Εν πλω!

Η αναμέτρηση με τους δανειστές, ο προσδιορισμός της θέσης της χώρας -του σκάφους -με υπολογισμό πορείας, ταχύτητας και μεσολαβήσαντος χρόνου εξελίσσεται χωρίς την ικανότητα της ναυτοσύνης. Έτσι το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (πακέτο Ντράγκι) από το καλοκαίρι του 2015 μέχρι σήμερα είναι αβέβαιο. Η έξοδος στις αγορές -έστω και δοκιμαστικά- είναι άγνωστο πότε θα γίνει. Η δεύτερη αξιολόγηση είναι ανοιχτή από το 2016 και βασανίζει και το 2017.

Το «ανεμοκαίρι» (οι πολλοί δυνατοί άνεμοι) στις ευρωπαϊκές κοινωνίες (πιθανότητα νέας ανόδου καθοδικών και ακροδεξιών δυνάμεων) με το ατλαντικό (ΗΠΑ) «ανεμοκούνημα» καθιστούν το «μόλα ελευθέρωση» από μνημόνια υπόθεση σε άφεγγη θάλασσα.

Τα «καβατζαρίσματα» (παρακάμψεις) και οι μανούβρες στη δίνη από «μούτσους» χωρίς κατεύθυνση για αραξοβόλι στον χάρτη είναι αδύνατα, δοκιμάζουν το ανεμοδαρμένο σκαρί, την ταλαιπωρημένη χώρα.

Η μείωση του αφορολόγητου, οι συντάξεις -που θεωρούνται στενά δημοσιονομικό και όχι ευρύτερο οικονομικό ή κοινωνικό ζήτημα- και η απελευθέρωση στις απολύσεις με (κοινωνική) «αποθαλασσιά» (θάλασσα σε τρικυμία) αβεβαιότητα, ανασφάλεια, ταραγμένους πολίτες, με το κυρίαρχο πολιτικό δίπολο στην πλώρη να καταστρέφει το «μπουντέλι» (βασικό εσωτερικό σημείο στήριξης) καθιστούν τη «σκάντζα» (αλλαγή πορείας – στάσης) της χώρας ή των δανειστών ανέφικτη. Και όσο λείπει η «αγάντα» (η υποστήριξη) των επιβατών, της κοινωνίας, οι δύο καπετάνιοι θα καταφεύγουν σε «καργάρισμα» (σφίξιμο των σχοινιών).

Ο «κουμπάσος» (διαβήτης μέτρησης αποστάσεων στον χάρτη) δεν δείχνει εκλογές αλλά νέες ξέρες στην πορεία της χώρας. Οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες -λέει η προσομοίωση των μοντέλων που προανέφερα- κρίνουν το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά δεν καθορίζουν τον χρόνο πραγματοποίησής τους. Έτσι είναι υπόθεση κυρίως της κυβέρνησης, με ιδιαίτερα ασθενή τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να επηρεάσει έστω και δευτερευόντως. Τη ΝΔ φαίνεται να τη βαραίνει «μετζαβόλτα» (μπλέξιμο αγκύρων) και ως εκ τούτου το πλεονέκτημα είναι στην κυβέρνηση.

Για τη ΝΔ, «αναπρώρηση»-επανακατεύθυνση του σκάφους δεν μπορεί πλέον να γίνει με τέτοια «θάλασσα». Επομένως, όπως σιγοψιθυρίζεται, αν δεν καταφέρει ο δεύτερος καπετάνιος -μετά την τρικυμία (βλ. κλείσιμο αξιολόγησης)- πορεία με «πλαγιοδρομία» (πλεύση με άνεμο στο πλάι), δηλαδή εκλογές εντός του 2017, μπορεί να έχουμε νέο δεύτερο.

Η κυβέρνηση, όσο «ανάρηχη» (αβαθής) κι αν είναι, καλλιεργεί ό,τι έχει «αλάρμη» (αλμυρό νερό), δηλαδή χώρο για αλλαγή και άλλου τύπου συμμαχία, βασικά κεντροαριστερή. Προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να κρατήσει ήρεμο το πλήρωμα. Δηλαδή να έχει την κοινοβουλευτική συνοχή που θέλουν τα νέα μέτρα, υπονοώντας ότι έχει δίαυλο, δηλαδή πέρασμα σε άλλη θάλασσα με προοπτική ορίζοντα και διατήρηση της πολιτικής πρωτοβουλίας. Παράλληλα θέλει να λειτουργούν προς τη δική της δεξαμενή αυτά τα συγκοινωνούντα δοχεία, αφού οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τάση αντιστροφής ροών. Με άξονες όμως «αντί» και όχι συμμαχίες δεν προκύπτει ούτε για ομάδες του πληρώματος ούτε για τους επιβάτες πορεία «πρόσω» (εκκίνηση προς τα εμπρός) με «ρότα» (ορισμένη κατεύθυνση)!

* Μάστερ στις Δημόσιες Πολιτικές, Συντονιστής του Ομίλου Πολιτικού και Κοινωνικού Προβληματισμού «Ακτίδα», πρ. Πρόεδρος ΑΔΕΔΥ