Η άλλη άποψη…
Τι ζητούν οι 36 στο παζάρι;
«Ο κ. υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης όρισε τριάντα έξι (36) πρόσωπα να εκπονήσουν -μέσα σε εύλογο χρόνο, υποθέτουμε- νεωτερικά σχέδια και προγράμματα για τη Γενική (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) Εκπαίδευση, για τα ΑΕΙ, την τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση, να λύσουν εδώ και τώρα το μέγα πρόβλημα των εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ, σε σχέση με το Λύκειο, και να βάλουν (επιτέλους) σε μια σειρά την ανερμάτιστη Παιδεία. Τα 36 πρόσωπα είναι καλά και άγια: επιστήμονες λογής λογής, διανοούμενοι, συγγραφείς κ.λπ. Όμως το ερώτημα είναι: Πόσοι από αυτούς έχουν όντως σχέση με τα χρόνια προβλήματα της Παιδείας και ειδικότερα της Γενικής Εκπαίδευσης; Έχουν υπόψη τους τα πορίσματα αναρίθμητων ως τώρα ανάλογων επιτροπών για την αναμόρφωση της Παιδείας;».
«Ενδεχομένως μερικοί από αυτούς να είναι ειδικοί – ας μην τους αδικήσουμε. Όμως καθώς τα κριτήρια της επιλογής τους είναι ”ιδεολογικά” (δεν λέω ”κομματικά” για να μην προσβάλουμε κάποιους), το αναπόφευκτο ερώτημα είναι: Διαπνέονται όλοι από το όποιο-να-‘ναι συριζοανελικό ”όραμα” για την Παιδεία, δηλαδή συμμερίζονται τα θολά, κουτσά και στραβά ”οράματα” του κ. υπουργού;».
«Διερωτόμαστε αν αυτά τα 36 αξιοσέβαστα πρόσωπα συμφωνούν με τις εκπαιδευτικές ασυναρτησίες του κ. υπουργού. Και αν συμφωνούν, καλώς και λόγος δεν μας πέφτει. Αν όμως διαφωνούν, θα μιλήσουν ανοικτά ή θα τα κουκουλώσουν με το κύρος τους; Θα μπουν στις λεπτομέρειες όπου εκεί, ως γνωστόν, κρύβεται και το πονηρό πνεύμα της Εκπαίδευσης; Με δυο λόγια: καθώς οι άνθρωποι αυτοί δεν φαίνονται να είναι ειδικοί σε θέματα εκπαιδευτικά (συγγνώμη αν αδικούμε κάποιους), ποιος θα είναι τελικά ο ρόλος τους; Πολεμικός, αντιρρητικός, συμβιβαστικός ή απλώς θα προσδώσουν με το κύρος τους νομιμότητα σε όσα τριτοκοσμικά ακούμε τώρα και μήνες σχετικά με την Παιδεία; Τα λέμε αυτά για έναν πάρα πολύ απλό λόγο: αυτός ο ”Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία” είναι -και μακάρι να βγω ψεύτης- ολωσδιόλου προσχηματικός. Δεν έχει κανένα νόημα. Υπάρχουν ήδη νόμοι που μπορούν να βελτιωθούν. Υπάρχουν πορίσματα και θέσεις προηγούμενων επιτροπών. Επιπλέον ο κ. Φίλης αρέσκεται σε νομοθετικά διατάγματα! Τι άραγε τον θέλει τον ”Εθνικό Διάλογο”; Και τι ζητούν οι 36 στο παζάρι;».
***
Διά χειρός…
…του Θανάση Μαυρίδη, από το άρθρο του στο «Πρώτο Θέμα» με τίτλο «Πέσαμε θύματα μιας τεράστιας απάτης»:
Η μεγαλύτερη κλοπή του αιώνα!
