στουρνάρα, ο οποίος διετέλεσε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη – ο τελευταίος την κοπάνησε σύντομα, αντιληφθείς το σφάλμα του, με πρόσχημα το μαύρο στην ΕΡΤ, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στους τρεις (Σαμαρά, Βενιζέλο και Στουρνάρα) εκ πεποιθήσεως προδότες. Ο Στουρνάρας –τα ράμματα στη γούνα του τα έχω καταγράψει από της εμφανίσεώς του στο προσκήνιο– μεταπήδησε με την αλλαγή κυβέρνησης και εντολή Σόιμπλε στην Τράπεζα της Ελλάδος ως διοικητής της.
Ο Γιάννος Παπαντωνίου, πολιτικός και οικονομικός προικοθήρας του Γεωργίου Καρτάλη, παντρεύτηκε τη μοναχοκόρη του Αμαλία. Υιούς δεν είχε. Ο εν λόγω χρημάτισε υπουργός Οικονομικών και κατόπιν υπουργός Άμυνας. Πριν από τον θάνατο της γυναίκας του -στην αρχή είχαν κοινό λογαριασμό- στη συνέχεια, όμως, της άφησε πενταροδεκάρες στην τράπεζα και καρπώθηκε τα αμύθητα πλούτη του πεθερού του, συν τις διάφορες δικές του μίζες. Θυμίζω ότι στην πρώτη κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου διετέλεσε υφυπουργός Άμυνας και σούφρωσε αρκετά γαλλικά φράγκα εισηγούμενος στον πρωθυπουργό να προμηθευτούμε ως δήθεν καταλληλότερα τα περιβόητα ελικόπτερα της γαλλικής βιομηχανίας! Θυμίζω, επίσης, το τρομερό και ανήκουστο, ότι ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ! Εξακολούθησε, βέβαια, να κλέβει, καθότι εμπειρότερος στους εκβιασμούς του Τσοχατζόπουλου, ο οποίος δωροδοκούσε για να κλέψει. Δεν μπήκε, επομένως, ο Γιάννος στη φυλακή και δεν πρήστηκαν τα πόδια του, όπως του Άκη. Σήμερα πολλοί επιθυμούν τον θάνατό του, ενώ η αφεντιά μου θεωρεί απαραίτητη ως δείγμα ανθρωπιάς, δημοκρατίας και πολιτισμού την αποφυλάκισή του, ομού με πλειάδα εχεφρόνων Ελλήνων.
Σαμαράς, Βενιζέλος, Στουρνάρας, Παπαντωνίου είναι καραδεξιοί. Σημίτης, Μητσοτάκης και οι μόλις προαναφερθέντες είναι και άκρως γερμανόφιλοι. Το περίεργο είναι ότι ο Καμμένος ούτε ως καραδεξιός εξελίχθηκε ούτε γερμανόφιλος υπήρξε. Όσο για τον Τσίπρα, αυτός έχει τον χαβά του, ριζωμένος στην πρωθυπουργική καρέκλα. Αγορεύει στην Ελληνική Βουλή, επισκέπτεται πόλεις της χώρας μας και ταξιδεύει στο εξωτερικό προκειμένου να πείσει τους αμετάπειστους ευρωπαίους «σωτήρες» μας.
Λόγω γενικών εκλογών εντός του 2017 σε χώρες-κλειδιά της Ευρώπης αναμένονται ανακατατάξεις. Οι αισιόδοξοι πολίτες τις θεωρούν σημαντικές, οι υπόλοιποι αδιαφορούν βυθισμένοι στην απελπισία και την αγανάκτησή τους.
Μας λείπουν σήμερα μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες, όπως ο ευφυέστατος και πολυμήχανος στις διαπραγματεύσεις Ελευθέριος Βενιζέλος. Μας λείπει και το κουράγιο. Δεν διαθέτουμε καθώς οι Φιλισταίοι τον Δαβίδ που συνέτριψε τον γίγαντα Γολιάθ. Διότι οι θανάσιμοι εχθροί μας της γερμανοευρωπαϊκής ένωσης είναι σαπιοκοιλιές απαράλλακτες με τον Γολιάθ. Σκιάχτρα χωρίς ίχνος δύναμης.
