Ξαναμπήκαμε στο καβούκι μας…

Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι;

Ότι ξαναμπαίνουμε στο καβούκι μας. Είχαμε απλωθεί σε πολλές χώρες, όχι μόνο στη γειτονιά μας αλλά και παραπέρα. Και όλοι όσοι τόλμησαν πήγαιναν αρκετά καλά.

Αλλά το άνοιγμα των τραπεζών μας κατέληξε σε άτακτη υποχώρηση, με πιο οδυνηρή την πώληση της Finansbank, που ήταν μια πολύ σημαντική -και εθνικά- παρέμβαση στην τουρκική οικονομία. Αποχώρηση για την οποία σίγουρα ο Ερντογάν θα τρίβει τα χέρια του.

Από τα 7.715 καταστήματα που είχαν το 2008 όλες οι τράπεζες (4.162 στην Ελλάδα και 3.553 στο εξωτερικό), ο απολογισμός για το 2015 είναι τραγικός: Έχουν απομείνει 4.200 (μείον 3.515) και από αυτά 2.400 στην Ελλάδα (μείον 1.762) και 1.800 στο εξωτερικό (μείον 1.753).

Και από πλευράς εργαζομένων, στην επταετία της κρίσης χάθηκαν 50.000 θέσεις εργασίας! Το σύνολο των εργαζομένων το 2008 ήταν 117.350 άτομα (68.659 στην Ελλάδα και 48.691 στο εξωτερικό). Πόσοι απέμειναν; Συνολικά 67.500. Και από αυτούς 44.000 (μείον 24.659) στην Ελλάδα και 23.500 (μείον 25.191) στο εξωτερικό!

Πάρε τώρα που γυρίζει…

Βάλε τώρα που γυρίζει, θα μπορούσε να είχε πει ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ ανακοινώνοντας με χαρά ότι πάνε καλά οι αποκρατικοποιήσεις. Έτσι, μετά τον Ιππόδρομο και τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, ξεκινάει η πώληση του φιλέτου της Μεσογείου, του Αστέρα Βουλιαγμένης, του Διεθνούς Αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος», της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της ΕΕΣΣΤΥ (Ελληνική Εταιρεία Συντήρησης Σιδηροδρομικού Τροχαίου Υλικού), του ΔΕΣΦΑ, του ΟΛΠ, του ΟΛΘ, του Ελληνικού και γύρευε τι άλλο έχουν εντολή απέξω να πουλήσουν…

Τι περιμένουν να πιάσουν; Ο κ. Πιτσιόρλας ξεκίνησε για 3,5 δισ. ευρώ, στη συνέχεια οι προβλέψεις έπεσαν στα 3 δισ. ευρώ και τώρα ελπίζουν για 2,5 δισ. ευρώ.

Να θυμίσουμε ότι όλοι οι προηγούμενοι απ’ όσα υπολόγιζαν μάζεψαν πενταροδεκάρες και για τον λόγο αυτό ξηλώθηκαν.