Ο Μήτσος και ο Τάκης
Ως σημαίνον στέλεχος ο ίδιος αυτού του κόμματος προέβλεπε τι θα μεσολαβούσε στο χρονικό διάστημα ανάμεσα στους δύο γύρους. Οι ηττημένοι του πρώτου γύρου θα πρόσφεραν την υποστήριξή τους με ανταλλάγματα, θα ελάμβαναν χώρα ύποπτες υπόγειες διαδρομές και θα οξυνόταν το κλίμα της αντιπαράθεσης. Ο κ. Πυλαρινός, ο οποίος δεν εξεδήλωσε ούτε σε στενούς του συνεργάτες την προτίμησή του υπέρ του ενός ή του άλλου, δικαιώθηκε πανηγυρικά για τα ενδιαμέσως μεσολαβήσαντα.
Με δεδομένη την ύπαρξη δύο γύρων υποστήριξα σε σειρά άρθρων μου τον μακράν καλύτερο για τη χώρα μας, τον κεντροδεξιό δηλαδή Ευάγγελο Μεϊμαράκη, στρεφόμενος άμεσα εναντίον των πολιτικών μου επιδιώξεων ως απλού παρατηρητή των γεγονότων. Διότι ο «ιός Μητσοτάκη», σύμφωνα με την «Εφημερίδα των Συντακτών» της Τετάρτης, είναι ευκολότατος αντίπαλος λόγω της προηγηθείσας υπουργικής του θητείας. Μιας θητείας άκρως φιλογερμανικής με μεγάλης έκτασης… κατορθώματα σε απροειδοποίητες απολύσεις ανυποψίαστων εργαζομένων στο Δημόσιο. Λειτούργησε ως θιασώτης των αριθμών και απηνής διώκτης των ανθρώπων, με κολοφώνα τις απολύσεις των καθαριστριών. Προσθέτω και το πασίγνωστο με τον διαφυγόντα στη Γερμανία Χριστοφοράκο της Ζήμενς, ότι του χάρισε πριν από την εγκατάλειψη της Αθήνας άρτια εξοπλισμένο ηλεκτρονικό σύστημα για το γραφείο του, το οποίο υποτίθεται πως είχε αγοράσει! (Όταν αποκαλύφθηκε το μέγα αυτό σκάνδαλο, ο ευεργετηθείς υιός Μητσοτάκη αναγκάστηκε, όπως ισχυρίζονται φίλοι του, να το πληρώσει τμηματικά.)
Μετά από τη νίκη του νέου αρχηγού και παρά τις πρώτες εντυπωσιακές κινήσεις του, π.χ., συνάντηση με τον Κώστα Καραμανλή και τον επίσης πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά –η δεύτερη συνάντηση δεν μετράει, καθότι αποτέλεσε υποχρέωση θερμών ευχαριστιών για την οργιώδη υποστήριξη στην υποψηφιότητά του από τον εκ Μεσσηνίας καταγόμενο ακροδεξιό αγύρτη–, η ΝΔ εμφανίζεται ουσιαστικά διχασμένη, καθώς η ΟΜΟΓΕΝΟΠΟΙΗΣΗ της είναι ανέφικτη. Ταυτόχρονα, πλειάδα φιλοδοξιών ούτε χαλιναγωγούνται ούτε μπορούν να ικανοποιηθούν.
Οι συζητήσεις εντός και εκτός των τειχών δίνουν και παίρνουν. Οι συστημικοί και οι μη συστημικοί δημοσιογράφοι προσφέρουν τον διανοητικό οβολό τους, ενώ η χώρα μας –το πειραματόζωο Ελλάς για τους ανάλγητους και άκρως συμφεροντολόγους «σωτήρες» μας– στροβιλίζεται στο μεταίχμιο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Ο ταλαίπωρος λαός μας αδυνατεί να σηκώσει το δυσβάσταχτο φορτίο που του επιβάλλουν ξένοι και ντόπιοι αφεντάδες. Οι προηγούμενοι κυβερνήτες –Σημίτης, Παπανδρέου ο τρίτος και ελάχιστος, Παπαδήμος και Σαμαροβενιζέλοι– ήταν κάκιστοι. Αλλά και οι τωρινοί, παρά τις προσπάθειές τους, δεν είναι καλύτεροι. Το αδιέξοδο είναι πλήρες, ενώ ο γενικός ξεσηκωμός δεν έχει ωριμάσει ακόμα.
