Εξάρχεια σε κατάσταση νευρικής κρίσης
Μόνο με αυτές τις λέξεις μπορεί πλέον να περιγραφεί η ψυχοσύνθεση των κατοίκων στα πολύπαθα Εξάρχεια. Και το ζήτημα είναι ότι τα αισθήματα αυτά δεν επικρατούν μόνο απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση για όσα συμβαίνουν τώρα στην περιοχή αλλά και για όλες τις προηγούμενες, οι οποίες δημιούργησαν το καθεστώς αθλιότητας που επικρατεί.
Διότι, πώς είναι δυνατόν να γίνεται ανεκτό σε μια περιοχή δίπλα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στο Πανεπιστήμιο, στην Ακαδημία Αθηνών, στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στο υπουργείο Πολιτισμού, στο Γαλλικό Ινστιτούτο, στο Αυστριακό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και στο Συμβούλιο της Επικρατείας να παραβιάζεται ο μισός ποινικός κώδικας επί δεκαετίες και να μη μιλάει κανείς;
Δολοφονίες, εμπρησμοί (μικρομάγαζων, λεωφορείων, αυτοκινήτων, περιπτέρων, κάδων), λεηλασίες, κλοπές, ληστείες, εμπόριο ναρκωτικών και λαθραίων τσιγάρων, δράση συμμοριών, καταλήψεις, διακίνηση παράνομων μεταναστών, παράνομες συναυλίες, λογοκρισία. Κοινώς, ό,τι χωράει ο ανθρώπινος νους διενεργείται με διαστροφικό τρόπο στα Εξάρχεια και οι αρχές σφυρίζουν αδιάφορα. Και όχι μόνο…
Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, η μόνιμη επωδός, που ακούγεται από τους κατοίκους, ότι η Πολιτεία ωθεί τους μπαχαλάκηδες στην πλατεία, οι άτυπες παραδοχές απλών αστυνομικών ότι τα χέρια τους είναι «δεμένα» και η παντελής έλλειψη αστυνόμευσης οδηγούν αβίαστα στην ανάπτυξη σκοτεινών θεωριών.
Ας έχουν όμως υπʼ όψιν τους οι όποιοι νοσηροί εγκέφαλοι έχουν τυχόν συμβάλει με τη στάση τους στη δημιουργία του «Εξαρχιστάν» ότι οι κοινωνικές δυνάμεις αφυπνίζονται και όχι μόνο στα Εξάρχεια.
Πεδίο του Άρεως, Κυψέλη, Πατήσια, πλατεία Βικτωρίας, Γκύζη, Άγιος Παύλος, Αμπελόκηποι, Σεπόλια και όλες οι υποβαθμισμένες περιοχές της πόλης μας βρίσκονται εν βρασμώ και έτοιμες να διεκδικήσουν μια καλύτερη ημέρα για την καθημερινότητά τους. Μια καθημερινότητα που να αξίζει για κάθε άνθρωπο αυτής της ιστορικής πόλης.