Η μεγάλη ληστεία πίσω από το ξενόγλωσσο βιβλίο
Όπως τονίζει ο κ. Φλωράς:
«Έμπλεξα, άθελά μου, όταν ένα “καρτελάκι” σχηματίστηκε στον χώρο που δούλευε η οικογένειά μου επί δεκαετίες, στα ξενόγλωσσα βιβλία. Το λέω ʽʽκαρτελάκιʼʼ γιατί αυτοί έκλεψαν καμιά 100στή εκατομμύρια ευρώ μόνο από τους καταναλωτές, ψίχουλα μπροστά στους ʽʽαρχηγούςʼʼ (τρόφιμα, καύσιμα, δομικά υλικά, κατασκευές, σουπερμάρκετ, τράπεζες κ.λπ.).
Η ανάγκη να αντισταθώ (μαζί με την οικογένειά μου) στα λαμόγια, που αποφάσισαν να μας κλείσουν με παράνομες μεθόδους, με έφερε αντιμέτωπο με μια τρομακτική πραγματικότητα. Ο ατομικός αγώνας στην πορεία έγινε αγώνας κατά της διαπλοκής που διέλυε την κοινωνία.
Στην πορεία ανακάλυψα από πρώτο χέρι τη μεγάλη ληστεία. Μεγάλες ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις είχαν στήσει καρτέλ παντού. Σε κάθε αγορά που ο καταναλωτής είχε ανάγκη να προμηθευθεί τα αγαθά, ένα καρτέλ επικρατούσε. Είτε με αρχηγό την ισχυρή πολυεθνική που κατείχε δεσπόζουσα θέση είτε με συνεννόηση των 4-5 κορυφαίων κάθε κλάδου. Παντού τα ίδια. Σκεφθείτε μόνο ότι τη δεκαετία 2000-2010 η Ελλάδα έκανε εισαγωγές 550 δισ. ευρώ, σε τιμές αγοράς. Σκεφθείτε πόσο μας λήστεψαν οι εταιρείες που έλεγχαν την αγορά και μας χρέωναν 30%-50% παραπάνω από όσο έπρεπε λόγω έλλειψης ανταγωνισμού.
Η ληστεία του αιώνα, όχι SIEMENS και αηδίες. Το τρομακτικό που διαπίστωσα από πρώτο χέρι ήταν ότι το γνώριζαν όλοι όσοι έπρεπε να πολεμάνε τα καρτέλ. Το γνώριζε η Επιτροπή Ανταγωνισμού, η πολιτική ηγεσία, οι δημοσιογράφοι, η δικαστική εξουσία. Όσο έψαχνα, έβρισκα. Και όσο έβρισκα το δημοσιοποιούσα. Πίστευα ότι αυτά που έβρισκα θα ενδιέφεραν τους διώκτες των εγκληματιών. Μα τι ανόητος που ήμουν τόσα χρόνια. Μου έκανε εντύπωση ότι εύκολα έβρισκα τις βρομιές τους. Δεν είχα καταλάβει ότι τις έβρισκα εύκολα γιατί δεν τους ένοιαζε να τις κρύβουν, αφού ήξεραν ότι το σύστημα θα τις θάψει».
Του ζητάει και τα ρέστα
Στη συνέχεια αναφέρεται στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, που, όπως αναφέρει, μόνο τον ανταγωνισμό δεν προστατεύει. Συγκεκριμένα τονίζει:
«Η προσπάθειά μου να αναδείξω τις αδυναμίες της Επιτροπής Ανταγωνισμού ήταν συστηματική επί χρόνια. Πίστευα ότι ενδιαφερόντουσαν αυτοί που έπρεπε. Τι ανόητα ρομαντικός που ήμουν. Όταν τελικά καταδικάστηκε αμετάκλητα η Επιτροπή Ανταγωνισμού και κατέβαλε 500.000 ευρώ στην εταιρεία μου επειδή καθυστέρησε αδικαιολόγητα, σχεδόν τέσσερα χρόνια, να εξετάσει την καταγγελία μου (οδηγώντας την επιχείρηση σε πτώχευση), εκδικητικά (κατόπιν πολιτικής εντολής, όπως έχει καταγραφεί σε επίσημα πρακτικά) μου έκανε αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση ζητώντας ως αποζημίωση το ίδιο ποσό, 500.000 ευρώ! Είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που το κράτος στρέφεται κατά ενός πολίτη ζητώντας αποζημίωση για ηθική βλάβη από υποτιθέμενη συκοφαντία μέσω ενός προσωπικού blog».
Για τον ρόλο του κράτους σʼ όλο αυτό ο κ. Φλωράς επισημαίνει:
«Το δεδομένο για εμένα ήταν ότι η προηγούμενη κυβέρνηση, και τα δύο κόμματα, ήταν ένα με το βρώμικο σύστημα της διαπλοκής. Περίμενα και περιμένω από την παρούσα κυβέρνηση να δράσει ουσιαστικά. Γνωρίζω τι συμβαίνει. Το βρώμικο σύστημα προστατεύεται από μεγάλα συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδας, ιδίως από την πλευρά των δανειστών. Μην ξεχνάμε ότι αυτοί που μας ληστεύουν στην πλειοψηφία τους είναι επιχειρήσεις που εδρεύουν στις χώρες του σκληρού πυρήνα των δανειστών μας.
Όμως η προστασία του βρώμικου συστήματος από άλλες δυνάμεις δεν είναι ουσιαστικός λόγος για να μην αλλάξει τίποτα. Ο νόμος περί ελεύθερου ανταγωνισμού έχει δεχθεί αστείες αλλαγές τα δύο τελευταία χρόνια. Η προσπάθεια της κυβέρνησης επικεντρώθηκε στη μελλοντική αλλαγή προσώπων στη σύνθεση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, όταν λήξει η θητεία τους. Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι».
100 εκατ. ευρώ άρπαξαν από τους καταναλωτές
Και καταλήγει: «Κατά του καρτέλ του ξενόγλωσσου βιβλίου κέρδισα επτά δικαστήρια, δικαιώθηκα πλήρως. Και τι έγινε; Οι ποινές τους από τα ποινικά δικαστήρια μπήκαν στο αρχείο, δεν πλήρωσαν ούτε ένα ευρώ, από τα 20 εκατ. ευρώ πρόστιμο της Επιτροπής Ανταγωνισμού καταβλήθηκαν μόνο 2 εκατ. ευρώ. Καταλήστεψαν τους καταναλωτές, άνω των 100 εκατ. ευρώ, και δεν πλήρωσαν ουσιαστικά τίποτα. Σε αντίθεση με αυτούς, όσοι τα έβαλαν μαζί τους καταστράφηκαν.
Εγκαταλείπω λοιπόν τη μάχη κατά των καρτέλ. Το κάνω με βαριά καρδιά αλλά και με ανακούφιση. Πολλά χρόνια ψυχικής πίεσης, χωρίς τελικά να νοιάζεται κανείς, απʼ ό,τι φάνηκε. Λυπάμαι πολύ».