Για τον κ. Τσίπρα…

Προσωπικά, επειδή ποτέ δεν αμφισβήτησα τις ικανότητες του Αλέξη Τσίπρα ούτε και την ευφυΐα του, θα του διατυπώσω τις αντιρρήσεις μου σε όσα γράφει, με την ελπίδα ότι, εάν όχι εκείνος, τουλάχιστον κάποιος από τους συνεργάτες του θα καταδεχτεί να προσέξει αυτές τις γραμμές που χαράσσει με την πένα του ένας δημοσιογράφος που εγνώρισε τους παλιούς βετεράνους αυτού του ιδεολογικού χώρου. Καλύτερα να δυσαρεστείς κάποιον για το καλό του, παρά να τον κολακεύεις και να τον παρασύρεις στο βάραθρο.

Γράφει, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας: «Η διαπραγμάτευση του προηγούμενου επταμήνου και η κορυφαία στιγμή του Δημοψηφίσματος έφεραν στην επιφάνεια το δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρώπης και ξεσκέπασαν τους δογματιστές της λιτότητας»… Αλλά για να αντιμετωπίσει τους δογματιστές της λιτότητας ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος, και δεν το έκανε. Ουσιαστικά το «ΟΧΙ» μετετράπη σε «ΝΑΙ». Ο κ. Τσίπρας λέει ακόμη: «Αριστερή στρατηγική είναι αυτή που υπερασπίζεται σε κάθε σημείο και σε κάθε επιμέρους μέτωπο την κοινωνική συνοχή. Αυτή που δημιουργεί προϋποθέσεις για τη σταδιακή έξοδο από την κρίση, με αναδιανομή και νέες θέσεις αξιοπρεπούς εργασίας…». Ειλικρινά, απορούμε: Πιστεύει ο πρωθυπουργός ότι θα αφήσουν ποτέ οι βάνδαλοι «εταίροι» να βγούμε από την κρίση όταν οι τράπεζες δεν είναι πλέον ελληνικές και το ευρώ το παρέχουν τα κέντρα του καπιταλισμού μόνο σε εκείνους που υποκύπτουν στις εντολές τους; Μέσα σε αυτές τις συνθήκες εξαθλίωσης, πού βλέπει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ νέες θέσεις εργασίας, και μάλιστα… «αξιοπρεπείς»; Τα 100 και 150 ευρώ είναι μισθοί για τους νέους που δεν μπορούν να φύγουν από την πατρίδα τους, όπως κάνουν οι περισσότεροι, προς αναζήτηση καλύτερης μοίρας; Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία πιστεύει ο πρωθυπουργός, ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ τη νέα γενιά. Και δεν πρόκειται στο ορατό μέλλον να υπάρξει ελπίδα εάν δεν φύγουμε από το ευρώ και δεν πάμε σε νέο εθνικό νόμισμα.

Λέει ο κ. Τσίπρας: «Αριστερή πολιτική είναι η μάχη για την προστασία των συντάξεων, για την υπεράσπιση των πιο αδύναμων, για το δικαίωμα στην εργασία, για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας…». Πολύ καλές οι προθέσεις… Τίποτε από αυτά, όμως, δεν γίνεται εφικτό μέσα στη γερμανική Ευρωζώνη των «κουαρτέτων». Η πολιτική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό των ευρωπαίων οικονομικών δολοφόνων. Η κυβέρνηση δεν έχει ελευθερία κινήσεων με αφεντικά τη Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τον υπηρέτη τους Μοσκοβισί. Ο κ. Τσίπρας οφείλει να καταλάβει ότι μια αριστερή πολιτική πρέπει να έχει άλλα χαρακτηριστικά. Αυτά που είχε περιγράψει ο σοβιετικός συγγραφέας και δημοσιογράφος Ιλιά Έρενμπουργκ για το Λαϊκό Μέτωπο της Γαλλίας του 1935: «Έγινε το Λαϊκό Μέτωπο η πνοή, η οργή και η ελπίδα της χώρας…». Δυστυχώς, τα στοιχεία αυτά δεν τα διαθέτει η δική μας λεγόμενη «Αριστερά».

Όσον αφορά τη σημερινή Γαλλία, συμβαίνει το εξής παράδοξο, κι ας μη δυσανασχετούν και οδύρονται οι διάφορες «προοδευτικές δυνάμεις». Αυτό που θα έπρεπε να κάνει το σχεδόν ανύπαρκτο κομμουνιστικό κόμμα και εάν υπήρχε πραγματικό σοσιαλιστικό, το πράττει η «εθνική Δεξιά» της Μαρίν Λεπέν! Αυτή υπόσχεται επιστροφή στο γαλλικό φράγκο και κατάργηση του ευρώ. Μόνο με αυτόν τον τρόπο η Γαλλία θα μπορέσει να επανακτήσει την εθνική της αξιοπρέπεια, να ζωντανέψει τα ιδανικά της Γαλλικής Επανάστασης και να γκρεμίσει τη Γερμανία. Διότι ο νέος Φύρερ, ο ημιπαράφρων Σόιμπλε, το είπε καθαρά: «Κάθε κράτος θα παραχωρεί μέρος της εθνικής κυριαρχίας του στην Ευρώπη», δηλαδή στη Γερμανία. Και δεν πρόκειται για «μέρος» αλλά για την πλήρη παράδοση της εθνικής κυριαρχίας των χωρών. Όσο για την Ελλάδα, το Δ’ Ράιχ θα μας διαλύσει και με τις ορδές των αλλοδαπών που εγκλωβίζονται στη χώρα μας. Μας μετέτρεψαν σε χωματερή της υφηλίου. Κι ας αφήσουμε στην άκρη τις… «ξενοφοβίες»! Ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται στο άρθρο του ότι «ηθικά και συμβολικά η χώρα και ο λαός μας βρίσκονται στην προοδευτική ευρωπαϊκή πρωτοπορία…». Πού την είδε αυτήν την «προοδευτική πρωτοπορία»; Για να περάσεις στην πρωτοπορία, πρέπει να έλθεις σε αντιπαράθεση με τους ξένους δυνάστες και να συγκρουστείς μαζί τους. Εμείς ελπίζαμε ότι θα είχαμε έναν Τσίπρα επαναστάτη στην πρωτοπορία, κι εκείνος μετετράπη σε διεκπεραιωτή των διαταγών των ευρωπαϊκών δυνάμεων κατοχής. Πώς ελπίζει, επομένως, να πετύχει -όπως γράφει στο άρθρο του- «αναδιάταξη των συσχετισμών»; Με ποιες «προοδευτικές συμμαχίες»; Η «αναδιάταξη» προϋποθέτει δυναμική σύγκρουση, με άλλο σχέδιο, ώστε να μην μπορούν να σε απειλήσουν με κλείσιμο των τραπεζών.

