Κίνδυνος εθνικής καταστροφής

Δεν μπορούμε να γίνουμε μάντεις προβλέποντας επακριβώς το μέλλον. Κινδυνεύουμε να χαρακτηρισθούμε Κασσάνδρες, αλλά, όπως στα ομηρικά χρόνια, έτσι και τώρα οι Κασσάνδρες συστηματικά επιβεβαιώνονται.

Υπάρχουν δύο τρόποι που μπορεί η οικονομικοκοινωνική «δίνη θανάτου» να περάσει, σύντομα και άμεσα, στη γεωπολιτική σφαίρα της γεωπολιτικής (χώρια οι προσφυγικές ροές). Δύο τρόποι φαινομενικά αντίθετοι μεταξύ τους, στην πραγματικότητα συμπληρωματικοί και χρησιμοποιήσιμοι εναλλάξ.

Κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας

Ο πρώτος τρόπος είναι να συγκατατεθούν ελλαδικές και κυπριακές ηγεσίες σε μια παραλλαγή του Σχεδίου Ανάν, στερώντας τους Έλληνες της Κύπρου από το κράτος τους. Μόνο τέτοια λύση μπορεί να προκύψει από τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις και με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό Ελλάδας και Κύπρου. Τέτοια λύση θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για το σύνολο του Ελληνισμού, θα δημιουργήσει, πρώτη φορά στην Ιστορία, προϋποθέσεις αναχώρησης των Ελλήνων από την Κύπρο, καθιστώντας την Ελλάδα όμηρο των δυνάμεων που θα ελέγξουν το νησί, από τις οποίες θα εξαρτάται η επιβίωση όσων απομείνουν. Θα βάλει την Τουρκία στην ΕΕ «από το παράθυρο» και τελικά και από την «πόρτα», θα πλήξει ανεπανόρθωτα την ηθικοψυχολογική δυνατότητα του, ήδη βαριά πληγωμένου, ελληνικού λαού να υπερασπιστεί τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα και το κράτος του.

Δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ Μητσοτάκη, Καραμανλή και Τσίπρα ως προς την ασκούμενη εσωτερική πολιτική, που προσδιορίζεται λεπτομερώς από το «κουαρτέτο», τις δανειακές συμβάσεις και τα Μνημόνια. Εκεί που ίσως υπάρχει διαφορά Καραμανλή και Μητσοτάκη είναι στις «εθνικές ευαισθησίες» του πρώτου, που θα μπορούσαν να περιπλέξουν τη λύση του Κυπριακού ή και του Μακεδονικού, σε αντίθεση με την απόλυτη ταύτιση του δεύτερου με τον Ευρωατλαντισμό.

Για τους καχύποπτους, αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ο «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών» υπερατλαντικός παράγων ευνόησε την ανάδειξη του νέου ηγέτη της ΝΔ. Λέει πολλά και για την ποιότητα και τις εξαρτήσεις διάφορων δήθεν «εθνικοφρόνων οπλαρχηγών» της ΝΔ που τον υποστήριξαν.

Ταυτόχρονα, ο πρώην αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Μπράιζα «ξαναχτύπησε». Είναι αυτός που, καθώς λέγεται, ενθάρρυνε τον Σαακασβίλι να ξεκινήσει πόλεμο με τη Ρωσία (εκεί κάπου ήταν και ο Ρόντος). Ηγήθηκε της επιτυχούς προσπάθειας να καταστραφούν τα σχέδια ελληνορωσικών αγωγών και συνολικά οι ελληνορωσικές σχέσεις. Αρχές του χρόνου, ζήτησε και έδωσε συνέντευξη στα «Επίκαιρα». Επαινεί τον Τσίπρα, που μεταβλήθηκε, όπως λέει, σε «μεγάλο ηγέτη» και υπενθυμίζει στην Αθήνα, εμμέσως πλην σαφώς, να μη χρονοτριβεί στη συμμόρφωσή της. Παραθέτει τις μεγάλες ιδέες του, που ουσιαστικά συμπυκνώνονται σε μία κεντρική: Τη συμπερίληψη της Ελλάδας σε ενεργειακή – στρατηγική μεσογειακή ζώνη υπό τουρκοϊσραηλινή διεύθυνση και αντιρωσική κατεύθυνση, κάτω από την αμερικανική αιγίδα! Κάτι τέτοιο προϋποθέτει όχι μόνο ελληνικές εθνικές υποχωρήσεις αλλά και την ολοκληρωτική κατάργηση της κυπριακής κρατικής κυριαρχίας, όπως προβλέπει το συζητούμενο νέο Σχέδιο Ανάν!

Για λόγους που η ίδια γνωρίζει, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται βαθιά υποχρεωμένη στην Ουάσινγκτον για την επίτευξη της συμφωνίας και ελπίζει (ακόμα!) στην αμερικανική συνηγορία για το χρέος. Ο Δραγασάκης ευχαρίστησε δημόσια την αμερικανική κυβέρνηση για την επίτευξη της συμφωνίας του Ιουλίου. Οι Αμερικανοί μας βοήθησαν, όπως και τον Σημίτη στα Ίμια, να συνθηκολογήσουμε!

