Παράκλητος ο Λεβέντης!
Ο κ. Λεβέντης απολαμβάνει, όπως είναι ευνόητο, αυτό το «κύμα δόξας», καθώς οι άνθρωποι που μέχρι πρότινος τον θεωρούσαν γραφικό τώρα τον αντιμετωπίζουν ως ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα. Ωστόσο δεν δείχνει διατεθειμένος, προς το παρόν τουλάχιστον, να ενδώσει στις πιέσεις αλλά και στα ανταλλάγματα, τα οποία είναι πολύ πιθανό να του προτείνονται. Επιμένει να λέει ότι περίπτωση να προσαρτήσει την Ένωση Κεντρώων στο άρμα των κ. Τσίπρα και Καμμένου δεν υφίσταται, μόνη παραχώρηση που μπορεί να κάνει είναι η συμμετοχή του σε οικουμενική κυβέρνηση. Κι αυτό υπό τον απαρέγκλιτο όρο ότι θα μετέχει και η Νέα Δημοκρατία.
Η άρνησή του δεν έχει να κάνει, όπως σημειώνει, με πολιτικούς ή προσωπικούς εγωισμούς, αλλά εδράζεται στην εκτίμησή (βεβαιότητά) του ότι ο χρόνος της κυβέρνησης κυλάει αντίστροφα. Προβλέπει ότι από τις αρχές του νέου έτους η χώρα θα μπει σε μια ακολουθία αρνητικών γεγονότων που θα καταστήσουν αδύνατη την παραμονή της κυβέρνησης. «Φεβρουάριο, το αργότερο Μάρτιο, θα έχουμε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις», σημειώνει στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του.
Υπό το πρίσμα αυτό, στην Ένωση Κεντρώων θεωρούν ότι τυχόν συμμετοχή τους στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία. «Είναι σαν να μου ζητάνε να μπω στον τάφο μαζί με τον κ. Τσίπρα», ήταν η χαρακτηριστική αποστροφή του κ. Λεβέντη για την προτροπή του γερμανού πρεσβευτή να συμπράξει με την κυβέρνηση. Μιλώντας δε στη Βουλή έκανε ένα βήμα πιο πέρα, κάλεσε τον πρωθυπουργό άμεσα να υποβάλει την παραίτησή του και να προχωρήσει στον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης, για να μην έχει -όπως τόνισε- την τύχη των προκατόχων του.
Πέραν του ότι, κατά την άποψή του, η κυβέρνηση μετράει ημέρες, η άρνηση του κ. Λεβέντη να βάλει πλάτη έχει και να κάνει και με το γεγονός ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, διαφωνεί τόσο με την τακτική που ακολουθεί ο πρωθυπουργός όσο και με τις αποφάσεις της κυβέρνησης σε μείζονος σημασίας ζητήματα, όπως, π.χ., το Ασφαλιστικό, το Προσφυγικό κ.ά.
Συχνά-πυκνά κατηγορεί τον κ. Τσίπρα για αθέτηση των προεκλογικών δεσμεύσεών του, αλλά και -πολύ χειρότερα- για τυχοδιωκτική πολιτική.