Δήμητρα κατά πάντων
Είναι η απάντησή της στα βιβλία που κυκλοφόρησαν τον τελευταίο μήνα, το ένα από τη Μαργαρίτα και το άλλο από τον Σημίτη.
Στόχος, ένας και μόνο: ο Ανδρέας. Ενοχλούνται γιατί συνεχίζει να είναι εδώ, με τις μνήμες όλων εκείνων που τα χρόνια που κυβέρνησε έφαγαν ψωμί, δεν ήταν οι απόβλητοι. Πώς να ξεχάσουν τα περήφανα γηρατειά ότι απέκτησαν υπόσταση;
Ο τίτλος τα λέει όλα: «Η Οργή του Ανδρέα!».
Εξηγεί πολλά από αυτά που ζουν οι Έλληνες τα έξι χρόνια του μαρτυρίου.
Και κυρίως την αδυσώπητη αναμέτρηση του Ανδρέα Παπανδρέου με τον ξένο παράγοντα, που σήμερα, δυστυχώς, έχει γίνει αφέντης, του έχουμε παραδώσει από το 2009 τα κλειδιά…
Πολλοί από τους πολιτικούς του επιγόνους θα χάσουν τον ύπνο τους. Θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί εγκατέλειψαν τη γραμμή του, την παρακαταθήκη που τους άφησε. Πολλές οι αναφορές και στον Γιώργο Παπανδρέου, στον ρόλο που έπαιξε και μας έστειλε δεμένους χειροπόδαρα στους Γερμανούς.
Έχει ενδιαφέρον το βιβλίο της Δήμητρας (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη) γιατί και οι 512 σελίδες του είναι πολιτικές.
Μια γεύση προσφέρει το «ΠΑΡΟΝ» στους φίλους αναγνώστες μας.
Εντολοδόχος ξένων συμφερόντων ο Γιώργος
Για να πετύχουν το ξεπούλημα ενός λαού που ζητά την αξιοπρεπή διαβίωσή του, έχουν επιδοθεί στο ποιος θα πει το μεγαλύτερο πολιτικό ψέμα ώστε να του αρπάξουν την ψήφο του. Πρώτος ο… γιος του Ανδρέα, ο Γιώργος Παπανδρέου, με το περίφημο «λεφτά υπάρχουν»!
Η Δήμητρα, πάνω σ’ αυτό το θέμα, τοποθετείται: «Από τη στιγμή που ανέλαβε ο Γιώργος Παπανδρέου την ηγεσία του κόμματος περίμενα πού θα οδηγηθεί το ΠΑΣΟΚ. Περίμενα και τη διάλυση του κόμματος. Μετά, όταν ανέλαβε και την εξουσία και επειδή ήξερα την άποψη του πατέρα του γι’ αυτόν, με μαθηματική ακρίβεια ήξερα πού θα κατέληγε αυτός ο τόπος στα χέρια του».
Κατά τη Δ. Παπανδρέου, την ευθύνη για την κατάντια του ελληνικού λαού τη φέρει ο γιος του Ανδρέα. Ενστερνίζεται την επικρατέστερη άποψη πως «ο Γιώργος ήταν ο καλύτερος εντολοδόχος μεγάλων ξένων τραπεζικών συμφερόντων. Το ΠΑΣΟΚ, με την ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου, εκλήθη στην ουσία να κυβερνήσει για να φέρει αυτού του είδους την κατάσταση στην Ελλάδα. Έπρεπε να τελειώσει η κυβέρνηση του Καραμανλή οπωσδήποτε και να έρθει στα πράγματα ο Γιώργος, με τη συμμετοχή μεγάλης μερίδας του Τύπου… Του έφτιαξαν ένα ίματζ στα πρότυπα του Ανδρέα (έρχεται ο νέος Ανδρέας) και δημιούργησαν προσδοκίες στο λαό… Στην ουσία, εξαπάτησαν τον κόσμο… Μα πώς είναι δυνατόν να επαναληφθεί αυτό που έκανε ο Ανδρέας; Είχε ερωτηθεί ο Ανδρέας από τον συγχωρεμένο Γιάννη Φάτση, δημοσιογράφο στα Νέα, “Τι θα λέγατε, κύριε πρόεδρε, για μια τρίτη γενιά στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ;” και εκείνος τον αποστόμωσε, λέγοντάς του “Μα αυτό, αγαπητέ μου, θα ήταν σκέτη καταστροφή!”».
