Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η εμμηνόπαυση πριν από τα 40
Υπολογίζεται ότι μία γυναίκα στις 250 στις ηλικίες κάτω των 30 ετών και μία στις 100 σε ηλικία κάτω των 40 ετών εμφανίζουν πρόωρη εμμηνόπαυση, η οποία οφείλεται στην πρώιμη ωοθηκική ανεπάρκεια, κατά την οποία εξαντλούνται ή υπολειτουργούν τα ωοθυλάκια,ακόμα και από την εφηβεία.
«Σε φυσιολογικές συνθήκες, η ωοθηκική ανεπάρκεια εμφανίζεται στην εμμηνόπαυση,όταν έχουν απομείνει λιγοστά ωάρια και ωοθυλάκια στις ωοθήκες», λέει ο μαιευτήρας-χειρουργός γυναικολόγος Δρ. Ιωάννης Π. Βασιλόπουλος, MD, MSc, ειδικός στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και ιδρυτικό μέλος του Institute of Life-ΙΑΣΩ.
Η απώλεια των ωοθυλακίων, που παράγουν υψηλά επίπεδα οιστρογόνων και προγεστερόνης κατά τον έμμηνο κύκλο, έχει ως συνέπεια να ελαττώνονται ραγδαία τα επίπεδα των οιστρογόνων και έτσι η γυναίκα να εκδηλώνει συμπτώματα όπως εξάψεις, διαταραχές ύπνου, ξηρότητα κόλπου και πόνο κατά την σεξουαλική επαφή (δυσπαρευνία). Αυτά φυσιολογικά αρχίζουν να αναπτύσσονται μετά τα 45-50 έτη. Στην περίπτωση της πρώιμης ωοθηκικής ανεπάρκειας όμως, τέτοιου είδους συμπτώματα και κυρίως η αμμηνόρροια, εκδηλώνονται σε έφηβα κορίτσια ή σε 20άρες ή 30άρες γυναίκες, δηλαδή πολύ νωρίς για να έχει μπει η γυναίκα στην κλιμακτήριο». Αν και από τις νεαρές γυναίκες με αμηνόρροια μόνο το 2-10% θα διαγνωστούν τελικά με πρώιμη ωοθηκική ανεπάρκεια, η έγκαιρη διάγνωση της διαταραχής είναι εξαιρετικά σημαντική, γιατί δίχως θεραπεία συνοδεύεται από υψηλό κίνδυνο επιπλοκών, όπως η οστεοπόρωση και η καρδιαγγειακή νόσος. Επιπρόσθετα, σε αρκετές περιπτώσεις σχετίζεται με ορισμένα νοσήματα, τα οποία πρέπει διαγνωστούν και να αντιμετωπιστούν εγκαίρως.
Η θεραπεία
Η θεραπεία της πρώιμης ωοθηκικής ανεπάρκειας «γίνεται πάντοτε με ιδιαίτερη ευαισθησία στις σωματικές και συναισθηματικές ανάγκες των νεαρών ασθενών, ειδικά όταν είναι έφηβες, οι οποίες ούτως ή άλλως βρίσκονται σε ηλικία των έντονων αναπτυξιακών αλλαγών, που επηρεάζουν σημαντικά και τον ψυχισμό τους», προσθέτει ο Δρ. Βασιλόπουλος.
Η κύρια θεραπεία είναι η ορμονική, αφού πρέπει να αντικατασταθούν οι ορμόνες που φυσιολογικά θα παρήγαγαν οι ωοθήκες έως την εμμηνόπαυση. Στόχος της ορμονοθεραπείας δεν είναι μόνο να καταπραϋνθούν τα συμπτώματα, αλλά να υποστηριχθεί η οστική, η καρδιαγγειακή και η σεξουαλική υγεία της ασθενούς. Οι ορμόνες χορηγούνται σε διάφορα σχήματα, συνήθως μακροχρόνια και είναι ασφαλείς. Η γυναίκα πρέπει, επίσης, να προσέχει τη διατροφή, το επίπεδο της φυσικής δραστηριότητας και γενικά τον τρόπο ζωής της (π.χ. πρέπει να αποφεύγει το κάπνισμα) για να προστατευθεί ακόμα περισσότερο από τις επιπλοκές της κατάστασής της, ιδιαίτερα από την πρόωρη οστεοπόρωση και την καρδιοπάθεια.
Όσον αφορά στη γονιμότητα, αυτή μπορεί να διατηρηθεί ακόμα κι αν η γυναίκα διαθέτει λίγα μόνο λειτουργικά ωοθυλάκια. Όντως, τα υπάρχοντα στοιχεία δείχνουν ότι, παρά τη διάγνωση της πρώιμης ωοθηκικής ανεπάρκειας, ποσοστό έως και 10% των ασθενών επιτυγχάνει φυσική εγκυμοσύνη, ακόμα και χρόνια μετά τη διάγνωση. Ωστόσο, οι περισσότερες δύσκολα θα μείνουν έγκυες με δικά τους ωάρια και έτσι συνήθως υποβάλλονται σε εξωσωματική με δανεικά ωάρια.