Διέξοδος από την κρίση: Με παλαιά ή νέα υλικά;

Ύστερα από επτά συνεχόμενα κρίσης, χρόνια μνημονιακά, τα οποία μας οδήγησαν στο σημείο μηδέν:

– Με την ελληνική κοινωνία σε αδιέξοδο, τις πολιτικές ηγεσίες να μας επιδεικνύουν τη γύμνια τους.

– Με ορατούς όλους τους υπαρκτούς κινδύνους στην περιοχή μας όσον αφορά τα εθνικά μας θέματα, με τον κίνδυνο ενταφιασμού της Κυπριακής Δημοκρατίας και -το κυριότερο- με τη δική μας αφροσύνη

Ήλθε η ώρα της επανεκκίνησης!

Ήλθε η στιγμή που πρέπει να γίνει η αντιστροφή, η ανασυγκρότηση, η ανασύνθεση!

Πώς; Ποιοι; Με ποιες δυνάμεις;

Νέα προσπάθεια ή αναπαλαίωση; Με αφορμή και τα όσα επικοινωνιακά συνέβησαν με την επανεμφάνιση του ΓΑΠ και την προσχώρησή του στη Δημοκρατική Συμπαράταξη της Φώφης Γεννηματά- καθώς και την άλλη προσπάθεια των τριών σοσιαλφιλελεύθερων Σημιτικών υπό την Άννα Διαμαντοπούλου, καλό είναι να γίνει σαφές άπαξ:

Καμιά νέα προσπάθεια δεν μπορεί να πετύχει με παλαιά υλικά, με παλαιά μυαλά, με «ανακύκλωση».

Όλοι οι προαναφερθέντες κυβέρνησαν τη χώρα, την έφτασαν στο χείλος του γκρεμού, «κάηκαν». Ο λαός τους αποστράτευσε, αυτοί ακόμη προσποιούνται πως δεν το καταλαβαίνουν…

Την ευθύνη επίλυσης όλων των ανοιχτών προβλημάτων που απασχολούν την ελληνική κοινωνία και τον ελληνικό λαό -που περνά μέσα από δρόμους αντιμετώπισης του φαινομένου της «αποστράτευσης» και του ατομικισμού- και το ζήτημα της επιστροφής σε συλλογικές δράσεις οφείλουν να επωμιστούν νέες, υγιείς, δημοκρατικές, αντιμνημονιακές, πατριωτικές δυνάμεις, που δεν είναι ούτε θέλουν να καταλήξουν συστημικές.

Σε αυτές συγκαταλέγω αυτές που προσδιορίζω ως σοσιαλιστικές. Ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος ενός σοσιαλιστή σήμερα; Τι τον διακρίνει σε σχέση με άλλες ταυτότητες; Νομίζω η συνειδητή αποδοχή -εκ μέρους του- του ενιαίου αγώνα για εθνική και κοινωνική αυτοδιάθεση, για απελευθέρωση με δημοκρατία, η πάλη ενάντια στην αποδόμηση της έννοιας της πατρίδας, που επιχειρείται συστηματικά από τους εθνομηδενιστές, η αποτροπή μετατροπής της χώρας σε ξέφραγο αμπέλι, της Ελλάδας σε χώρο, σε «τρύπα» της γεωγραφίας.

Όλοι όσοι πιστεύουμε ή δρούμε σε ανάλογες πρωτοβουλίες, όσοι πιστεύουμε στην οριζόντια – ισότιμη διασύνδεση των ενεργών πολυποίκιλων πρωτοβουλιών και στον καθοριστικό ρόλο του λαϊκού παράγοντα:

Οφείλουμε να συναντηθούμε.