Παράνοια…

Και πριν σκεφτεί κανείς ότι το παιδάκι αισθανόταν ντροπή εξαιτίας της ιδιαιτερότητάς του… ας πάρει πρώτα μιαν ανάσα. Το παιδί εξήγησε στους γονείς του ότι δεν του αρέσει πια το σχολείο επειδή αυτά που η καινούρια του δασκάλα του διδάσκει δεν τα καταλαβαίνει…

Ωραία, δεν τα καταλαβαίνει γιατί έχει δυσκολίες, σκέφτηκε ο γονέας και πήγε να συναντήσει τη δασκάλα. Εκεί κατάλαβε ότι ούτε εκείνος μπορεί να… καταλάβει.

Έχει κι ο γονιός κάποια μαθησιακή δυσκολία; Όχι. Απλώς δεν μιλάει την… τουρκική.

Το παιδάκι κλήθηκε να συνεργαστεί με στέλεχος ειδικής αγωγής που δεν μιλάει τη γλώσσα που πασχίζει κι αυτό να μάθει σε ένα ελληνικό σχολείο (εν προκειμένω, της Θράκης), όπως αυτό έχει διαμορφωθεί την τελευταία 25ετία. Δηλαδή, το ελληνικό κράτος επεφύλασσε σʼ αυτόν τον μικρό εκπρόσωπο της νέας γενιάς Ελλήνων για… αρωγό μια απόφοιτο παιδαγωγικού τμήματος – μέλος της μουσουλμανικής μειονότητας, που όμως δεν μπορεί να εκφραστεί, πόσω μάλλον να διδάξει την ελληνική γλώσσα. Θα έμοιαζε με ανέκδοτο αν δεν ηχούσε τόσο σκληρά στα αφτιά αλλά και στο μυαλό κάθε ανθρώπου με στοιχειώδη λογική…

Είναι παγκοίνως γνωστή η ελαστικότητα που υπάρχει απέναντι στα μέλη της μειονότητας που επιλέγουν τη δημόσια εκπαίδευση – ελαστικότητα κατανοητή ως ένα σημείο. Αλλά μέχρι πού φτάνει αυτό το σημείο;

Μέχρι πότε η Ελληνική Πολιτεία, οψίμως, θα πατάει το κουμπί της επιλογής «political correct», αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα, που αργεί μεν να φανεί, όμως είναι πάντα καταστροφικό.

Μέχρι πότε θα στρουθοκαμηλίζει, πιστεύοντας ότι λειτουργώντας επιεικώς, χωρίς ίχνος ελέγχου και προγραμματισμού σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας, θα τη βγάζει καθαρή και αυτό θα είναι αρκετό.

***

ΠΕΜ

Το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων εντάχθηκε για πέμπτη συνεχή φορά στο ΕΣΠΑ με συνολικό ποσό 2 εκατ. ευρώ, ποσό αποψιλωμένο, σύμφωνα με την επιστημονική υπεύθυνη του προγράμματος και κοσμήτορα της Σχολής Επιστημών της Αγωγής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θάλεια Δραγώνα, αφού παλιότερα το ΠΕΜ χρηματοδοτούνταν με 3 εκατ. ευρώ τον χρόνο…

Σε συνέντευξή της η κ. Δραγώνα κάνει μια αναδρομή στα 15 χρόνια του προγράμματος δηλώνοντας ιδιαιτέρως περήφανη για τα αποτελέσματα, αφού, όπως η ίδια σημειώνει, «η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι ότι τα παιδιά που έρχονταν στα μαθήματά μας μπήκαν στο ελληνικό πανεπιστήμιο, έγιναν φιλόλογοι, εκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι και τώρα έχουν επιστρέψει στη Θράκη και δουλεύουν στο πρόγραμμα».

Τώρα, πόσους φιλολόγους, εκπαιδευτικούς και ψυχολόγους έβγαλε αυτό το ακριβό πρόγραμμα και πόσοι απʼ αυτούς εργάζονται στα ΚΕΣΠΕΜ δεν κάνει τον κόπο να πει. Είναι προφανές, πάντως, πως προσλαμβάνει τον… αφρό. Οι υπόλοιποι στελεχώνουν τις δημόσιες δομές…

***

Στη γλώσσα των δήμων…

Λίγες μέρες πριν από την επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στη Θράκη, ο δήμαρχος Αρριανών είχε επιβραβεύσει μια υπάλληλο που τέλειωσε την πρακτική της στον δήμο. Το συγχαρητήριο έγγραφο ήταν γραμμένο στην τουρκική. Οι αντιδράσεις ήταν πολλές, αλλά, όπως φαίνεται, το αυτί του κ. Ριτβάν δεν ίδρωσε, αντιθέτως ακολούθησε την πρακτική «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι»…

Έκοψε τις σφραγίδες και τους αριθμούς πρωτοκόλλου που συνοδεύουν ένα επίσημο έγγραφο και συνέχισε να κάνει τη δουλειά του, αφήνοντας, ωστόσο, το λογότυπο του δήμου…

Η ανακοίνωση αφορούσε οδηγίες αντιμετώπισης της κακοκαιρίας εντός των ορίων του δήμου. Και ναι, ήταν γραμμένη στην τουρκική γλώσσα. Ο δήμαρχος μάλιστα ξεσπάθωσε -δείχνοντας είτε ότι έχει «γραμμένη» την Ελληνική Πολιτεία, είτε ότι έχει γερές πλάτες- γράφοντας τις ονομασίες των χωριών με τα τουρκικά τους τοπωνύμια…

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο δήμαρχος Ιάσμου, που άνοιξε επικοινωνία με… παρανηπιαγωγείο εντός των ορίων του δήμου του. Κι αυτός επέλεξε την τουρκική γλώσσα, λέτε, για να τους ανακοινώσει… το κλείσιμό του, μιας και έχει κληθεί να κλείσει όλα τα παράνομα νηπιαγωγεία εντός των ορίων του δήμου του;