Θα είχε γονατίσει κάποιος άλλος λαός με αυτά που μας έχουν επιβάλει

Οι καιροί που διανύουμε είναι δύσκολοι και ο Δημήτρης Γιώτης, που έχει συνδέσει τʼ όνομά του με το μεγάλο σουξέ «Ε, ναι το έχω», καταφέρνει να συνδυάζει αρμονικά την ασφάλεια που του παρέχει η πρωινή του δουλειά με τις συγκινήσεις που του χαρίζει το τραγούδι, το οποίο χαρακτηρίζει ως τροφή της ψυχής του. Μιλά για την πρωτοβουλία του να πραγματοποιήσει μια συναυλία για τους άστεγους, καθώς και αυτός έχει μείνει σε σκηνή. Όταν τον ρωτάς για την Ελλάδα δακρύζει και πιστεύει ότι οι ξένοι την ορέγονται και ότι θα φτάσουμε να γίνουμε υπάλληλοι στη χώρα μας.

***

> Ετοιμάζεστε να κάνετε μια συναυλία για τους άστεγους για να δώσετε τα χρήματα σε φορείς και μη κυβερνητικές οργανώσεις. Πώς φτάσατε στην απόφαση αυτή;

Το 1999 το επίκεντρο του μεγάλου σεισμού ήταν στο Μενίδι. Το σπίτι μας γκρεμίστηκε. Θυμάμαι ότι για τρεις μήνες η οικογένειά μου και τα ξαδέρφια μου ζούσαμε μέσα στο κρύο και στις βροχές, στην αυλή του σπιτιού μας, μέσα σε στρατιωτικές σκηνές. Είναι φοβερό από τη μια στιγμή στην άλλη να βλέπεις το σπίτι σου ερείπιο και τα βράδια να περνάει νερό μέσα από τη σκηνή που κοιμάσαι. Θυμάμαι ότι φοβόμασταν τόσο πολύ που δεν θέλαμε να φιλοξενηθούμε σε ξενοδοχείο.

Τραυματική εμπειρία. Στην περιοχή μας κλάψαμε 140 νεκρούς. Ήμασταν μια γειτονιά και ο ένας γνώριζε τον άλλον. Ψυχολογικά οι μεγαλύτεροι άνθρωποι ήταν ράκος. Ο πατέρας μου είναι το πρότυπό μου. Γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του. Η επιχείρησή του ήταν και αυτή στο Μενίδι. Γκρεμίστηκε η βορινή πλευρά της βιοτεχνίας. Δεν θα ξεχάσω τον πατέρα μου να λέει στη μάνα μου «ή θα επιβιώσουμε ή θα τρελαθούμε». Έτσι, λοιπόν, όταν έχεις ζήσει μια φυσική καταστροφή και έχεις βρεθεί ξαφνικά στον δρόμο, συμπονάς τον άστεγο, που η οικονομική κρίση, τα χρέη και οι τράπεζες τον έφεραν στον δρόμο, τον πρόσφυγα, που ξεσπιτώθηκε λόγω πολέμου, και τον οικονομικό μετανάστη, που η φτώχεια τον οδήγησε να αφήσει την πατρίδα του. Οι Έλληνες είμαστε ένας λαός που ξέρει και από πόλεμο και από προσφυγιά -πόσοι έφυγαν από τη Σμύρνη- και από πείνα, η οποία οδήγησε, μετά την Κατοχή και τον εμφύλιο, τους παππούδες μας μετανάστες σε Αμερική, Γερμανία, Καναδά και Αυστραλία. Αν κάτι μας χαρακτηρίζει ως Έλληνες, αυτό είναι η συμπόνια. Αυτό το χαρακτηριστικό μας είναι μεγάλο προσόν και μάλιστα σωτήριο, όταν σε όλο τον κόσμο κυριαρχεί ο φόβος της τρομοκρατίας.

