Στο παζάρι και το Αιγαίο
Ο προβληματισμός και οι ενστάσεις αρχίσουν από τη στιγμή που το Σώμα αυτό θα μπορεί να επεμβαίνει στο έδαφος ενός κράτους-μέλους πέρα από το ευνόητο, δηλαδή κατόπιν αιτήματος του κράτους, «KΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ Ή ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΘΥΜΟ ΝΑ ΔΡΑΣΕΙ»! Που σε απλή γλώσσα σημαίνει ότι πάει περίπατο η ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΜΑΣ, μια και η δημιουργία αυτού του Σώματος ως βάση έχει την αποτροπή των ροών προς τα νησιά μας.
Θα μπορείς να εμποδίζεις την εισβολή στο Αιγαίο της Συνοριοφυλακής – Ακτοφυλακής με την επίκληση διαφόρων υποψιών, όπως ότι κάποιο σκάφος μεταφέρει τζιχαντιστές ή διωκόμενους από άλλη χώρα; Π.χ., αντιπάλους του Ερντογάν, τους οποίους θα κατηγορεί ως τρομοκράτες; Θα είναι εύκολο να πας κόντρα στην ΕΕ; Θα μπορείς να αντέξεις τα αντίποινα; Να σε χρησιμοποιούν σαν φυλακή, να είσαι στην απομόνωση;
Και έστω ότι κλείνεις τα μάτια σε τέτοιες περιπτώσεις. Τι θα συμβεί όταν η Τουρκία θα αρχίσει τις παραβιάσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο και στα θαλάσσια σύνορά μας; Θα παρεμβαίνει το Σώμα Συνοριοφυλακής – Ακτοφυλακής για την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων, όπως θα έχει υποχρέωση και καθήκον, σεβόμενο και το εθνικό δίκαιο της χώρας; Είναι πολύ σημαντική η σχετική επισήμανση του επίκουρου καθηγητή Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Άγγελου Μ. Συρίγου στο άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Η κρίσιμη πρόταση»: «Στην περίπτωση της Ελλάδος σημαίνει (ή θα πρέπει να σημαίνει) ότι το νέο σώμα θα ελέγχει τα θαλάσσια όρια της Δωδεκανήσου, όπως έχουν καθιερωθεί με την ιταλοτουρκική συμφωνία του 1932, και τον εναέριο χώρο των δέκα μιλίων, όπως ισχύει από το 1931. Υπενθυμίζεται ότι και τα δύο αμφισβητεί η Τουρκία».
Υπάρχει και η άλλη πλευρά, που βλέπει θετικά αυτήν την εξέλιξη, τη δημιουργία του Σώματος Συνοριοφυλακής. Με πρώτο και κύριο, πρώην πρωθυπουργό που πλήρωσε ακριβά τη διαφύλαξη της ακεραιότητας του Αιγαίου μας με στενή συνεργασία της Ρωσίας και της Γαλλίας (επί Σαρκοζί). Και πιστεύει ότι με την παρουσία του Σώματος αυτού η Τουρκία δεν θα μπορεί να συνεχίσει να παίζει το… βιολί της. Γιατί σε κάθε παραβίαση θα έχει απέναντί της την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μακάρι να είναι έτσι και να μην επιβεβαιωθούν οι αυτονόητες ανησυχίες που εκφράζουμε παραπάνω, με δεδομένες τις μόνιμα έως τώρα φιλοτουρκικές επιλογές των μεγάλων, με πρώτη την Αμερική, όπως με τον «Αττίλα», τον Μάρτη του ’87 και τα Ίμια.
Κλείνοντας, να σημειώσουμε ότι πολλές χώρες της ΕΕ έχουν ενστάσεις για τις δυνατότητες τις οποίες θα έχει το Σώμα Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής, που φθάνουν μέχρι την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, το δικαίωμα, δηλαδή, να επεμβαίνει χωρίς την άδεια του κράτους-μέλους. Και οι ενστάσεις αυτές διατυπώθηκαν στην προχθεσινή Σύνοδο Κορυφής εκτός από την Ελλάδα και από τη Σουηδία, τη Μάλτα, την Πολωνία και την Ισπανία. Με αποτέλεσμα οι τελικές αποφάσεις να ληφθούν ύστερα από έξι μήνες και αφού θα έχουν καταλήξει σε προτάσεις οι αρμόδιες Επιτροπές στις οποίες παραπέμφθηκε η σύσταση του νέου Σώματος.