Πίσω στο μαντρί…
Είναι μεγάλη… επιτυχία όλων εκείνων των παραδοσιακών της Δεξιάς, συμπεριλαμβανομένου του Καραμανλή, που ο σώγαμπρος τους πήρε το κόμμα. Και κάποια στιγμή ας ψάξουν να δουν αν εκείνο το φιάσκο με την ανικανότητα της εταιρείας που είχε αναλάβει να οργανώσει ηλεκτρονικά την εκλογή του νέου αρχηγού στις 22 Νοεμβρίου ήταν πράγματι τυχαίο ή έβαλε κάποιος το χεράκι του… Γιατί όλοι συμφωνούν ότι, αν είχε διεξαχθεί τότε η ψηφοφορία, το αποτέλεσμα θα ήταν εντελώς διαφορετικό και ο κ. Μητσοτάκης δεν θα περνούσε στον δεύτερο γύρο.
Παρακολουθήσαμε όλη την πλούσια προεκλογική καμπάνια του νέου αρχηγού, το πόσο περιζήτητος ήταν από όλα τα συστημικά ΜΜΕ, τη στήριξη που είχε πανταχόθεν, συμπεριλαμβανομένου του εξωτερικού. Και αυτό κάτι σηματοδοτούσε. Ότι είναι δικό μας παιδί και δεν πρόκειται να… ξεστρατίσει. Τίποτε το καινούργιο δεν ακούσθηκε. Το μόνο στο οποίο πλεονεκτούσε ήταν το ηλικιακό. Ξερός λόγος, φαντασία καμία, χωρίς όραμα για την Ελλάδα και τον λαό. Το όνειρο απουσίαζε. Δεν ακούσαμε μια πειστική υπόσχεση για τον άνεργο, για τον μαγαζάτορα, μικρό ή μεγάλο, ότι θα σταματήσουν να έχουν ζήτηση τα λουκέτα, ότι τα συσσίτια θα περιορισθούν για μετανάστες, πρόσφυγες και κάποιους μόνιμους ξέμπαρκους της ζωής.
Ακόμη και οι κομματικοί, με πρώτους τους βουλευτές της ΝΔ, ήταν κουμπωμένοι μαζί του. Απόδειξη, το ότι ούτε ένας δεν βγήκε, σε αυτήν την τρίμηνη προεκλογική εκστρατεία, να δηλώσει δημόσια «είμαι με τον Κυριάκο».
Τον ακούσαμε και στην παρθενική ομιλία του ως αρχηγού της Δεξιάς. Τίποτε δεν είπε, έξω από τα τετριμμένα, για μια άλλη πορεία, που θα ανοίγει νέους δρόμους, που θα δίνει κάποιον ορίζοντα στους νέους, για τους οποίους έχει χαθεί η πυξίδα. Τυχαίο είναι το ότι το μόνο σημείο που καταχειροκρότησαν τον Μητσοτάκη ήταν όταν είπε: «Εγώ θα διώξω τον Τσίπρα»; Θύμισε τον πατέρα του. Κάτι ανάλογο είχε υποσχεθεί το ’89, παρέα με τους ηγέτες του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκο, για τον Ανδρέα. Μέχρι στο Ειδικό Δικαστήριο τον έστειλε για να τον εξοντώσει, αλλά στο τέλος ο Ανδρέας όχι μόνο αθωώθηκε αλλά επέστρεψε και τροπαιούχος με 48%. Και ο μπαμπάς Μητσοτάκης από τότε είναι στη σύνταξη… Με τα ίδια μυαλά, Κυριάκο, βλέπω να επαναλαμβάνεται η ιστορία. Και δεν είναι πάντα φάρσα η επανάληψη…
Το στίγμα που έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ξεκάθαρο: Επιστροφή στο μαντρί. Συρματοπλέγματα προς την Αριστερά και διάπλατα ανοιχτές οι πόρτες με την Ακροδεξιά. Και να μην επιχειρήσει να το αμφισβητήσει αυτό, αφού ακόμη και η κουτσή Μαρία ξέρει ποιους έχει υπασπιστές. Επανέρχεται η ΝΔ στην κοίτη της, όπου, για να είμαστε ειλικρινείς, το άνοιγμα το είχε κάνει ο Σαμαράς, μόνο που ο Αντώνης δεν είχε κρύψει ποτέ τις κοινές ρίζες…
Με το καλημέρα, πόλωση… Όποιος είναι έξω από το μαντρί είναι εχθρός…
Υπάρχει όμως και κάτι τελευταίο, που επειδή είναι υπέρτερο όλων των άλλων το άφησα για επίλογο.
Σε αυτούς τους τρεις μήνες που γύριζες από χωρίου εις χωρίον δεν σε ακούσαμε να λες ούτε μία λέξη για τα μεγάλα εθνικά μας θέματα. Λέξη για τις καθημερινές προκλήσεις και τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, λέξη για το Κυπριακό, όπου οι Αμερικανοί πιέζουν ασφυκτικά για «λύση» τώρα, λέξη για τη Θράκη, λέξη για το Σκοπιανό, για το οποίο ο τωρινός θερμός φίλος σου, ο Σαμαράς, έριξε τον πατέρα σου, λέξη για τις προκλήσεις της Αλβανίας με το θέμα των Τσάμηδων και την αλλαγή των θαλάσσιων συνόρων.
Λέξη δεν υπήρχε για τα εθνικά μας θέματα στις προγραμματικές δηλώσεις σου προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός σου.
Τι σημαίνει αυτή η πρωτοφανής σιωπή από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που φιλοδοξεί να κυβερνήσει τη χώρα;
Δεν θέλουμε ούτε να φανταστούμε ότι οι υποστηρικτές σου, Κυριάκο Μητσοτάκη, έχουν θέσει κόκκινες γραμμές. Ότι θα συστρατευθείς με τις θέσεις των έξω, που κάθε άλλο παρά ταυτίζονται με τα συμφέροντα της πατρίδας μας.
Περιμένουμε να ακούσουμε τις θέσεις σου, κύριε Αρχηγέ της ΝΔ. Και ελπίζουμε να μη μας ανησυχήσουν…