Ενορχηστρωμένα, οι Μοσκοβισί, Σόιμπλε, Μέρκελ διέταξαν τον κυριαρχικό ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόβλημα. Δηλαδή, την πλήρη αφαίμαξη και υποδούλωση. Αξιώνουν περαιτέρω μείωση των πενιχρών συντάξεων, παρά τα όσα υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας. Ισχύει για τους ξένους μακελάρηδες αυτό που είχε πει ο Λένιν για τον Στάλιν: «Του λείπει ακόμα και η πιο στοιχειώδης ανθρώπινη αξιοπρέπεια». Από τους εταίρους δεν λείπει μόνο η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά τους διακρίνει και πλεόνασμα σαδισμού. Σε άλλη περίπτωση, θα ασκούσαμε πολεμική για να φύγει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, όμως, δεν λύνει το πρόβλημα. Τα άλλα κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, είναι ταγμένα στην υπηρεσία των «ευρωπαϊκών συμφερόντων» ξεκάθαρα. Όπως έλεγε η διάσημη αναρχική Έμα Γκόλντμαν -η «Κόκκινη Έμα»-, τα κόμματα της ευρωλαγνείας «φυσάνε τις τελευταίες τρομπέτες μιας εποχής που καταποντίζεται…».

Αυτό που χαρακτηρίζει το πολιτικό μας πρόβλημα είναι ότι δεν υφίσταται πολιτικός φορέας που να έχει πρόγραμμα και σημαία του την αποδέσμευση από Ευρωζώνη και ευρώ. Μόνο αυτό θα ήταν λύση. Διαφορετικά, όλα τα άχρηστα κόμματα, οιουδήποτε χρώματος, θα ανακυκλώνονται στην εξουσία, διαιωνίζοντας το αδιέξοδο και τη σήψη. Η απουσία τέτοιου πολιτικού φορέα καταδεικνύει πρωτίστως τη χρεοκοπία της παράταξης που θέλει να παρουσιάζεται ως «Αριστερά», χωρίς να έχει διδαχθεί τίποτα από τη μακρά ιστορία αυτού του ιδεολογικού χώρου. Τον Απρίλη του 1947, ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΛΔ Ηλίας Τσιριμώκος είχε κάνει μια καίρια, διαχρονική επισήμανση σε ένα άρθρο του στο περιοδικό «Σοσιαλιστική Επιθεώρηση»: «Από την εμφάνιση του ιδεολογικού και πολιτικού προβλήματος της ιμπεριαλιστικής εξόρμησης προκύπτει όχι μόνο δέσμευση της ανεξαρτησίας, αλλά δέσμευση της πολιτικής ελευθερίας των λαών. Και τούτο είναι φυσικό, γιατί υπάρχει απόλυτη εξάρτηση Δημοκρατίας και Ανεξαρτησίας…».

Αυτό ακριβώς παρατηρείται και σήμερα. Διότι ο ιμπεριαλισμός-καπιταλισμός πρώτο στόχο για να περάσει τα σχέδιά του στην Ευρώπη έθεσε τη διάλυση Δημοκρατίας και ανεξαρτησίας των κρατών με το ευρώ. Δυστυχώς, ο Αλέξης Τσίπρας, από τον οποίο άλλα περιμέναμε, «στραβά αρμενίζει» μέσα στον ευρωπαϊκό βάλτο. Σημασία δεν έχει να είσαι κυβέρνηση -έναντι οιουδήποτε τιμήματος- και να έχεις απολέσει την ιδεολογική καθαρότητα και την πολιτική πυξίδα σου. Αξία έχει να παραμένεις μέσα στις θύελλες ανένδοτος πολέμιος των σκοτεινών μεγάλων δυνάμεων που θέλουν να διαλύσουν την πατρίδα σου.

Στις 2/4/1947, ο μεγάλος Λεόν Μπλουμ έγραφε στην εφημερίδα «Populaire»: «Η θέση του Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι καθορισμένη. Χωρίς δισταγμό και χωρίς επιφύλαξη, χωρίς περιορισμό και χωρίς εξαίρεση, χωρίς ρωγμή ούτε λιποψυχία, θα είναι με το μέρος της Δημοκρατίας…». Σήμερα, ένα αληθινό αριστερό κόμμα θα όφειλε να είναι χωρίς επιφύλαξη, ρωγμή, λιποψυχία κ.λπ. με το μέρος όλων εκείνων που θέλουν την αποδέσμευσή μας από τις ευρωπαϊκές αλυσίδες. Διαφορετικά, δεν μπορεί να λέγεται Αριστερά. Είναι «κάτι άλλο»…