Το σχέδιο μιας οικονομικής δικτατορίας (και η χαρά του ληστή!)
Σε μια χώρα όπου 200.000 παιδάκια του δημοτικού πεινάνε και τα νοσοκομεία στενάζουν, κάποιος στην κυβέρνηση ή, πιθανότερο, στο εξωτερικό αποφάσισε επίσης ότι αυτό που τώρα προέχει είναι να αλλάξουν οι Έλληνες όλες τις ταυτότητές τους εντός του επόμενου έτους! Φαντάζεται κανείς εύκολα τις προόδους του φακελώματος διά των νέων ταυτοτήτων.
Οι φωστήρες του υπουργείου Οικονομικών (με την ευγενή καθοδήγηση του διεθνούς παράγοντα) σκέφτηκαν επίσης να βάλουν όλους τους Έλληνες να δηλώσουν ακόμα και τα λεφτά που ενδεχομένως κρύβουν στο στρώμα τους, αφήνοντάς τους με τις εξής δύο νόμιμες επιλογές:
Να τα πάνε στην τράπεζα, διακινδυνεύοντας ένα πιθανότατο κούρεμα, ή να τα δηλώσουν, διακινδυνεύοντας να τους επισκεφθεί ο «ληστής της γειτονιάς» τους. Όλοι ξέρουν την ασφάλεια των στοιχείων που δηλώνονται στις Αρχές αυτής της χώρας και πώς αυτές κάνουν τη δουλειά τους.
Ποιος, εξάλλου, θα εκτιμήσει την αξία ενός πίνακα ή του σταυρού που δώρισε η γιαγιά στο εγγονάκι της; Νέο πεδίο δόξης λαμπρό για την κακοδιοίκηση, τη διαφθορά των υπαλλήλων, τον εκβιασμό και τον έλεγχο των πολιτών.
Είπαμε πριν «πιθανότατο ”κούρεμα”» για έναν απλούστατο λόγο. Όσο η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση εξυπηρέτησης μη βιώσιμου χρέους, και το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς ιδιώτες και επιχειρήσεις, όταν δηλαδή καλούνται, πολίτες και κράτος, να πληρώσουν χρήματα που ούτε κατά διάνοια δεν μπορούν να βρουν, η κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων είναι αναπόφευκτη αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, δεν πάν’ να ορκίζονται οι πάντες ότι δεν θα γίνει.
Το τρίτο Μνημόνιο είναι το κατ’ εξοχήν «Μνημόνιο της ιδιοκτησίας», αφού οργανώνει τη μεταφορά της ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής ιδιοκτησίας στους ξένους τοκογλύφους, είτε άμεσα είτε μέσω των ευρωπαϊκών θεσμών και κυβερνήσεων.
Οργανώνει την κατάσχεση των υπαρχόντων του κακοπληρωτή, με τις ιδιωτικοποιήσεις -μπιρ παρά- των (υποθηκευμένων) κρατικών περιουσιακών στοιχείων μας, με την πώληση «κόκκινων δανείων» και το ΤΑΙΠΕΔ, με την καταχρηστική έως δημευτική φορολογία.
Όσο για το περίφημο Περιουσιολόγιο, τη νέα «Μεγάλη Ιδέα» ενός έθνους χωρίς στοιχειώδες μυαλό στο κεφάλι του, μόλις καταρτισθεί θα έρθουν οι φίλοι πιστωτές, θα αθροίσουν ό,τι βρουν εκεί μέσα και θα το μετατρέψουν σε ένα ακόμα επιχείρημα για τη συνέχιση του μνημονιακού προγράμματος υποδούλωσης και καταστροφής και για την αποτροπή οποιασδήποτε ιδέας «κουρέματος» του ελληνικού χρέους («κοιτάξτε πόσο πλούσιοι είναι οι Έλληνες!», είναι το επιχείρημα που λέγεται από καιρό διεθνώς).
Η φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή και παραοικονομία υπήρξε όντως κεντρικός οικονομικοπολιτικός μηχανισμός συγκρότησης και σταθεροποίησης του ελληνικού κλεπτοκρατικού καπιταλισμού. Η καταπολέμησή της θα έπρεπε να είναι κεντρικό σημείο οποιουδήποτε σοβαρού προγράμματος κοινωνικής – εθνικής αναγέννησης. Αλλά το εφαρμοζόμενο δεν είναι πρόγραμμα αναγέννησης. Είναι πρόγραμμα κοινωνικής – εθνικής αποσύνθεσης και διεθνούς, τοκογλυφικής λεηλασίας.
Υπό τις σημερινές συνθήκες, η κατά τα άλλα απολύτως αναγκαία καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και παραοικονομίας έχει δύο σοβαρές ανεπιθύμητες παρενέργειες. Αυξάνει τον εθνικό πλούτο που απάγεται από τη χώρα και οδηγεί σε κλείσιμο τις επιχειρήσεις και σε φτωχοποίηση τους ανθρώπους, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις παράλογες και άδικες φορολογικές υποχρεώσεις τους.
Προτού άλλωστε επιδράμει κατά των εναπομεινάντων μκροαστικών στρωμάτων, γιατί το ελληνικό κράτος δεν ελέγχει αποτελεσματικά το πασίγνωστο λαθρεμπόριο καυσίμων, τον έλεγχο δεκάδων μαγαζιών της νύχτας, που ελέγχουν ελάχιστα άτομα σε όλη την Αθήνα, ακόμα και τις μεγάλες υποθέσεις λαθρεμπορίας ναρκωτικών, για τις οποίες τόσα λέγονται και γράφονται;
Τα περισσότερα από αυτά είναι δύο ημερών δουλειά και δεν χρειάζονται καμιά ρηξικέλευθη φορολογική μεταρρύθμιση; Εντάξει, να πιάσουμε τον φοροδιαφεύγοντα μπακάλη, αλλά τι θα γίνει με τις τριγωνικές συναλλαγές των μεγάλων αλυσίδων, που κανείς δεν αγγίζει; Ποια μύγα τσίμπησε ξαφνικά ένα κράτος, η Βουλή του οποίου ουκ ολίγες φορές συνεδρίασε για να νομιμοποιήσει φοροκλοπές των «νταβατζήδων»;
Αλλά η υπόθεση «καταπολέμηση φοροδιαφυγής» έχει και άλλες, πολύ σημαντικές, οικονομικές και πολιτικές πτυχές, στις οποίες θα επανέλθουμε την επόμενη εβδομάδα.
www.konstantakopoulos.gr