Η άλλη άποψη…
Η ώρα του μεγάλου Ναι ή του μεγάλου Όχι για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ
«Η κυβέρνηση είναι σταθερή. Η κυβερνητική πλειοψηφία είναι συμπαγής. Πόσες φορές το ακούσαμε να επαναλαμβάνεται από επίσημα χείλη τις τελευταίες μέρες; Πολλές. Και εν πάση περιπτώσει τόσες ώστε να αρχίσουν να μας ζώνουν τα φίδια. Διότι αυτή η πεισματική επανάληψη -είμαστε σταθεροί, είμαστε μια χαρά- μόνο σε δυο πράγματα μπορεί να οφείλεται. Ή σε έπαρση – δείτε τα μπράτσα μου. Ή σε ανασφάλεια – λύκε, λύκε, είσαι εδώ;
Να ξεκαθαρίσουμε ότι η κυβέρνηση βρίσκεται ακόμα σε ναρκοπέδιο. Ότι έχει μπροστά της δύσκολες εβδομάδες, δύσκολες διαπραγματεύσεις, πιθανότατα και δύσκολους συμβιβασμούς. Ότι λειτουργεί κάτω από πυκνά πυρά. Ότι η προπαγάνδα του χάους θα εντείνεται όσο πλησιάζει η ώρα Χ. Και ότι σε τέτοιες ακριβώς στιγμές καλείται ο καθένας να πει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι.
Καθαρές κουβέντες: Όποιος ή όποια δεν μετρήσει στην ψήφο του τη μεγάλη εικόνα θα έχει ανυπολόγιστες ευθύνες. Γιατί ανυπολόγιστη θα είναι η ζημιά που θα προκαλέσει. Αν αυτή την άποψη την εκλάβουν ορισμένοι ως εκβιασμό, θα έχουν δίκιο. Δεν εκβιάζει όμως κάποιος κάποιον, αλλά η πραγματικότητα όλους. Γιατί, από την ώρα που η Αριστερά ανέλαβε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, όφειλαν όλοι να ξέρουν ότι έρχονται και εγκαύματα.
Ο καθείς και την ισορροπία του, συνεπώς. Αλλά με τα αφτιά ανοιχτά στα αλυχτίσματα των λύκων, κάτω από το τεντωμένο σκοινί που βαδίζει…».
***
Διά χειρός…
…του πολιτικού συντάκτη της «Καθημερινής» Κώστα Ιορδανίδη, από το κυριακάτικο σχόλιό του με τίτλο: «Επικίνδυνο μίγμα»:
Ο Αλέξης είναι προτιμότερος…
«Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης επαγγέλλεται εκ βάθρων εκσυγχρονισμό. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε τι όντως εννοεί. Εάν θεωρείται εκσυγχρονισμός η εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής, τότε λυπούμεθα αλλά αυτό ακριβώς πράττει και ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, με πολύ μικρότερες κοινωνικές αναταράξεις, απ’ ό,τι η κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπό τον κ. Σαμαρά στο παρελθόν».
***
Διά χειρός…
…του ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτη Κ. Ιωακειμίδη, από το άρθρο του στο «Βήμα»:
Τα τρία σενάρια της επόμενης μέρας στην Ευρωζώνη
«Η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στην πρόκληση του εξευρωπαϊσμού και στην πίεση του ”απο-ευρωπαϊσμού” με προβολή του εθνολαϊκισμού ως του κυρίαρχου ιδεολογικού αφηγήματος. Εγείρονται επομένως ερωτήματα για τη μελλοντική θέση της στην Ένωση. Τρία πιθανά σενάρια διαγράφονται: πρώτον, η χώρα να εκδιωχθεί/αποχωρήσει από την ευρωζώνη και ως συνέπεια και από την ΕΕ και να ”επιστρέψει” πλήρως στα Βαλκάνια. Παρά το γεγονός ότι το Grexit παραμένει ως επιλογή στο τραπέζι, το σενάριο αυτό εμφανίζει σήμερα μάλλον χαμηλές πιθανότητες τελικής υλοποίησης. Δεύτερον, η Ελλάδα να ”επανέλθει” στον εσωτερικό πυρήνα της Ένωσης ως ένα ισχυρό, ισότιμο, εξωστρεφές και κυρίως κανονικό κράτος. Είναι το επιθυμητό σενάριο αλλά με σχετικά μικρές επίσης πιθανότητες άμεσης υλοποίησης χωρίς την προηγούμενη ανασυγκρότηση / ισχυροποίηση των γνήσια φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων της χώρας. Τρίτον, η Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη, μέσα στην οποία όμως θα συντηρείται ως μια παθολογικά αθεράπευτη περίπτωση στα όρια του ”αποτυχημένου κράτους”. Από αρκετούς εκτιμάται ότι αυτό το σενάριο εμφανίζεται ως το σχετικά πιθανότερο για το άμεσο μέλλον τουλάχιστον. Και αυτό θα πρέπει να αποφευχθεί. Σε τελευταία ανάλυση, ”τα πάντα είναι στα χέρια μας”».
***
Διά χειρός…
…του Δημήτρη Δανίκα, από το ρεπορτάζ του για τους τέσσερις διεκδικητές της ηγεσίας της ΝΔ. Για τον Γεωργιάδη, η… εκτίμησή του είναι:
Ιδού πεδίον δόξης…
«Ο Άδωνις, ο ζωντανός ορισμός του ωρυόμενου ταύρου εν υαλοπωλείω. Ο αθεόφοβος δεν άφηνε και δεν αφήνει εκπομπή για εκπομπή. Τις παίρνει όλες σβάρνα. Και πουλάει. Επειδή οι φωνές και οι χαρακτηρισμοί είναι τα βασικά υλικά κάθε ”σκανδάλου”. Πουλάει το σκάνδαλο, πουλάει ο Άδωνις. Μέχρι εκεί. Να τον βλέπουμε να μας φτιάχνει την ημέρα. Τυπίστας επιθεώρησης του ”Δελφινάριου”. Στη θέση του και στη θέση του Μάκαρου του Βορίδη θα είχα εγκαταλείψει τη Νέα Δημοκρατία και θα είχα συγκροτήσει ακροδεξιά παράταξη. Προσπαθώντας να αντιγράψω τη σοβαρότητα της Λεπέν. Κι έτσι θα είχα ευεργετήσει τον τόπο. Αφού θα εξαφάνιζα τον Μιχαλολιάκο και ίσως να διπλασίαζα τα ποσοστά μιας λεπενικής Χρυσής Αυγής made by Adonis Georgiadis. Ποτέ δεν είναι αργά!».