Πιάσαμε πάτο
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η ηγεσία του παγκόσμιου ορίζοντα (ακραίος νεοφιλελευθερισμός) προωθεί με τον πιο βάρβαρο και αισχρό τρόπο την ισοπέδωση της ατομικότητας σε κάθε μορφή της οικονομίας. Όμως, για να το πετύχει, χρησιμοποιεί, στηρίζει και τοποθετεί κυβερνητικά σχήματα πλήρως ενταγμένα και εναρμονισμένα στη λογική του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο -με την απόλυτη συγκατάθεση των κυβερνήσεών της από το 2009 και μετά- για τον πλήρη έλεγχο των ευρωπαϊκών λαών. Η προσπάθεια ισοπέδωσης της γηραιάς ηπείρου άρχισε από την Ελλάδα, βρίσκεται όμως σε πλήρη εξέλιξη. Στον σχεδιασμό του άκρατου νεοφιλελευθερισμού δεν χωράνε ευαισθησίες. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Στο οπλοστάσιό του προστέθηκαν δύο νέα «πυρηνικά» όπλα.
Η τρομοκρατία και η λαθρομετανάστευση (αναβαθμίστηκε σε προσφυγικό πρόβλημα γιατί είναι πιο εύηχο και ακουμπά τις ευαίσθητες χορδές των ευρωπαϊκών κοινωνιών).
Πρέπει να είσαι αφελής για να μην αντιλαμβάνεσαι ότι πίσω από τις μεγάλες προσφυγικές εισβολές στην Ευρώπη υπάρχει ένα καλά οργανωμένο σχέδιο. Νέο, φτηνό εργατικό δυναμικό, με μισθούς πείνας και περιορισμένα δικαιώματα. Όλο αυτό το προσφυγικό κύμα θα παρασύρει και θα συρρικνώσει τους μισθούς και τις απολαβές της μικρομεσαίας και εργατικής τάξης. Πρόκειται για έναν φτηνό εργατικό στρατό στην υπηρεσία των πολυεθνικών. Μικρή σημασία έχει για τους παραδόπιστους και ανιστόρητους νεοφιλελεύθερους ηγεμόνες η παραμόρφωση ιδεολογιών, κουλτούρας και πολιτισμού κάθε λαού. Τα ανοικτά σύνορα θα φέρουν νέους εργάτες-σκλάβους έτοιμους να ενταχθούν στο σύστημα.
Όσοι πίστεψαν ότι μια αριστερή κυβέρνηση -όχι μόνο στην Ελλάδα- θα πρόβαλε αντίσταση σε όλο αυτόν τον μηχανισμό του οικονομικού φασισμού γελάστηκαν και τελικά απογοητεύτηκαν. Κολλημένοι στο παρελθόν και με ταξικές αναλύσεις που αφορούν άλλες εποχές και όχι τη σημερινή, οι εκπρόσωποι της Αριστεράς ενσωματώθηκαν στο σύστημα χωρίς να το καταλάβουν. Έγιναν ένα με αυτό και έριξαν το δικό τους στάρι στον μύλο της καπιταλιστικής κρίσης.
Ναι, πιάσαμε πάτο. Γίναμε τα πρώτα θύματα ενός μακάβριου σχεδίου που θέλει τους ανθρώπους εργάτες και δούλους. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολύ υλικό για την εξαετία 2009-2015. Στο κάδρο των δημίων του ελληνικού λαού θα μπουν πολλοί πολιτικοί που διαχειρίστηκαν τις τύχες της πατρίδας και κόμπαζαν ότι μας έσωσαν.
Στην ελληνική πολιτική σκηνή πρωταγωνιστούν σήμερα άνθρωποι και κόμματα με αντιλαϊκές απόψεις. Χωρίς όραμα, χωρίς πίστη, χωρίς -όσο βαρύ κι αν ακούγεται- εθνική συνείδηση. Πάρτε για παράδειγμα όσα γίνονται στη Νέα Δημοκρατία. Μια παράταξη ιστορική, με αρχές και αξίες που δεν αμφισβητήθηκαν ούτε από ιδεολογικά αντίθετους, απορρίπτονται και τείνουν να καταργηθούν από πολιτικούς που διεκδικούν την προεδρία της. Πώς είναι δυνατόν η ελληνική κοινωνία και ο ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας να στηρίξει υποψηφιότητες σαν αυτές του Κυριάκου Μητσοτάκη ή του Άδωνη Γεωργιάδη, δύο εκ των κορυφαίων εκπροσώπων του άκρατου νεοφιλελευθερισμού; Αφού η εφαρμογή αυτού του συστήματος, αυτών των πολιτικών, δοκιμάστηκε, απέτυχε και αναμφίβολα ευθύνεται για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα εκατομμύρια έλληνες πολίτες. Για την υποψηφιότητα του Απόστολου Τζιτζικώστα δεν θέλω να πω τίποτα γιατί δεν εκφράζει απολύτως τίποτα.
Κρίνοντας λοιπόν εκ του αποτελέσματος και αφού έχουμε τα πεπραγμένα όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η ελληνική κοινωνία μπορεί να έχει αύριο, μπορεί να αντέξει στην οικονομική πίεση που υφίσταται μόνο με την πιστή εφαρμογή του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Είναι το αντίδοτο στο σύγχρονο καπιταλιστικό έκτρωμα, το φάρμακο της δικαιοσύνης στην οικονομία, η δικαίωση της εργασίας, η αφετηρία για την ευημερία των ανθρώπων και των κοινωνιών. Πώς θα τον επιβάλλουμε είναι το μεγάλο στοίχημα και η μεγάλη ευθύνη όχι μόνο των ψηφοφόρων της Κεντροδεξιάς αλλά όλου του ελληνικού λαού.