Το γνωρίζουν οι περισσότεροι Έλληνες αυτό. Παρά ταύτα, αρνούνται να τους πιάσουν στον ύπνο επιτιθέμενοι πρώτοι. Ο Κώστας Καραμανλής γιατί σιωπά; Γιατί εκφράζεται διʼ αντιπροσώπων; Γιατί, έστω διʼ αντιπροσώπων, δεν αναφέρεται σε ονόματα εξωχώριων δυναστών μας; Θα ήταν ο αρμοδιότερος να το πράξει. Να απευθυνθεί ευθέως στη Μέρκελ και ας μη λάβει απάντηση. Η Ιστορία δεν καταγράφει μόνο θετικές παρεμβάσεις. Καταγράφει και αρνήσεις συγκεκριμένων τοποθετήσεων.
Ίσως να υπερτιμώ τις ικανότητες του τέως πρωθυπουργού σχετικά με την ενδεχόμενη επανενεργοποίησή του.
Ποιος άλλος, όμως, τέως ηγέτης θα ζητήσει –θα απαιτήσει είναι το σωστό ρήμα– τα απαράγραπτα χρέη των Γερμανών από τη ναζιστική κατοχή και μάλιστα εντόκως;
Η καθεμιά και ο καθένας από μας είναι ο χαρακτήρας της/του. Και οι ψυχοδιανοητικές δυνατότητές της/του. Ο Γλέζος έγραψε και βιβλίο με νούμερα νεκρών. Γέρων, γυναικών και παιδιών από τη ναζιστική λαίλαπα. Στο σημαντικότατο αυτό βιβλίο μνημόνευσε τόσο τις δομές των καταστροφών στη χώρα μας όσο και την υφαρπαγή τεράστιας αξίας νομισμάτων σε κέρματα. (Ο Τσίπρας άφησε προς υπενθύμιση μερικά τριαντάφυλλα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής που γίνονταν οι εκτελέσεις.)
Αναρωτιέται κανείς πότε θα προσγειωθώ. Απάντηση: Δεν πρόκειται να προσγειωθώ όσο ζω. Είναι ζήτημα τιμής για μένα που βίωσα επί είκοσι χρόνια τους Γερμανούς και τη Γερμανία πριν από την επανένωσή της, αντλώντας γνώσεις και διδάγματα από απαστράπτουσες προσωπικότητες της Δυτικής Γερμανίας και της εκεί διασποράς αξιόλογων Ελλήνων.
Καλά κάνω και επιμένω. Οι εφημερίδες της Πέμπτης που συνήθως διαβάζω με απογοητεύουν και ετούτη την Πέμπτη. Ορισμένοι από τους δημοσιογράφους τους, οι καλύτεροι, διαφωνούν με τους πανηγυρισμούς. Πάνε να μας φάνε τη ΔΕΗ, ή τουλάχιστον ένα τμήμα της. Ουρλιάζουν οι Γερμανοί μέσω Σόιμπλε τη μαγική για δαύτους λέξη «αποκρατικοποίηση». Τουτέστιν: «ιδιωτικοποίηση»! Βάλθηκαν να μας αφαιρέσουν με έλεγχο αιφνιδιαστικό τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού. Μιλάνε για πώληση του 17% των μετοχών της. Το 17% θα γίνει εύκολα 27% και αργότερα ίσως 49%! Αδίστακτα είναι αυτά τα τομάρια του Βερολίνου και των Βρυξελλών.
Τα λαϊκά συμφέροντα θα υποστούν τραγική καθίζηση. Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο! Η επαγρύπνηση είναι για τα αφελή κορόιδα. Χρειάζεται απαραιτήτως, όχι μόνο για τη ΔΕΗ, αλλά για όλες τις επιχειρήσεις ΚΟΙΝΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ, συντονισμός αποτελεσματικών ενεργειών.
Στο κύριο άρθρο της «Εφημερίδας των Συντακτών», την Πέμπτη, ο αρθρογράφος καταλήγει με ένα τελικό ερώτημα ως εξής: «Αν έτσι έχουν τα πράγματα, το ζήτημα είναι καθοριστικής σημασίας από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, και κυρίως η ΔΕΗ, είναι βασικό εργαλείο άσκησης κοινωνικής πολιτικής, που ειδικά στις συνθήκες της κρίσης ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. (Τα κεφαλαία δικά μου.) Αλλιώς, πώς θα προστατεύονται ένα στρατηγικό αγαθό και η ίδια η κοινωνία;».