Χρειάζεται διορατική, συστηματική και καλά συντονισμένη εργασία προκειμένου να αποφύγουμε φαινόμενα του παρελθόντος
Στον φορέα του Κτηματολογίου, την τελευταία δεκαετία, συμβαίνει κάτι που υπό άλλες συνθήκες θα έχρηζε μελέτης από φοιτητές Διοίκησης Επιχειρήσεων ή παρατηρητές εργασιακής συμπεριφοράς.
Αντί η λεγόμενη «εταιρική συνείδηση», η αγάπη για τον θεσμό, ο σεβασμός στον πολίτη, το όραμα και η στρατηγική να μεταδίδονται από πάνω προς τα κάτω, όπως συμβαίνει διεθνώς, συμβαίνει το… αντίθετο!
Οι πολιτικές ηγεσίες, και αντίστοιχα οι διοικήσεις, αλλάζουν συχνά και έτσι υπηρετούν βραχυπρόθεσμους στόχους (που σπάνια ξεπερνούν τη θητεία τους), με αποτέλεσμα το καράβι όχι μόνο να μην έχει καπετάνιο, αλλά οι κωπηλάτες, από ένστικτο αυτοσυντήρησης, να έχουν μετατραπεί σε… τυμπανιστές.
Στη σημερινή συγκυρία που βρίσκεται ο θεσμός, οι εργαζόμενοι συμφωνούν, επί της αρχής, στη δημιουργία του νέου φορέα που θα ενσωματώνει τα υποθηκοφυλακεία με το Κτηματολόγιο, χτυπάνε όμως παράλληλα και ένα καμπανάκι κινδύνου στην κυβέρνηση και στα αρμόδια υπουργεία.
***
Απαραίτητη η… εργασιακή συναίνεση
Το Σωματείο Εργαζομένων στο Κτηματολόγιο (ΣΕΚΤ) θεωρεί πως το -ασυνήθιστο- εγχείρημα μετατροπής μιας ανώνυμης εταιρείας του Δημοσίου σε ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, το οποίο θα ενσωματώνει πέντε διαφορετικά συστήματα (έμμισθα, άμισθα και ειδικά υποθηκοφυλακεία, μεταβατικά και οριστικά κτηματολογικά γραφεία) με αντίστοιχες σχέσεις εργασίας των εργαζομένων σε αυτά, σε συνδυασμό με ορισμένες αντιφατικές συμβουλές της Παγκόσμιας Τράπεζας (π.χ. ελεύθερες προσλήψεις και απολύσεις), που δεν συνάδουν με τον στενό δημόσιο τομέα, ενέχει τον κίνδυνο να ψηφιστεί ένας νόμος στα γρήγορα (υπό την πίεση και της αξιολόγησης) και τελικά να αποτελέσει αυτό που ανέφερε ο Σεφέρης: «Ένα πουκάμισο αδειανό»…
***
…για μια Ελένη…
Αφού αναφερθήκαμε στον μεγάλο ποιητή του Ελληνισμού, τον Γιώργο Σεφέρη, θα σας αποκαλύψουμε πως μια θαυμάστριά του προορίζεται και προωθείται για επικεφαλής του νέου φορέα με την (ταπεινή για εκείνη) ετήσια αμοιβή των 200.000 ευρώ. Είναι οικονομολόγος και εργάστηκε στην Παγκόσμια Τράπεζα, όπου διακρίθηκε για τη μεταρρύθμιση του Κτηματολογίου στο Περού. Εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας πριν από μια οκταετία, ενώ πριν από είκοσι μήνες παραλίγο να της ανατεθεί η εκπροσώπηση της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πριν από δύο εβδομάδες ήπιε έναν ζεστό καφέ με τον υπουργό Περιβάλλοντος Γιώργο Σταθάκη, στην οδό Βουκουρεστίου, όπου συζήτησαν για την ανάληψη των καθηκόντων της, το ερχόμενο καλοκαίρι.
***
Τʼ είχες Γιάννη, τʼ είχα πάντα…
Έντονο αντιπολιτευτικό ενδιαφέρον έδειξε ο πρώην υπουργός Περιβάλλοντος, βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Γιάννης Μανιάτης, ζητώντας άμεση συνάντηση με τη διοίκηση, τους διευθυντές και τους εκπροσώπους των εργαζομένων του Κτηματολογίου. Πέρασαν σαράντα μήνες από την αντίστοιχη συνάντηση, στην οποία ο Γιάννης Μανιάτης, όντας επικεφαλής του υπουργείου, είχε υποσχεθεί… εβδομαδιαίες (!) συναντήσεις με τους εργαζόμενους και 144 εκατ. ευρώ, τα οποία ήταν… διασφαλισμένα. Από την άλλη, για να είμαστε δίκαιοι, ο Γιάννης Μανιάτης θεσμοθέτησε (κατʼ απαίτηση της τότε «τρόικας») τα δύο πρώτα οριστικά Κτηματολογικά Γραφεία, στον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη, και τώρα βλέπει το όλο εγχείρημα να γκρεμίζεται προς όφελος των υποθηκοφυλάκων.