Αυτή την καταστροφή βιώνει σήμερα ο Έλληνας, δίχως έλεος… Τέσσερις χιλιάδες αυτόχειρες περνούν στην ιστορία της μνημονιακής εποχής [τώρα τέλη του 2015 ο αριθμός έφτασε στις εφτά χιλιάδες δυστυχώς], αφήνοντας παρακαταθήκη να πολεμήσουμε για να ελευθερωθούν τα όνειρα των παιδιών μας που έχουν βαλτώσει και λιγοθυμούν στους προαύλιους χώρους των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων…
Η χήρα του Ανδρέα Παπανδρέου αναρωτιέται: «Έψαξε κανείς να βρει τι εννοούσε ο Ανδρέας όταν έλεγε “το ΠΑΣΟΚ δεν τεμαχίζεται, δεν χαρίζεται, δεν κληρονομείται”… Αυτή η ρημάδα η λέξη “δεν κληρονομείται” σε ποιον απευθυνόταν, να πάρει η ευχή, να πάρει;»
Και συνεχίζει: «Άκου, ο Ανδρέας δεν είχε καλή πολιτική άποψη για τον Γιώργο, όσο κι αν βρίσκομαι σε δύσκολη θέση να το λέω. Δηλαδή δεν θα φανταζόταν ποτέ ο Ανδρέας πως ο Γιώργος θα ήταν η πολιτική συνέχειά του. Και να γίνω πιο σαφής. Ο Ανδρέας ποτέ δεν θα έφερνε τη χώρα σε αυτό το χάλι. Δεν θα δεχόταν ξένες εντολές. Ο Ανδρέας χτυπούσε το χέρι του στο τραπέζι και πολεμούσε για τα δικαιώματα της Ελλάδας. Ποτέ δεν έκανε υποκλίσεις και ρεβεράντζες στους ξένους ηγέτες… Πόσω μάλλον να πάρει τέτοια μέτρα για να τους… ικανοποιήσει. Ποτέ».
«Σκοπός ήταν να γίνει η Ελλάδα πειραματόζωο»
«Ο σκοπός, μέσω του Γιώργου», συνεχίζει η Δήμητρα, «ήταν να γίνει η Ελλάδα ένα πειραματόζωο, μια εξαθλιωμένη χώρα, μια χώρα που θα της χτυπούσαν τη γλώσσα της, την Ιστορία της, τον Ελληνισμό της, έναν Ελληνισμό που σημάδεψε και χάραξε την κουλτούρα όλου του κόσμου… Σκοπός τους ο αφελληνισμός, δηλαδή… Και με αυτό τον τρόπο να έχουν τους Έλληνες εξαρτώμενους πια στα ξένα συμφέροντα. Το τραγικό είναι πως οι δικοί μας πολιτικοί όλα αυτά τα δέχονται…»
Η Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου θυμώνει με την πολιτική γραμμή που ακολουθεί το σημερινό ΠΑΣΟΚ, μακριά από την ιδεολογία που είχε το κόμμα του Ανδρέα. «Με τον θάνατο του Ανδρέα τέλειωσε και το ΠΑΣΟΚ», λέει και συνεχίζει: «Το πήρε ο πολιτικός του αντίπαλος, ο Κώστας Σημίτης, και το πήγε αλλού… Στη συνέχεια το πήρε ο γιος του, ο οποίος και το αποτελείωσε, ξεπουλώντας την πατρίδα!» Η Δήμητρα τα ήξερε όλα αυτά, γι’ αυτό κυνηγήθηκε και περιθωριοποιήθηκε από την οικογένεια Παπανδρέου άγρια και ύπουλα. Με όσους τρόπους μπορείς να φανταστείς… Η ιστορία έχει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που ωχριούν μπροστά στο Βυζάντιο!
Η μυστική συνάντηση με τους βαρόνους
Στο κυριακάτικο Βήμα (09/01/2012) ο Ψυχάρης, με άρθρο που υπογράφει ο ίδιος, αναφέρθηκε στην κρυφή επίσκεψή του στο Μέγαρο Μαξίμου και αποκάλυψε:
«Μας κάλεσε ο Γ. Παπανδρέου τους ιδιοκτήτες του Mega και πήγα εγώ και ο Μπόμπολας, ο Βαρδινογιάννης αρνήθηκε να έρθει.
