Σύλλογος των εκπτώσεων και πάλι ο Πανιώνιος…
Οι οπαδοί του Πανιωνίου, λοιπόν, με το που άρχισε το πρωτάθλημα, γνώριζαν από συζητήσεις και ζυμώσεις στην «Πλατεία» ότι η νέα διοίκηση (καμία σχέση με Μπέο ή Τσακίρη…) θα έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να εξασφαλιστεί νωρίς η παραμονή, ώστε με τη λήξη του πρώτου γύρου -αν ήταν δυνατό- να αρχίσουν οι πωλήσεις διάσημων παικτών, δηλαδή οι εκποιήσεις φουκαράδων, οι οποίοι έτυχε να ξεχωρίσουν σε μια ομάδα ιμιτασιόν και χωρίς φιλοδοξίες.
Ήρθε λοιπόν ο Ιανουάριος και με το ξεκίνημα της χειμερινής μεταγραφικής διαδικασίας έφυγε για τον Παναθηναϊκό ο καλύτερος κυνηγός της ομάδας της Νέας Σμύρνης, μόλις 26 ετών, ταχύς, αριστεροπόδαρος και φθηνός, ονόματι Μπουμάλ. Ο ποδοσφαιριστής αυτός, με το συμβόλαιό του να λήγει το θέρος που πλησιάζει, κρίθηκε πως ό,τι έφερνε στο ταμείο κέρδος θα ήταν. Οπότε, ο κύριος Αλαφούζος αγόρασε τον παίκτη με «φιστίκια». Ακούστηκε πως η μετακίνηση απέφερε στη διοίκηση του Πανιωνίου «τρία κατοστάρικα» σε δόσεις και φιλικό όρο να πάρει (ο Πανιώνιος) έναν «πράσινο» παίκτη που δεν θα υπολόγιζε ο προπονητής Στραματσιόνι. Ήδη κάτι ακούγεται για ένα πολύ ψηλό παλικάρι, με ωραίο μουστακάκι (θυμίζει λίγο εραστή υπηρετριών σε φιλμ του ιταλικού νεορεαλισμού της δεκαετίας του 1950, ρόλους που γνωρίσαμε από τον υπέροχο Βιτόριο Γκάσμα), ονόματι Τριανταφυλλόπουλος. Μπορεί στον Παναθηναϊκό να μην έχει τύχη, εντούτοις στον Πανιώνιο ενδέχεται να παίξει. Εδώ, έπαιξε και φάνηκε χρήσιμος ο Ρισβάνης…
Στόχος της διοίκησης του Πανιωνίου είναι να πουλήσει μέσα στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο έναν σέντερ μπακ που έχει «γυαλίσει» στον ΠΑΟΚ αντί κάποιου ποσού. Οπότε, με όσα χρήματα συγκεντρωθούν να σπεύσει ο λογιστής της ΠΑΕ της Νέας Σμύρνης στην εφορία να (απο)πληρώσει όσα χρωστάει η ομάδα, ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει ενημερότητα, που θα δίνει το δικαίωμα συμμετοχής στο επόμενο πρωτάθλημα. Έτσι απλά!
Το γεγονός ότι ο Πανιώνιος τα έχει καταφέρει ως τώρα και με λίγη προσπάθεια θα μπορούσε να σημαδέψει μια θέση στην πρώτη πεντάδα ουδόλως φαίνεται να ενδιαφέρει τα αφεντικά του. Η εποχή που ο Ζούνης, ο Μίμης Μητρόπουλος, ο Κώστας Γαλλής, ο Γιάννης Αναγνωστόπουλος, ακόμη και ο μακαρίτης ιδεολόγος (όσον αφορά Πανιώνιο) Μιχάλης Σταματελάτος, έκαναν τα πάντα προκειμένου να δουν την ομάδα τους να αγωνίζεται σε κύπελλα Ευρώπης έχει περάσει για τα καλά.
Πλέον, στις εξέδρες του γερασμένου γηπέδου αναπνέουν κάπου 1.500 ψυχές και αυτοί είναι όλοι. Οι ίδιοι σπεύδουν στα ματς της ομάδας μπάσκετ στην πολύ μικρή κατηγορία όπου έχει κατρακυλήσει η άλλοτε πανίσχυρη αρμάδα του Λαζαρίδη και του Φάνη Χριστοδούλου, ενώ μερικές δεκάδες εξακολουθούν να πιστεύουν σε θαύματα, παρακολουθώντας τους πιτσιρικάδες (ή τους υπέργηρους για το άθλημα) της ομάδας υδατοσφαίρισης κάπου στις «επαρχίες της Αθήνας».
Ο Πανιώνιος, αυτός ο μέγιστος και ιστορικός σύλλογος, ποτέ δεν έζησε εφιαλτικότερες ημέρες από τις τρέχουσες, ημέρες γεμάτες εξευτελισμό, στοιχεία που σίγουρα κάποια στιγμή θα τα πληρώσει ακριβά. Πολύ ακριβά.