Με αυτά που λένε και κάνουν οι έλληνες πολιτικοί, πλέον και της Αριστεράς, ο σχολιαστής στέκεται περιδεής. Νιώθει ότι και το πιο εύστοχο σχόλιο κινδυνεύει να αποδειχθεί υποδεέστερο της απίστευτης πραγματικότητας! Εκτός από τη χώρα του, θέλουν και ό,τι απέμεινε από το μυαλό μας.

Το σενάριο της προβοκάτσιας

Ο δεύτερος τρόπος για να δοθεί η χαριστική βολή στους Έλληνες είναι η προβοκάτσια. Μια ελληνοτουρκική κρίση δηλαδή, ιδέα που παίζει στο «βαθύ παρασκήνιο» από την αρχή των Μνημονίων.

Στο στενό περιβάλλον του Γιώργου Παπανδρέου, λίγο πριν από την πτώση του, κυκλοφόρησαν τέτοιες ιδέες! Κάποιοι σκέφτηκαν ότι προκαλώντας επεισόδιο «αντι-Ίμια» στις κυπριακές θάλασσες, που θα κατέληγε σε κατίσχυση επί της Τουρκίας, θα οδηγούσαν ίσως το ΠΑΣΟΚ επιτυχώς σε εκλογικό θρίαμβο. Ευτυχώς, η ψυχραιμία επικράτησε. Μετά λανσαρίστηκε η νέα Μεγάλη Ιδέα του έθνους, μια καραμπινάτη ανοησία και προβοκάτσια, όπου παρασύρθηκαν δυστυχώς και κάμποσοι τίμιοι, αλλά ακατατόπιστοι πατριώτες: Η ιδέα ανακήρυξης ΑΟΖ, που δεν θα βοηθούσε σε τίποτα την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, θα μπορούσε όμως να προκαλέσει ελληνοτουρκική κρίση, στη χειρότερη δυνατή στιγμή και με τον χειρότερο δυνατό συσχετισμό δυνάμεων στην ελληνική ιστορία. Οι εξωτερικές δυνάμεις που, όπως υποθέτουμε, βάζουν τις ιδέες, δεν εξαίρεσαν ούτε τον αντιεθνικιστή Τσίπρα από την προσπάθεια να «χώσουν» στο περιβάλλον του άτομα που θα μπορούσαν να ευνοήσουν τέτοια σενάρια.

Οι πιο πατενταρισμένοι «ενδοτικοί» και οι πιο έξαλλοι «εθνικόφρονες» καταλήγουν στο ίδιο σημείο, όχι μόνο γιατί αμφότεροι δεν έχουν μυαλό, αλλά και γιατί δεν υπάρχει πέτρα στην Ελλάδα χωρίς ξένη δύναμη από πίσω.

Τέτοια προβοκάτσια θα μπορούσε να εξυπηρετήσει πολλές σκοπιμότητες μαζί:

– Θα συγκέντρωνε το παγκόσμιο ενδιαφέρον από την καταστρεφόμενη από την «τρόικα» Ελλάδα στην ελληνοτουρκική διένεξη. Μην ξεχνάμε ότι το «ελληνικό» δεν έχει πάει ακόμα σε οριστική λύση. Οι μεγάλες τράπεζες, η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, η Κομισιόν, η Λαγκάρντ έχουν τεράστιο συμφέρον να μην αποδοθεί σε αυτούς η πολιτική ευθύνη της τελικής ελληνικής καταστροφής.

– Να ενσωματώσει ακόμα καλύτερα Ελλάδα και Τουρκία στην υπό δημιουργία μεσογειακή ζώνη. Δείτε τι συνέβη με τον Ερντογάν. Τον έβαλαν πιθανώς να κάνει τον «ζόρικο» στη Ρωσία, αποτέλεσμα είναι τώρα να πέφτει «με χίλια» στην αγκαλιά ΗΠΑ και Ισραήλ.

Για την Ουάσινγκτον, εν όψει μεγάλων αλλαγών στην Ευρώπη και πιθανής κλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή και την πρώην ΕΣΣΔ, είναι επιτακτική ανάγκη οι ελληνικές εκκρεμότητες (Κυπριακό, Μακεδονικό) να λυθούν άμεσα, πριν από την επόμενη μεγάλη ελληνική ή / και ευρωπαϊκή κρίση και όσο διάστημα ο ελληνικός λαός παραμένει εξαιρετικά εξασθενημένος, με ηγεσίες απολύτως ανεπαρκείς και βαθιά εξαρτημένες σε Αθήνα και Λευκωσία.

Αντεστραμμένη, μέσω των λογογράφων του, που, υποθέτουμε, τους επισκέπτεται τακτικά το «πνεύμα» της «αυτοκρατορίας», η αλήθεια βρήκε τον δρόμο της στις αισιόδοξες δηλώσεις του κ. Τσίπρα για την προσεχή επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση.

Διακόσια χρόνια μετά το 1821, το αποτέλεσμα της Ελληνικής Επανάστασης απειλείται τώρα με οριστική ακύρωση και ο ελληνικός λαός με τη μοίρα των Εβραίων υπό τον αυτοκράτορα Τίτο. Να διαλυθεί ηθικά και να διασκορπιστεί στα πέρατα του κόσμου, αφήνοντας εδώ μιαν «Ελλάδα χωρίς Έλληνες» (Μ. Θεοδωράκης).

www.konstantakopoulos.gr