ΤΟ ΜΑΝΤΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΡΙΟΙ ΛΥΚΟΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ Η ΔΙΚΗ

Κλεισμένοι τώρα στό μαντρί
αναστενάζουμε όλοι
απρόσεκτοι στό παρελθόν
-μιά βυθισμένη πόλη.
•••
Αμέτρητοι είναι οι βοσκοί
σφάζουν καί διατάζουν
μέ τσέπες δυσθεώρητες
κοστούμια πάντα αλλάζουν.
•••
Τήν μιά φοράνε πράσινα
γαλάζια τήν εσπέρα
σάν τήν Φροσάρ αδίστακτοι
-μία σαχλών παντιέρα.
•••
Λύκοι καί κομψευόμενοι
στά Ευρωπαία Πάρτι
ξεχνάνε τήν πατρίδα τους
πού βρίσκεται στόν χάρτη
•••
Καί μεγαλώνει τό μαντρί
οι λύκοι ολισθαίνουν
βγάζουνε τήν γραβάτα τους
-τά ψέματα πληθαίνουν.
•••
Γίνονται καί αόρατοι
μέ σκότος Εξουσίας
ενώ τό πλήθος πένεται
σέ σκότος αφασίας.
•••
Ένας ανάλγητος βοσκός
τραβάει τήν κορδέλα
κι η στάνη τους καθίσταται
μιά βρώμικη κασέλα.
•••
Ποίος νά κρύβεται άραγε
πίσω από τό κωθώνι
καί έξ αυτού παράγονται
δουλοπρεπείας κλώνοι.
•••
Ποτέ «αυτός» δέν φαίνεται
αλλά δέν λογαριάζει
άν είναι αρνιά ή άνθρωποι
όταν χιλιάδες σφάζει.
•••
Καί μεγαλώνει τό μαντρί
τά δέ αρνιά πληθαίνουν
κι έρχεται ο ευτελισμός.
Στόν δέ λαιμό τους δένουν,
•••
σχοινιά, κι αναστενάζουνε
πού τή ζωή αφήνουν,
κι ο θάνατός τους γίνεται
κρασί πού άλλοι πίνουν.
•••
Αυτού τού κόσμου τό μαντρί
δέν πρόκειται νά κλείσει
εάν δέν δώσει η Ανατολή
μία κλωτσιά στήν Δύση.
•••
Εμείς θά είμαστε μακριά
αυτό δέν μέ πειράζει
φτάνει οι λύκοι
νά σφαχτούν
κι ο Κόσμος νά αλλάζει.
•••
Μπορεί νά είμαι στό μαντρί
όμως κοιτάζω έξω
νά δώ τήν φύση νά ʽρχεται
καί όλους νά τούς βρέξω,
•••
μέ όσο αίμα κλέψανε
οι πάντα-πάντα λύκοι
αυτοί πού γέννησαν παντού
τό πένθος καί τήν φρίκη.
•••
Τώρα πηγαίνω λεύτερος
στόν Ήλιο τροβαδούρος
ευθυτενής καί χαρωπός
απείθαρχος καί ντούρος.
…………………………………
…………………………………
Η φύση δέν έχει «μυαλό», έχει όμως
ένστικτο εκδίκησης όταν
τής ταράσσουν
τήν ισορροπία της.
Οι άνθρωποι βλακωδώς
πίστεψαν ότι μπορούν νά κυριαρχήσουν
πάνω της μέ
κατασκευάσματα αφύσικα.
Μέ αυτήν τή «λογική»
θά τιμωρηθούμε.