Ολοταχώς προς πλήρη δυτικοποίηση
Σ’ αυτό άρχισα να προβληματίζομαι μετά την απόφαση της κυβέρνησης να καθιερώσει το συμφωνητικό συμβίωσης των ομοφυλοφίλων, δηλαδή πολιτικό γάμο για τα ζευγάρια αυτά, που ίσως ορισμένα να έχουν εκτραπεί της φύσης και άλλα να απέκτησαν αυτήν την παρά φύση ενέργεια, που τους προκαλεί σεξουαλική απόλαυση, από συμπεριφορά φίλων, στενών συγγενών ή και γονέων ακόμη (δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις διαστροφής). Δεν λέμε ότι τα «ζευγάρια» αυτά πρέπει να τεθούν υπό διωγμό, αλλά μας προβληματίζει η σπουδή της κυβέρνησης Τσίπρα για την επισημοποίηση αυτής της παρά φύση συμβίωσης.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει επιλύσει μέχρι σήμερα όλα τα φλέγοντα θέματα της ελληνικής κοινωνίας και έκρινε ότι επείγει και η νομιμοποίηση των ομοφυλικών συμβιώσεων και των δύο φύλων; Δεν είναι βέβαια αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η δυτικοποίηση της Ελλάδος και η ευθυγράμμιση των αξιών της κοινωνίας μας με τις «αξίες» των πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών. Από θεωρητική άποψη και με την (απίθανη) πολιτική ένωση των κρατών-μελών της ΕΕ αυτό είναι σωστό. Αλλά οι «Ενωμένες Πολιτείες» της Ευρώπης είναι «φρούτο ανώριμο», καθώς η ατμομηχανή της Ευρώπης, δηλαδή η Γερμανία, έχει κάθε συμφέρον να διατηρηθεί το τωρινό status.
Αυτό ως θεωρητική τοποθέτηση. Ας δούμε πώς διαγράφεται η κατάσταση για τη χώρα μας κατά τη φετινή χρονιά:
Οι δανειακές ανάγκες του Δημοσίου φτάνουν στα 12,5 δισ. ευρώ (τόκοι 6 δισ. ευρώ και κεφάλαιο 6,5 δισ.) Λαμπρό πεδίο δραστηριότητος για τον πρώην συνδικαλιστή εφοριακό και τωρινό αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών κ. Τρ. Αλεξιάδη να μας φορτώσει με νέους φόρους και πάσης φύσεως εισφορές. Μήπως το περιουσιολόγιο, που πρόκειται να θεσπίσει η κυβέρνηση, συνδυάζεται με την επιβολή νέων φορολογικών βαρών; Αν όχι, προς τι η ταλαιπωρία των πολιτών; Αν ναι (το πιθανότερο), τότε το 2016 θα είναι δίσεκτο έτος για τους φορολογούμενους, που αγωνίζονται να επιβιώσουν μέσα στη φορολογική καταιγίδα που επικρατεί στη χώρα μας και στην τρομερή μείωση της κατανάλωσης. Κανένας σ’ αυτήν την «εκατοποδαρούσα» κυβέρνηση, με 4-5 υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς και υφυπουργούς σε κάθε υπουργείο, δεν κατάφερε να μελετήσει και να επισημάνει την επίδραση της δημοσιονομικής πολιτικής στην οικονομία γενικότερα;
Κρίμα για τους κ. Δραγασάκη και Τσακαλώτο, που είναι, χωρίς αμφισβήτηση, επιφανείς οικονομολόγοι και βασικά στελέχη της «εκατοποδαρούσας» κυβέρνησης Τσίπρα. Έτσι, το μόνο έργο της πληθώρας μελών της κυβέρνησης Τσίπρα είναι να βγαίνουν στις εκπομπές των καναλιών και να πετάνε μερικά αριστερά συνθήματα, για να επιβεβαιώσουν ότι είναι μέλη μιας τάχα αριστερής κυβέρνησης, που σχεδιάζει μέτρα ανακούφισης των δεινώς χειμαζόμενων Ελλήνων. Άξιος ο μισθός τους; Όμως ο πρωθυπουργός, με την πληθώρα των μελών της κυβέρνησής του, δίνει ελπίδες υπουργοποίησης σε όλα τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και την κρατάει συμπαγή.
Ο έλληνας φορολογούμενος πληρώνει αυτή την πολυδάπανη κυβερνητική εξουσία που έχει δημιουργήσει το κυβερνόν κόμμα. Γιατί η πληθώρα υπουργών σημαίνει και πληθώρα αδρά αμειβομένων υπαλλήλων. Και όλοι αυτοί τρώνε και πίνουν «εις υγείαν του κορόιδου», δηλαδή του φορολογούμενου. Γι’ αυτό (και για άλλα βέβαια) επιδεινώνεται η κρίση στη χώρα μας και η ανάπτυξη είναι ξεχασμένη υπόθεση. Να γιατί η Ευρωζώνη δεν φαίνεται πρόθυμη να στηρίξει οικονομικά τη σημερινή κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι ο Τσίπρας είναι «πειθήνιο τέκνο» σε όλες τις απαιτήσεις των «θεσμών», δηλαδή της «τρόικας».