Αφού μας έβαλε να παρκάρουμε μακριά, για να μην μας δουν οι δημοσιογράφοι, μπήκαμε από την πίσω πόρτα και, αφού μας άφησε να περιμένουμε για αρκετή ώρα στον προθάλαμο, μπήκαμε στο γραφείο. Εκεί μας ζήτησε επιτακτικά να σταματήσει το Mega τη σκληρή επίθεση που κάνει στην κυβέρνηση και να αρχίσει να στηρίζει την κυβέρνηση. Ο Μπόμπολας του απαντούσε, εγώ προτιμούσα το ακούειν από το ομιλείν. Μόλις τελείωσε όλα αυτά, μας είπε να συναντήσουμε τον Μόσιαλο και να του πούμε όλα τα αιτήματα που είχαμε».
Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφερθώ στη στάση του κ. Βαρδή Βαρδινογιάννη. Τον ενθυμούμαι πως εξέφραζε ευθέως τον πολιτικό του θαυμασμό στον Ανδρέα, αλλά προς τιμήν του δεν ζήτησε ποτέ τίποτε. Μου έκανε τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι είναι ο μόνος που, όταν κλήθηκε από τον πρωθυπουργό ΓΑΠ να πάει στο Μαξίμου στην κλειστή συνάντηση επιχειρηματιών, δεν πήγε. Και το έκανε επιδεικτικά. Το τονίζω επειδή γνωρίζω τη διακριτικότητα που τον χαρακτηρίζει.
Η δε Μαριάννα είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος, που χαίρεσαι να τον βλέπεις. Μια αληθινά ευαίσθητη γυναίκα, με τεράστια φιλανθρωπική δράση και προσφορά παγκόσμια αναγνωρισμένη. Μου φέρθηκε με αξιοπρέπεια και ευγένεια. Είμαι πάντα καλεσμένη στις εκδηλώσεις του ιδρύματος «ΕΛΠΙΔΑ». Όταν μου εξιστορούσε πώς γνωρίστηκε με τον Βαρδή από μαθήτρια γυμνασίου σε σπίτι φίλων, ήταν μαγευτικό – ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά. Άνθρωποι οικογενειάρχες, εργατικοί και δημιουργικοί. Ξέρουν μάλιστα να τηρούν ως επιχειρηματίες αποστάσεις και διακριτούς ρόλους από την πολιτική.
Άθλια η φράση του Πάγκαλου «Μαζί τα φάγαμε»
Η συμμετοχή του στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ σηματοδοτεί την πορεία του. Τα ‘βαλε με τον Τσουκάτο όταν αυτός έκοβε βόλτες στη θαλαμηγό του μεγαλοεπιχειρηματία. Μπήκε στη συμμορία των 4+1 για την ανατροπή του Ανδρέα. Ούρλιαζε όταν ο Ανδρέας επέβαλε το εμπάργκο στα Σκόπια. Το μεγαλύτερο όμως κακό το έκανε όταν εφάρμοσε το σχέδιο συνενοχής του ελληνικού λαού, με το περίφημο «Μαζί τα φάγαμε».
Ε, λοιπόν, ο ρόλος του ιδεολογικού προπομπού του εισβολέα τον έκανε από τους πιο διαθέσιμους παράγοντες υπεράσπισης του κατεστημένου. Εξέφρασε βέβαια παλαιότερα και μια αντιστασιακή του ατάκα για τους Γερμανούς, αλλά την άλλη μέρα αναγκάστηκε να την αποσύρει. (Η Γερμανία είναι οικονομικός γίγαντας, αλλά πολιτικός νάνος.) Είπε το 1999: «Ο Γ. Παπανδρέου κάνει ανιστόρητες και αδιέξοδες επιλογές, για να κάνεις εξωτερική πολιτική πρέπει να έχεις στοιχειώδεις γνώσεις Ιστορίας».
Το 2009 ο Θεόδωρος Πάγκαλος έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του ΓΑΠ…
Πριν όμως εγκαταλείψει τον Ανδρέα και στραφεί εναντίον του, ο Ανδρέας τον καλομεταχειρίστηκε, ετοιμάζοντάς τον ως σφήνα ενάντια στο σύστημα. Αυτός όμως είχε ήδη εξοκείλει και ενταχθεί συνειδητά σε αυτό.
