New deal για ρωγμή στον κύκλο και στον «τοίχο» των αδιεξόδων!

Η πτώση των τιμών του πετρελαίου (ήδη εκτιμώνται στο 1,9 τρισ. δολάρια οι απώλειες), η αύξηση των εκροών κεφαλαίων έναντι των εισροών στις αναδυόμενες οικονομίες, ο ρυθμός επιβράδυνσης της κινέζικης οικονομίας, η ανησυχία για τα μακροοικονομικά της Ευρώπης, κυρίως εξαιτίας της ανεργίας, καθώς και η μείωση απόδοσης σε ευρωπαϊκά ομόλογα (πάνω από 1,5 δισ. ευρώ), ως επίδραση της πολιτικής της χαλάρωσης (πακέτο Ντράγκι), η αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων, σε συνδυασμό με την αναζωπύρωση παλαιών και νέων εστιών έντασης και συρράξεων, προμηνύουν νέες ανοιξιάτικες περιπέτειες. Στην περίπτωση ενός νέου ντόμινο πτώσης και σοκ στην παγκόσμια οικονομία, ο ακόμη μεγαλύτερος αρνητικός αντίκτυπος πρέπει να θεωρείται δεδομένος στις περιφερειακές οικονομίες και τις χώρες που ήδη χτυπά αλύπητα η κρίση. Οι αιτίες πολλές, ενώ οι πολιτικές ανάταξης της οικονομίας και επικράτησης συνθηκών ασφάλειας και ειρήνης είναι προς το παρόν ατελέσφορες. Αρκετοί έγκυροι παράγοντες αρνούνται να δουν και να προβλέψουν μετά τον Απρίλιο. Ως εκ τούτου, η εμμονή, σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, σε επιλογές του «τοίχου» των έως τώρα αδιέξοδων πολιτικών οδηγεί στην απασφάλιση νέων κινδύνων αντί της σταθεροποίησης και της επανόδου στην κανονικότητα. Εδώ, στη χώρα μας, η σύγχυση ανάμεσα στον ιδεατό, ιδεώδη, ιδανικό και πραγματικό κόσμο καλά κρατεί.Η απάντηση είναι η συγκρότηση ενός σύγχρονου new deal, μακριά από (ψευδό) ιδεαλισμούς κάθε εκδοχής και δεσποτισμού. Οι διαρθρωτικές αλλαγές και ένα αποτελεσματικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων σημαίνει ευρεία και ουσιώδη συνεννόηση και μεταβολή παντού και σε όλα τα επίπεδα, εθνικό, ευρωπαϊκό, παγκόσμιο.

Τα νέα επαπειλούμενα αδιέξοδα, εάν συμβούν, είναι πλέον και αποτέλεσμα πνευματικού αδιεξόδου των ηγετών και ηγεσιών σε όλα τα μήκη και πλάτη των προηγμένων κοινωνιών αλλά και πλαστικοποίησης κρίσιμων κοινωνικών ομάδων σε χαρισάμενα καταναλωτικά πρότυπα και όνειρα. Στον 21ο αιώνα -των εκρήξεων σε επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο-, η πρόκληση είναι να μην καταστραφεί ο διαφωτισμός από το ίδιο το δημιούργημά του. Ώρα, λοιπόν, να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε, με φυγή από τη «δημοκρατία» της ανάθεσης. Γιατί όπως έλεγε και ο Mr Miyagi στο «Karate Kid»:

Ποτέ μην εμπιστεύεσαι έναν πνευματικό δάσκαλο που δεν ξέρει να χορεύει.

*Μάστερ στις Δημόσιες Πολιτικές, Συντονιστής του Ομίλου Πολιτικού και Κοινωνικού Προβληματισμού «Ακτίδα», πρ. Πρόεδρος ΑΔΕΔΥ