Παίγνια
Οι συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου εκ μέρους του Κωνσταντίνου Καραμανλή υπήρξαν μοιραίες. Προδιέγραψαν μάλιστα το έδαφος για λίαν δυσμενείς εξελίξεις, όπως η απόπειρα δολοφονίας του Μακαρίου και η εν συνεχεία απόδρασή του στις Σεϋχέλλες.
Προτού προχωρήσω, κρίνω σκόπιμο να παραθέσω το έβδομο σημείο του διεισδυτικού άρθρου του Δημήτρη Κ. Σέργιου στο «ΠΑΡΟΝ» της Πρωτοχρονιάς. Απολαύστε το (!): «Εμβρόντητος διάβασα ότι μια καλλίπυγος κυρία της Νέας Δημοκρατίας, με σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης, υποψήφια βουλευτίνα και φανατική επί της ανεγέρσεως ισλαμικών τεμενών στην Ελλάδα, που, μάλιστα, χαρακτήρισε στο διαδίκτυο ʽʽθεόʼʼ τον αρχηγό της Κυριάκο Μητσοτάκη (!) πρόσθεσε εκεί, επί λέξει, και τα ακόλουθα: ʽʽΤη σιχαίνομαι αυτήν τη χώρα. Όχι τώρα, αλλά πάντα. Από το 1993 και μετά ζω σε κατάσταση ναυτίας από την υποκρισία, τη θρησκοληψία, τον συντηρητισμό. Θέλω να καταστραφούν τα πάντα. Να πέσουν οι τρούλοι από τις εκκλησίες της χώρας. Να γλιτώσει ο πλανήτης από έναν άχρηστο λαό. Τέλος!ʼʼ»(!)
Δεν πρόκειται να σχολιάσω τέτοιου είδους καθαρά παρανοϊκές απόψεις. Το πράττει αποστομωτικά ο συγγράψας το πλήρες άρθρο. Ο οποίος τη μαστιγώνει και την εξευτελίζει με την πένα του. Διερωτάται μάλιστα, αναφερόμενος στις… κατεπείγουσες εκλογές, πλήττοντας και άλλους ομογάλακτούς της, πόσες «τέτοιες καλλικέλαδες καρακάξες» θα παρεισφρήσουν στη Βουλή, αν κάποτε –ουδέποτε φρονώ– τους το επιτρέψει ο καθυβριζόμενος από δαύτες ελληνικός λαός.
Αλλά και στη Λευκωσία, με… ομφαλομάντη και… οιωνοσκόπο τον Πρόεδρο των ελληνοκυπρίων, Νίκο Αναστασιάδη, να εμφανίζεται διστακτικός, τα κόμματα αναζητούν κοινή γραμμή στη Διάσκεψη της Γενεύης. Διάσκεψη, εικάζω, που δεν θα περατωθεί σύμφωνα με τον προγραμματισμό, ίσως μάλιστα και να τελεσφορήσει. Και αυτό επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί την τελική λύση. Τελική λύση γεωπολιτικής φύσεως.
Αθήνα και Λευκωσία οφείλουν να είναι και να παραμείνουν αυτοκόλλητες, ανεξαρτήτως της υφής και των δραστηριοτήτων των κομμάτων που τις απαρτίζουν.
Η ημέρα και η ώρα που γράφεται το άρθρο δεν προδικάζει τίποτα, παρά την τηλεφωνική επικοινωνία Τσίπρα και Ερντογάν, με πρωτοβουλία του πρώτου, που διήρκεσε κάτι παραπάνω από μία ώρα. Το ζητούμενο είναι να άρει την αδιαλλαξία της η Τουρκία. Πράγμα που το υποστηρίζει ένθερμα και ο Πρόεδρος της χώρας μας Προκόπης Παυλόπουλος.
Υποστήριξα ήδη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί την τελική λύση, στηριζόμενος –κακώς– στο αξίωμα «τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται». Πρόκειται, όμως, για «τα δυσκόλως εννοούμενα», τα οποία ΔΕΝ αποτελούν αξίωμα. Επιχείρησα ηπίως να φέρω το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ στην επιφάνεια, προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε εγκαίρως το βάρος του και την έκτασή του.
