H Τουρκική αδιαλλαξία στο Κυπριακό συγκαλύπτεται από συνεχείς υποχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς

Στη συνέχεια, οι ξένοι ηγέτες μεταβαίνουν στα κατεχόμενα και συναντούν τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, μέσα στο ίδιο το «Προεδρικό Μέγαρο» του Ψευδοκράτους!

Η ίδια η Κυπριακή κυβέρνηση συναινεί στην παραβίαση των σχετικών ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας, που καταδικάζουν την ανακήρυξη χωριστού κράτους στα κατεχόμενα και ζητούν από όλες τις χώρες να μην αναγνωρίσουν και να μην έχουν καμιά επαφή και συνεργασία με το Τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος, το οποίο αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία.

Η Κυπριακή κυβέρνηση δεν αντιδρά στην επίσκεψη των κατεχομένων από τους υψηλούς επισκέπτες της γιατί δήθεν οι συναντήσεις τους «συμβάλλουν» στη «λύση» του Κυπριακού. Πράγματι, «συμβάλλουν» στην αναγνώριση των κατεχομένων και στη «λύση» του Κυπριακού πάνω στη βάση των τετελεσμένων γεγονότων.

Στο παρελθόν, ο πρώτος που δοκίμασε να εισαγάγει αυτή την πρακτική και να δημιουργήσει προηγούμενο, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Jack Straw, συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση του αείμνηστου Προέδρου Παπαδόπουλου, ο οποίος αρνήθηκε να τον συναντήσει. Με την ανοχή σήμερα του Προέδρου και της Κυπριακής κυβερνήσεως, όλοι οι επίσημοι που έρχονται στη Λευκωσία δεν παραλείπουν να συναντηθούν στα κατεχόμενα και με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, που παρουσιάζεται ως «Πρόεδρος» του ψευδοκράτους, και μελλοντικός «Πρόεδρος» του Τ/Κ συνιστώντος «κράτους» της Διζωνικής Ομοσπονδίας, που θα αντικαταστήσει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Μόνη εξαίρεση αποτέλεσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος αρνήθηκε να μεταβεί στα κατεχόμενα και δήλωσε ότι θα συναντούσε τον Τ/Κ ηγέτη μόνο στην ουδέτερη ζώνη και όχι στα κατεχόμενα, στο δήθεν «Προεδρικό του Μέγαρο». Η υπενθύμιση αυτή από τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της στάσεως που έπρεπε να τηρεί ο Κύπριος Πρόεδρος και η Κυπριακή κυβέρνηση είναι χαστούκι σ’ έναν ανυπόφορο ενδοτισμό της Κυπριακής ηγεσίας, η οποία, με άφωνη και συνένοχη την Αθήνα, οδηγεί το Κυπριακό σε μια δήθεν «λύση», που θα θέσει ολόκληρη την Κύπρο υπό Τουρκικό στρατηγικό έλεγχο.

Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, επεσκέφθη τη Λευκωσία ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Άσμπορν. Επανελήφθη ακριβώς και σε υπερθετικό βαθμό το ίδιο σκηνικό. Ανεπιφύλακτη αισιοδοξία για «λύση» και επίσκεψη στα κατεχόμενα. Προσέθεσε επιπλέον, αντλώντας πληροφορίες, προφανώς, από τον Λουξεμβούργιο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και από το γεγονός ότι το Λουξεμβούργο ασκεί την Ευρωπαϊκή Προεδρία μέχρι το τέλος του έτους, ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα «συμβάλει» ενεργά στο να «γεφυρωθούν» οι υπάρχουσες διαφορές και να επιτευχθεί η «λύση» του Κυπριακού.

Ο κύριος λόγος για τον οποίο επεδίωξε η Κύπρος την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν η ελπίδα η Ευρωπαϊκή Ένωση, με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, να αποτελέσει πλαίσιο για μια δίκαιη Ευρωπαϊκή λύση του Κυπριακού. Ο εγκλωβισμός του Κυπριακού όμως σε μια ολέθρια στρατηγική διακοινοτικών συνομιλιών και οι συνεχείς υποχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς ακύρωσαν ουσιαστικά το Ευρωπαϊκό χαρτί και δημιούργησαν τον κίνδυνο η Ευρωπαϊκή Ένωση από στρατηγικό πλεονέκτημα της Ελληνικής πλευράς να γίνει μπούμερανγκ.

Ήδη η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, διά στόματος του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, υπεσχέθη στην Άγκυρα το άνοιγμα πέντε κεφαλαίων, τα οποία έχει παγώσει, με βέτο, η Κύπρος, γιατί η Τουρκία δεν εφάρμοσε τις υποχρεώσεις της, που απορρέουν από το Πρωτόκολλο της ενάρξεως των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων. Ερωτώμενος ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πώς υπεσχέθη στην Τουρκία το άνοιγμα των κεφαλαίων αυτών, απάντησε «μην ανησυχείτε γιατί μέχρι τον Μάρτιο θα ”λυθεί” το Κυπριακό και δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα»!

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, όταν ερωτώνται επίσης για το αν θα υπάρξουν αποκλίσεις από το Ευρωπαϊκό κεκτημένο στην περίπτωση της Κύπρου, απαντούν με λόγια Ποντίου Πιλάτου. Εάν οι δύο πλευρές καταλήξουν σε συμφωνία, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε η «λύση» να είναι συμβατή με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ένας τρόπος για να είναι συμβατή είναι, π.χ., αυτός που διεκδικεί η Τουρκική πλευρά. Ολόκληρο το πακέτο της «λύσεως» να γίνει «πρωτογενές Ευρωπαϊκό δίκαιο», ώστε να είναι απρόσβλητο σε προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλων Ευρωπαϊκών αρχών.

Ποιος δίνει δικαίωμα στους Ευρωπαίους ηγέτες να αντιμετωπίζουν μ’ αυτό τον τρόπο μια χώρα-μέλος, που είναι θύμα ξένης εισβολής και ωμής παραβιάσεως κάθε Ευρωπαϊκής αρχής και κάθε ανθρώπινου δικαιώματος; Δυστυχώς, ισχύει η αρχή ότι κανείς δεν μπορεί να είναι πιο Έλληνας από τους Έλληνες και πιο Κύπριος από τους Κυπρίους. Όταν οι ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδος προβαίνουν σε απαράδεκτες υποχωρήσεις πάνω σε θέματα βασικών αρχών, ανοίγει ο δρόμος των πιέσεων και των εκβιασμών για νέες και μεγαλύτερες ακόμα υποχωρήσεις.

Αποκορύφωμα της εκτροπής της ακολουθούμενης διαδικασίας προς τη ντε φάκτο αναγνώριση του ψευδοκράτους είναι η απόπειρα του ειδικού αντιπροσώπου του Γ.Γ. του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Έσπεν Μπαρθ Άιντα, να «στήσει» πενταμερή διάσκεψη για το Κυπριακό στο περιθώριο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός. Η διάσκεψη τελικά ναυάγησε, αλλά ο Τουρκοκύπριος ηγέτης θα είναι προσκεκλημένος στο Νταβός!

Τα πράγματα έχουν φτάσει στην Κύπρο σε οριακό σημείο, με την πλήρη συνενοχή στο εθνικό θέμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως του ΑΚΕΛ. Η «αισιοδοξία» των ξένων και οι ραδιουργίες του Έσπεν Μπαρθ Άιντα για «λύση» μπορούν να πληρωθούν πολύ ακριβά από την Κύπρο αλλά και από ολόκληρο τον Ελληνισμό.