Προς αναζήτηση λύσεων στο ελληνικό τέλμα
Ο ΥΠΕΞ κ. Κοτζιάς, κατά την ομιλία του της 5ης Δεκεμβρίου 2015 στη Βουλή, στα πλαίσια της συζήτησης του προϋπολογισμού του 2016, έθεσε ως κριτήρια ασκήσεως της εξωτερικής πολιτικής τα εθνικά συμφέροντα, τον πατριωτισμό, την πορεία της ΕΕ, τις διεθνείς εξελίξεις, το διεθνές δίκαιο και τον διεθνισμό. Κατά την άποψή μας, πρόκειται περί σφάλματος κατανοήσεως της αποστολής του.
Μοναδικό κριτήριο ασκήσεως εξωτερικής πολιτικής αποτελούν τα εθνικά συμφέροντα. Τελεία και παύλα. Τα υπόλοιπα δεν βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο αλλά παρακολουθούνται, συνεξετάζονται, αναλύονται, συνδυάζονται και τελικά αποφασίζεται η σχετική εθνική εμπλοκή και δράση με αποκλειστικό γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα. Τα τελευταία θα ήταν καλό κάποτε να προσδιορισθούν, να διατυπωθούν και να ταξινομηθούν στις γνωστές κατηγορίες (επιβιώσεως, ζωτικά, μείζονα και περιφερειακά), καθ’ όσον όταν διακυβεύονται εθνικά συμφέροντα των δύο πρώτων κατηγοριών χρησιμοποιείται ισχύς. Οι ασάφειες (σκόπιμες ή μη) είναι βολικές διότι επιτρέπουν αυθαιρεσίες, επιμερίζοντας και διαχέοντας τις ευθύνες.
Σε μια εποχή κατά την οποία στην ευρύτερη περιοχή εθνικού ενδιαφέροντος οι γεωπολιτικές εξελίξεις είναι ραγδαίες, με άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις για τη χώρα μας, η Ελλάς δυστυχώς αντιδρά αντανακλαστικά και σπασμωδικά, όπως είναι αναμενόμενο, αφού εδώ και δεκαετίες τα πολιτικά κόμματα εξουσίας δεν έχουν κατορθώσει να διατυπώσουν διακομματική εθνική στρατηγική. Στο πλαίσιο αυτό, τα Σκόπια κερδίζουν έδαφος στις διεκδικήσεις τους, η Αλβανία πιέζει σε όλα τα διμερή ανοικτά μέτωπα, το Κυπριακό φαίνεται να οδηγείται σε μη ευνοϊκή επίλυση για τον Ελληνισμό, ενώ αποτελεί απλώς θέμα χρόνου η αναθεωρητική Τουρκία να σκληρύνει έμπρακτα την ήδη ακολουθούμενη πειθαναγκαστική πολιτική της. Πέρα και επάνω από κάθε άλλη εθνική απειλή ή πρόκληση, το τρίπτυχο «Δημογραφικό – μετανάστευση – Ισλάμ» αποτελεί τη βόμβα που πρόκειται όχι μόνο να ακυρώσει κάθε άλλη εθνική προσπάθεια αλλά και να απειλήσει τα εθνικά συμφέροντα επιβιώσεως. Είναι εύπεπτες οι διεθνιστικές, ανθρωπιστικές και πολυπολιτισμικές κορόνες, αλλά όταν διακυβεύονται εθνικά συμφέροντα, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι σηκώνουν φράκτες ή απομονώνουν επικίνδυνες χώρες και τελικά κάποιοι «χρήσιμοι ηλίθιοι» συσσωρεύουν τις τεράστιες, μη αφομοιώσιμες ανθρώπινες μάζες από κάθε περιοχή του πλανήτη, σέρνοντας ενσυνείδητα τον χορό του Ζαλόγγου.
Η χώρα μας μειώνει διαρκώς την εθνική της ισχύ, αφού διατηρεί το αξιακό έλλειμμα, παρατείνει το οικονομικό της μαρτύριο με αντιαναπτυξιακές πολιτικές, αποδυναμώνει περαιτέρω τις ΕΔ, αδρανεί στο Δημογραφικό, εγκληματεί στο Μεταναστευτικό, διώχνει τον ανθό της νεολαίας της στο εξωτερικό, δεν εκμεταλλεύεται τους πόρους της και η παιδεία της δεν εστιάζει στην απόδοση ενσυνειδήτων ελλήνων πολιτών, δεν προσελκύει ξένους φοιτητές και δεν συνδέεται με την αγορά και τη σχετική έρευνα. Τέλος, τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ κρύβουν το δάσος και προβάλλουν στην κοινή γνώμη το δένδρο.
Πριν η Ελλάς καταστεί τουρκικός δορυφόρος και πριν αντικαταστήσει τον πληθυσμό της με Ασιάτες και Αφρικανούς, θα πρέπει η ανώριμη πολιτικά ελληνική κοινωνία (η οποία διαιωνίζει τον φαύλο κύκλο του προβληματικού πολιτικού συστήματος), να ξυπνήσει και να αντιδράσει σθεναρά και δημοκρατικά, πριν είναι αργά για την επιβίωση των απογόνων της.