«Τα σπίτια δεν θα τα πάρουν οι τραπεζίτες. Αυτό είναι αληθές. Θα καταλήξουν στα χέρια των αετονύχηδων των distress funds. Η μεγαλύτερη κλοπή του αιώνα είναι σε εξέλιξη! Πολύς κόσμος θα χάσει τα σπίτια του για ένα κομμάτι ψωμί. Τέτοιος χαλασμός δεν είχε γίνει ούτε στην Κατοχή!
Το πάρτυ που θα γίνει στην Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ο ενθουσιασμός τους είναι έκδηλος για δύο λόγους: Ο πρώτος έχει να κάνει με την εξυγίανση των χαρτοφυλακίων των συστημικών τραπεζών. Απομακρύνεται έτσι το ενδεχόμενο μιας αιφνίδιας κρίσης που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ντόμινο και για άλλες οικονομίες! Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ανοίγουν οι δουλειές για όσα στελέχη του χρηματοοικονομικού χώρου και ”επενδυτές” θελήσουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στη διαχείριση των κόκκινων δανείων. Το να αγοράζει κανείς ένα δάνειο στο 20% της ονομαστικής του αξίας δεν είναι άσχημη περίπτωση. Θυμίζει Ελντοράντο».
***
Διά χειρός…
…του Λαέρτη Μαλκότση, ηθοποιού, από τη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» στη Γιώτα Συκκά:
Οι καλλιτέχνες έχουν την αυθάδεια των πολιτικών!
«Γεννημένος το 1974 γνωρίζω μέσα από διηγήσεις άλλων τι συνέβαινε τότε. Σήμερα όμως, βλέπω τι έγιναν τα περισσότερα από εκείνα τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Δεν καταλαβαίνω πώς τέτοιοι άνθρωποι με τις αρχές εκείνου του καιρού, τα καταστρατήγησαν όλα. Δεν ανήκω σε παρατάξεις και δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί οι καλλιτέχνες ασχολούνται με την πολιτική. Το θέατρο όπως και ο κινηματογράφος είναι μια πολιτική πράξη. Με ενοχλεί που δεν μας φτάνει τίποτε και θέλουμε διαρκώς και κάτι άλλο. Κάποιοι δεν θα έπρεπε να μιλάνε και λένε πολλά. Έχουμε και οι καλλιτέχνες ανάλογη αυθάδεια με των πολιτικών».
«Είμαστε πολυλογάδες οι Έλληνες. Στο σπίτι ακούγαμε πολύ Θεοδωράκη, Μαρκόπουλο, Σαββόπουλο, λόγω του πατέρα μου. Αριστερών όπως είναι φανερό αποχρώσεων. Η αριστερή σκέψη για μένα έχει άλλη μορφή. Αλλιώς τη διάβασα, αλλιώς την κατάλαβα, δεν είναι αυτό που βλέπω σήμερα. Έχω την αριστερή πλευρά αλλά και τη δεξιά».
***
Διά χειρός…
…του ισπανού συγγραφέα Χαβιέρ Θέρκας, γνωστού στο ελληνικό κοινό από το «Στρατιώτες της Σαλαμίνας» και άλλα βιβλία του, που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Πατάκη, από τη συνέντευξή του στην «Ελ Παΐς»:
Παντού τα ίδια…
«Το μεγάλο πολιτικό πρόβλημα της Ισπανίας δεν είναι ο δικομματισμός αλλά η κομματοκρατία, η άλωση δηλαδή των θεσμών και μεγάλου μέρους της κοινωνίας από τα πολιτικά κόμματα. Και το πρόβλημα αυτό δεν μπορούν να το λύσουν ούτε οι παλιοί πολιτικοί ούτε οι καινούργιοι. Το πιθανότερο είναι λοιπόν ότι ο Μαριάνο Ραχόι θα επωφεληθεί από τη μικρή ανάκαμψη της οικονομίας και θα συνεχίσει να κυβερνά. Όλα θα μείνουν όπως είναι. Και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση τα νέα κόμματα θα είναι τόσο παλιά όσο τα παλιά – και αναγκαστικά θα διαλυθούν».