> Πώς σταθήκατε στα πόδια σας μετά τον σεισμό;

Είχαμε άλλη επιλογή; Τριάντα εργαζόμενοι δούλευαν στο εργοστάσιο του πατέρα, θα τους άφηνε χωρίς ψωμί; Η μοίρα του ανθρώπου είναι η επιβίωση. Εδώ και 26 χρόνια διατηρούμε μια από τις πιο υγιές επιχειρήσεις κατασκευής φίλτρων καθαρισμού νερού, τη Center Plus. Μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια τα εισάγαμε στην Ελλάδα, αλλά πλέον τα φτιάχνουμε εμείς. Ο κόσμος έχει ευαισθητοποιηθεί πολύ όσον αφορά το νερό τα τελευταία χρόνια. Όλοι αναρωτιούνται τι πίνουμε. Καρκίνο πίνουμε; Δυστυχώς δεν υπάρχουν καλές εγκαταστάσεις και δίκτυα στην Ελλάδα. Έτσι ρίχνουν πολύ χλώριο στο νερό για να είναι σίγουροι πως είναι καθαρό. Είναι σαν να πίνουμε όλοι μας ένα καπάκι με χλωρίνη την ημέρα. Εγώ δραστηριοποιήθηκα ενεργά στην εταιρεία μας μόλις τέλειωσα το σχολείο.

> Πώς είναι τα πράγματα στη νύχτα;

Η διασκέδαση είναι πλέον είδος πολυτελείας. Ευτυχώς που υπάρχουν τα ταβερνάκια και τα κλαμπάκια. Αν ήταν κάποιος άλλος λαός, με όσα μας έχουν επιβάλλει αυτά τα επτά δραματικά χρόνια, θα είχε γονατίσει. Πιστεύω ότι ο Σόιμπλε και οι όμοιοί του απορούν τι μας κρατάει ακόμη όρθιους και δεν έχουμε παραδοθεί αμαχητί. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, πόλεμο έχουμε. Απλά είναι οικονομικός. Ξέρετε πόσοι φίλοι μου επιχειρηματίες έχασαν τις επιχειρήσεις τους από τα χρέη; Για να μη μιλήσουμε για αυτούς που λόγω του ΕΝΦΙΑ και των δανείων πούλησαν σπίτια, εκποίησαν γη και περιουσία ή για αυτούς που πήδηξαν, πάνω στην απελπισία τους, από το μπαλκόνι.

> Οι αμοιβές σας ως τραγουδιστής πόσο έχουν πέσει;

Κατά 50%! Έρχονται νέα παιδιά και μου λένε στην πίστα: «Ρε Δημήτρη, πες μου αυτό τραγούδι, να χορέψω ένα ζειμπέκικο, θα φύγω σε έναν μήνα μετανάστης». Αλλά εκεί, και στον πόνο του ο Έλληνας θα χορέψει. Ο ήλιος, η θάλασσα, η ιστορία μας μας έχουν κάνει ανοιχτόκαρδο λαό, φιλόξενο, καλόψυχο. Ως τραγουδιστής έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες στον κόσμο. Είμαστε καλή πάστα. Θα δώσουμε ένα πιάτο φαγητό στον γείτονα, στον φίλο, στον συγγενή. Στη Γερμανία υπάρχουν γονείς που ζητούν από τα παιδιά τους χρήματα για το οικογενειακό τραπέζι που έστρωσαν για να φάνε όλοι μαζί την Κυριακή. Το έχω δει με τα μάτια μου. Οι άνθρωποι είναι ρομπότ, ζόμπι! Βγαίνουν για να διασκεδάσουν μία φορά τον μήνα. Ε, όχι, δεν έχουν φιλοσοφήσει το νόημα της ζωής. Και πιστεύω ότι μας ζηλεύουν που μας έβαλε ο Θεός να ζούμε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο που λέγεται Ελλάδα. Ούτε πολύ κρύο, ούτε πολύ ζέστη, ούτε τυφώνες, ούτε κακής ποιότητας φαγητό. Η Ελλάδα σου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας. Μας έφεραν, μέσα από ένα συγκεκριμένο σχέδιο που εκπόνησαν, στο σημείο να τους χρωστάμε και να μην μπορούμε να ξεπληρώσουμε. Κι όλα αυτά για να τους πουλήσουμε τη γη μας. Η νοοτροπία του Έλληνα είναι να έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του. Θέλουν να μας πάρουν αυτό το κεραμίδι. Δεν βλέπετε ότι είμαστε η πιο ισορροπημένη χώρα πάνω στον πλανήτη; Για αυτό δεν θέλουνε να μας σώσουνε αλλά να μας φάνε. Την Ελλάδα την περιμένουν στη γωνία.

