Όλα είναι στα χέρια μας
Ο… Άγιος Βασίλης είχε στο σακούλι του και μια πάρα πολύ σημαντική σε διεθνές επίπεδο βοήθεια για την Ελλάδα, την επιστολή που υπογράφουν 15 κορυφαίοι επιστήμονες, οι οποίοι έχουν τιμηθεί με βραβείο Νόμπελ, με επικεφαλής τον καθηγητή Φυσιολογίας / Ιατρικής Harald zur Hausen, την οποία έστειλαν στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ. Σε αυτήν επισημαίνουν ότι τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί στη χώρα μας είναι σκληρά και άδικα για τους πολίτες και την ακαδημαϊκή κοινότητα και δεν οδηγούν πουθενά, ενώ καλούν την ευρωπαϊκή ηγεσία να προωθήσει πολιτικές που θα εμπεριέχουν την παράμετρο της ανάπτυξης. Διαφορετικά, όπως υποστηρίζουν, θα είναι αναποτελεσματικές, θα αναχαιτίζουν την πρόοδο και θα οδηγούν σε περαιτέρω ύφεση. Και καλούν την ΕΕ και την Αμερική να δείξουν τον απαραίτητο σεβασμό για όσα έχουν προσφέρει οι Έλληνες στον διεθνή πολιτισμό και να πάρουν μέτρα ώστε να εξαλειφθούν οι αιτίες που προκαλούν την ύφεση.
Όλα αυτά είναι τα συν, αφορούν τους φίλους απέξω, αυτούς που αγαπάνε την Ελλάδα, που δεν ξεχνούν την τεράστια προσφορά της σε κάθε χώρο και όποτε βρέθηκε σε δύσκολες καταστάσεις έσπευσαν να συστρατευθούν. Το πρόβλημα, όμως, είμαστε εμείς. Δυστυχώς, πέσαμε στην παγίδα της καλοπέρασης, η οποία μεταβλήθηκε σε Κίρκη που μας αλλοτρίωσε και μας έκανε να ξεχάσουμε αρχές και αξίες που κράτησαν όρθια την πατρίδα μας, τα ιερά και τα όσια της φυλής μας, του έθνους μας. Και κάναμε μοναδική αξία της ζωής μας την απόκτηση καλύτερων σπιτιών, ακριβών αυτοκινήτων και σκαφών, τις εκδρομές στις Άλπεις και τα ταξίδια στις Μαλδίβες. Και τα βράδια σε εστιατόρια-φίρμες. Και όλα αυτά πληρωμένα με κάρτες και καταναλωτικά δάνεια.
Και όλα από κει και πέρα τα θεωρήσαμε δεδομένα. Με το… ναρκωτικό που μας πότιζε η εξουσία, που τίποτε δεν μας αρνιόταν. Η πολιτική ταυτότητα μπήκε στη ναφθαλίνη και ελάχιστα ενδιέφερε το ποιος κυβερνούσε. Μέχρι που έσκασε η «φούσκα» το 2009. Και από τότε πέσαμε στο καναβάτσο, όπου απανωτές και χωρίς σταματημό είναι οι γροθιές… Και έξι χρόνια τρέχουμε. Προς το άγνωστο… Κανείς δεν δεσμεύεται για το πότε θα βγούμε από το τούνελ. Αντίθετα, με το καλημέρα έρχεται η καταιγίδα του Ασφαλιστικού, περικοπές, απολύσεις και ό,τι θέλουν οι δανειστές, τα αφεντικά, ντόπια και ξένα. Κάτι είπε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, όμως κάθε άλλο παρά καθησυχαστικός ήταν. Ότι την ανάπτυξη θα τη δούμε σε πέντε χρόνια. Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι, δηλαδή.
Συμπέρασμα, ένα και μόνο. Αυτό που τονίζουμε και στον τίτλο. Εμείς είμαστε η δύναμη που μπορεί να τα αλλάξει όλα. Και όλους. Που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Σε κάθε χώρο. Αρκεί να είμαστε αποφασισμένοι για όλα. Μπορεί να περάσουμε ακόμη χειρότερα, αλλά θα ξέρουμε ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε, ότι η προσπάθεια θα αποδώσει καρπούς. Θα ξανανθίσει το χαμόγελο. Θα κάνουμε εμείς, ο λαός, κουμάντο στον τόπο μας. Θα πάψουμε να είμαστε η μηχανή υλοποίησης εντολών των έξω.
Η Ιστορία μας είναι γεμάτη τέτοιες καταστάσεις. Μπορούμε να κάνουμε την ανατροπή. Με μία προϋπόθεση: Να σηκωθούμε από τον καναπέ και να παλέψουμε με στόχο να ξαναπάρουμε την Ελλάδα στα χέρια μας.
Είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρουμε αν όλοι μαζί, με τη νεολαία μπροστά, η οποία έχει προβληματίσει με την αποχή της από κάθε αντίδραση όλα αυτά τα χρόνια των δακρύων, το θελήσουμε… Το 2016 πρέπει να αρχίσει να αλλάζει ρότα το καράβι. Με πυξίδα και τα εθνικά μας θέματα, που κι αυτά τα βάλαμε στο ράφι, αφού ελάχιστοι είναι εκείνοι που ανησυχούν για το ότι οι γείτονές μας, Τούρκοι, Αλβανοί, Σκοπιανοί, δεν έχουν βάλει στο ράφι τις αρπακτικές τους διαθέσεις.