Υπήρξε μια σύγκρουση με τον Κουβέλη, για την οποία ο Θεόδωρος Πάγκαλος δήλωσε πως έχει μετανιώσει. Αφορμή ήταν το «Βρόμικο ’89». Στη διάρκεια των ατέρμονων συζητήσεων στη Βουλή για την παραπομπή Παπανδρέου για την υπόθεση Κοσκωτά, ο Θ. Πάγκαλος συναντά τον Φώτη Κουβέλη στο εστιατόριο:
«Μου πρότεινε να με κεράσει. Του απάντησα τότε -και μετανοώ γι’ αυτό σήμερα, γιατί οι καλοί τρόποι εν πάση περιπτώσει δεν πρέπει να αναστέλλονται από το πολιτικό πάθος- ότι δεν δέχομαι κέρασμα από τον υπουργό Δικαιοσύνης αυτής της κυβέρνησης και απορώ γιατί μου το προτείνει, αφού σκοπός τους είναι να μας χώσουν στις φυλακές και, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, θα γίνει και δικός μας σκοπός να τους δούμε να αιωρούνται στην άκρη μιας κρεμάλας».
Είπε και ένα αμίμητο. Ο Ανδρέας ήταν στενός φίλος με τον Μιτεράν και το περιστατικό αυτό το αναφέρει ο Θ. Πάγκαλος: «Είχε δημιουργηθεί τότε το Σκοπιανό από την κυβέρνηση Μητσοτάκη-Σαμαρά και κάποια στιγμή το συζητούσαμε και ο Ανδρέας είπε ότι θα μπορούσαν να ονομαστούν “Republique du Vardar”. Ο Μιτεράν δεν άκουσε καλά και γύρισε αγανακτισμένος προς τον Ανδρέα λέγοντάς του: “Για όνομα του Θεού, Ανδρέα, πώς είναι δυνατόν να προτείνεις να τους ονομάσουμε Δημοκρατία των Βαρβάρων;” [Republique des Βarbares]».
Η άθλια φράση του Πάγκαλου «Μαζί τα φάγαμε» είναι κλασική μέθοδος, εφαρμοσμένη και δοκιμασμένη με επιτυχία, για να καταστήσει τους πολίτες ψυχικά συνένοχους στην τεράστια λεηλασία του εθνικού πλούτου που εφαρμόζουν οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι. Αν μαζί τα φάγαμε, κ. Πάγκαλε, να πληρώσουμε κατά το γερμανικό σύστημα! Τάφος αρνιών και ψαριών η μπάκα σου! Εσύ θα πληρώσεις τα λουκούλλεια γεύματά σου και ο λαός τα σουβλάκια του. Η δε μεσαία τάξη τα κοψίδια της, απλά πράγματα.
«Ο Γιάννος αγαπούσε πολύ το χρήμα»
Ο Γιάννος Παπαντωνίου ήταν άνθρωπος που αγαπούσε πολύ το χρήμα. Ιδιαίτερα το δολάριο. Στα σκαμπανεβάσματα του οποίου ποντάριζε συχνά. Αυτά λένε τα πουλάκια που τον περιέβαλλαν. Και στο κάτω κάτω, δεν διακρίθηκε για τον ιδεολογικό του λόγο. Σύρθηκε πίσω από το σημιτικό μπλοκ και αυτό τον χρεώθηκε.
Να τον χαίρεται και να αλληλοσυγχαίρονται για τα κατορθώματά τους. Ήταν ο υπουργός που υπέγραψε το 2000 την ένταξη στην ΟΝΕ. Ο Ανδρέας τού έδωσε μια ευκαιρία το 1994, μετά το θάνατο του Γεννηματά. Έγινε στη συνέχεια το δεξί χέρι του Σημίτη και, ως πρώην ΚΚΕ Εσωτερικού μέχρι το 1980, είχε το δυτικότροπο ευγενοφανή ευρωπαϊσμό μέσα του, μια και ανήκε στη μεσαία αστική τάξη.
Η νέα «Συμμορία των Τεσσάρων»
Στις 19 Δεκεμβρίου 2011, οι Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Μόσιαλος βεβαίωναν ότι εντός των προσεχών ημερών θα έδιναν στη δημοσιότητα την κοινή διακήρυξη του κόμματός τους. Δεν προχώρησαν όμως ποτέ.
Το Βήμα έδειχνε εχθρικό απέναντι στην ομάδα, στέλνοντας παράλληλα μήνυμα στήριξης στον Βενιζέλο. Είχε προηγηθεί το κείμενο των τριών (Διαμαντοπούλου-Ραγκούση-Λοβέρδου), από τις 16 Οκτωβρίου, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου διαπραγματευόταν το «κούρεμα» του χρέους, με το οποίο του έδιναν διορία και στήριξη μέχρι τις 23 Οκτωβρίου. Τους πρόλαβε η αναγκαστική παραίτηση του ΓΑΠ και ματαιώθηκαν τα σχέδια.