Επανέρχομαι στο θέμα μας με βάση τον τίτλο αυτού του άρθρου: «Ο Μήτσος και ο Τάκης». (Η δυάδα θα μπορούσε να είχε και άλλα ονόματα. Π.χ.: Ο Γιώργος και ο Νίκος. Ή αρχαιοπρεπή, όπως ο Αριστείδης και ο Αριστοτέλης, εύχρηστα και σήμερα αμφότερα.)
Ο διάλογος, λοιπόν, δύο σκεπτόμενων ελλήνων πολιτών, του Μήτσου και του Τάκη, που έχουν ψηφίσει κατά καιρούς διάφορα κόμματα, πλην της ΝΔ, έχει ως εξής:
Μήτσος: «Θρίαμβος, Τάκη μου»!
Τάκης: «Απίστευτος θρίαμβος και μαζί πανωλεθρία για το κόμμα τους».
Μήτσος: «Γιατί πανωλεθρία;».
Τάκης: «Γιατί είναι ελλιποβαρές το αρχηγιλίκι του».
Μήτσος: «Κατάλαβα πού το πας. Είναι αρχηγός αλλά όχι ηγέτης».
Τάκης: «Ακριβώς. Αρχηγός που υπολείπεται παρασάγγας του ηγέτη».
Μήτσος: «Αμ’ το άλλο;».
Τάκης: «Ποιο άλλο;».
Μήτσος: «Θέλει να τον λένε σκέτα Κυριάκο».
Τάκης: «Για να μη θυμίζει τον πατέρα του».
Μήτσος: «Και αυτό. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι θέλει να μιμείται τον Ανδρέα Παπανδρέου».
Τάκης: «Έχεις δίκιο. Τρελαινότανε ο μακαρίτης να τον αποκαλούν σκέτα Ανδρέα. Ή μάλλον, επί το λαϊκότερο, Αντρέα»!
Είμαι ξεροκέφαλος και μεσοπρόθεσμα προβλεπτικός και θεωρώ ότι ο Μητσοτάκης θα είναι μοιραίος για τη ΝΔ. Η διάσπαση επί αρχηγίας του δεν θα καθυστερήσει. Και «μουστάκι να αφήσει», όπως είπε κάποιος ευφάνταστος, ούτε στο νυχάκι του Μεϊμαράκη δεν μπορεί να φτάσει. Ένα συνονθύλευμα τάσεων έχει καταντήσει η ΝΔ σήμερα. Τάσεις που καιροφυλακτούν για πρωτοβουλίες και συγκεκριμένη δράση. Στη Βουλή παίζουν τα ρέστα τους κάθε φορά που αγορεύουν, όσοι έχουν κάποιο στοιχειώδες πολιτικό ανάστημα, θεωρώντας δίκαια τον εαυτό τους απείρως ικανότερο από τον –καθότι πλουσιότατο– ψευδίζοντα ψευδολιμοκοντόρο Μητσοτάκη.
Από την άλλη μεριά, υπάρχει και ο Κώστας Καραμανλής με λυμένα χέρια και απελευθερωμένο από φόβο και άγχη μυαλό. Οι υπόλογοι για το δολοφονικό σχέδιο «Πυθία 1» εναντίον του έχουν δικαστικά εξουδετερωθεί. Και αναρωτιέμαι αν με τα νέα δεδομένα, προσωπικά και κομματικά, είναι δυνατόν να εξακολουθήσει να παριστάνει τον μουγκό. Υφίσταται, άλλωστε, και η Ιστορία και κανένας του δικού του διαμετρήματος, παρά τα λάθη και τις αβλεψίες του, δεν υποτιμά και πολύ λιγότερο αγνοεί την υστεροφημία του.
Κατόπιν όλων αυτών δεν αποκλείω σε εύθετο χρόνο ακόμα και την τριχοτόμηση του άθλιου αυτού σημερινού κατασκευάσματος που ονομάζεται… υπερηφάνως Νέα Δημοκρατία, με ορατή την ευθύνη πολλών και διαφόρων στελεχών της.