Ο πανίσχυρος Ερντογάν θα απαιτήσει (και θα επιτύχει) τη σε τακτά χρονικά διαστήματα αντικατάσταση του έλληνα Προέδρου της Μεγαλονήσου με τούρκο Πρόεδρο. Υποθέτω αρχής γενομένης με τούρκο Πρόεδρο, ο οποίος θα κάνει ό,τι θέλει, δημιουργώντας ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Ερώτημα: Θα υπάρχει ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ εξεταστική των πραγμάτων ΕΠΙΤΡΟΠΗ με ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΥΡΟΥΣ εντός και εκτός Ευρώπης;
Εάν δεν δοθεί θετική απάντηση σʼ αυτό το ερώτημα, τα «παίγνια» οδηγούν σε καταστροφή. Το επαίσχυντο «Σχέδιο Ανάν» θα ήταν σχεδόν σωτήριο για την Κύπρο και τους Ελληνοκυπρίους.
Αυτή είναι η μία εκδοχή. Υπάρχει, όμως, και δεύτερη. Εκδοχή μη καταλυτική. Μήπως αναδιφώντας οι αρμόδιοι νομομαθείς και τεχνοκράτες σε έγγραφα του ΟΗΕ –και υπάρχουν άφθονα επίσημα έγγραφα του Διεθνούς Οργανισμού–, αλλά και στο έμφοβο υποσυνείδητό μου που υπερέβη τα εσκαμμένα; Μήπως, δηλαδή, οι προθέσεις του Ερντογάν περιορίζονται στην εδραίωση του Καστελλόριζου και στην εξόρυξη υδρογονανθράκων που δεν διαθέτει η βόρεια πλευρά της Μεγαλονήσου.
Ποιος εγγυάται ότι ο Ερντογάν δεν λογαριάζει τα δολοφονικά χτυπήματα αλλοδαπών επισκεπτών σε πανάκριβα φαγάδικα και ξενοδοχεία της Κωνσταντινούπολης; Ποιος εγγυάται επιπλέον ότι το επιτυχημένο πραξικόπημά του δεν θα στραφεί κάποτε εναντίον του, θέτοντας σε αιφνίδιο κίνδυνο την ίδια του τη ζωή;
Άβυσσος η ψυχή όλων των ανθρώπων. Και κόλαση η ψυχοδιανοητική συγκρότηση υψηλόβαθμων πολιτικών παραγόντων που θα τρέμουν ακόμα και τη σκιά τους.
Τα «παίγνια», όσο αθώα και να φαίνονται, εμπεριέχουν αόρατες ρωγμές, πάντοτε, σε υποψιασμένους και ανυποψίαστους δέκτες.
Όλα τα προαναφερθέντα συνδυάζονται άμεσα και άκρως τραγικά με τις ακατάπαυστες χιονοπτώσεις, το δριμύ ψύχος και τις ασταμάτητες βροχές που καλύπτουν από άκρου εις άκρον ολόκληρη την Ελλάδα. Οικογένειες αποκλεισμένες επί πενθήμερο σε παρυφές πόλεων και χωριά. Σε αναρίθμητες περιπτώσεις δεν υπάρχει πρόσβαση στην τροφή. Υφίσταται πλήρης απόγνωση. Αξίζει να αναφερθεί ότι το κρύο σε περιοχές της Κρήτης είναι τσουχτερότερο από εκείνο που καταμετράται στους υψηλότερους λόφους και τις υψηλότερες κορυφές βουνών της βόρειας Ελλάδας.
Ποιος να σκεφθεί μʼ αυτές τις άγριες συνθήκες το δράμα της Κύπρου, η οποία ενδέχεται να πλήττεται και εκείνη με ανάλογα φαινόμενα κακοκαιρίας και αντίστοιχο περόνιασμα του κρύου;
Το μέγα πρόβλημα της Κύπρου είναι, πάντως, εντελώς ανεξάρτητο από τις διακυμάνσεις του καιρού και η λύση του επείγει. Οι αρμόδιοι, επομένως, σε Λευκωσία, Αθήνα, Άγκυρα και κάθε άλλη άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενη χώρα οφείλουν να επιταχύνουν τις κινήσεις τους με στοχασμό και υπευθυνότητα.