> Πιστεύετε ότι θα καταφέρουν να μας πάρουν το κεραμίδι;

Πάντως αγοράζουν τα σπίτια μας στις καλύτερες τοποθεσίες. Φοβάμαι μη γίνουμε υπάλληλοι στο σπίτι μας και μάλιστα με τη βούλα. Θέλουν να μας περάσουν, με τον φόβο της δραχμής, ένα τέταρτο Μνημόνιο και να φτάσουν τους μισθούς και τις συντάξεις στα 300 ευρώ. Αν θέλουν να μας κάνουν σαν τη Βουλγαρία και την Ουκρανία, ας έχουμε τουλάχιστον το νόμισμά μας, για να έχουμε ανάλογες τιμές στα ενοίκια και στα προϊόντα.

Δεν μπορεί ο μισθός να είναι 300 ευρώ και 200 ευρώ το ενοίκιο. Στη Βουλγαρία, που πήγα πριν από μια εβδομάδα για να τραγουδήσω, φάγαμε τέσσερα άτομα με 20 ευρώ. Χορτάσαμε. Αν παίρναμε αυτά τα πιάτα στην Ελλάδα θα δίναμε 120 ευρώ. Ψήφισα τον Τσίπρα και απογοητεύτηκα. Είχα μια ελπίδα. Τώρα πλέον σε τι να πιστέψω; Δεν υπάρχουν και παγκοσμίως πολιτικοί με όραμα. Οι ηγέτες της υφηλίου είναι υποταγμένοι στο ΔΝΤ. Οι μισές χώρες του πλανήτη έχουν φτάσει να χρωστάνε στο ΔΝΤ. Ποιοι ελέγχουν το ΔΝΤ; Ποιοι είναι αυτοί που ελέγχουν τον παγκόσμιο πλούτο και το χρήμα; Ξέρουμε;

> Μπορεί μια γενιά με κομμένα τα φτερά να αντιδράσει;

Είμαστε σε ομηρία. Μας σκλάβωσαν οι δανειστές μας. Ε, δεν φάγαμε και τόσα; Αν δεν αντιδράσουμε όμως, που πιστεύουμε πως θα το κάνουμε, αυτοί είναι αποφασισμένοι να μας πιουν το αίμα. Πόσο να βοηθήσει η οικογένεια, η κομμένη σύνταξη της γιαγιάς, τα συσσίτια της Εκκλησίας; Αυτά μας έχουν σώσει και δεν έχουμε δει ακόμη τραγωδίες. Αλλά και το λαϊκό τραγούδι. Η πενιά κυλά στο αίμα μας. Με αυτό κάνουμε ψυχοθεραπεία. Και είναι λάθος των γονιών να μη μαθαίνουν στα παιδιά τους τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Στράτο Διονυσίου. Ξέρετε ότι ένα παιδί 16 ετών ήρθε και μου ζήτησε ένα τραγούδι και δεν ήξερε ότι ήταν του Γιάννη Πάριου;

> Τι σας αγχώνει πιο πολύ από όλα ως γονιό;

Με βάση την ιστορία μας, οι γείτονές μας. Για μένα οι Τούρκοι είναι μπαμπέσηδες. Δεν είναι αξιόπιστοι. Κατάφεραν να κάνουν «γκρίζα ζώνη» τα Ίμια και εμείς θρηνήσαμε λεβέντες. Τότε που έγινε το γεγονός μου έλειψε η πυγμή του Ανδρέα Παπανδρέου. Αιτία πολέμου είχε πει για το Σισμίκ, σας περιμένουμε. Θα άφηνε έτσι τα Ίμια; Φοβόμαστε την Τουρκία, που έχει τόσα μέτωπα ανοιχτά; Μόνο από την τρομοκρατία ο τουρισμός της έχει βουλιάξει.

Η Ευρώπη δεν έχει καταλάβει ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι σύνορα δικά της; Μάλλον όχι. Και το έδειξε με το Προσφυγικό, όταν έκλεισε τα σύνορα. Η Ελλάδα δεν πρέπει να υποβαθμίζει τις εξωτερικές απειλές. Πρέπει να είναι πολύ σκληρή με τα σύνορά της, να βάζει τα όριά της. Για εμένα τα Ίμια ήταν μεγάλη καρπαζιά.