«Συνάπτομεν διαθήκην ότι θα είμεθα ο πιστός, ο άγρυπνος φύλαξ επίσκοπος της νήσου»
Δυστυχώς, η Εκκλησία της Κεφαλονιάς, μέχρι πριν από τη σχεδόν παμψηφεί εκλογή από την Ιεραρχία του αείμνηστου πλέον Γεράσιμου, δεν είχε αξιωθεί να έχει έναν εμπνευσμένο Ιεράρχη, σεβάσμιο, κοντά στον αδύναμο, δίπλα στα προβλήματα του πληρώματος της κεφαλονίτικης Εκκλησίας, καταφύγιο του φτωχού και του πονεμένου, που θα ενδιαφέρεται για τον άλλο και όχι για τον εαυτό του, που η αυλή του δεν θα κυβερνάει…
Περιμένει πάρα πολλά από τον νέο Ιεράρχη ο λαός της Κεφαλονιάς. Όλα αυτά που μπορούσαν να είχαν γίνει και δεν έγιναν από τους προκατόχους του. Δύσκολη η αποστολή που αναλαμβάνει ο κ. Δημήτριος, αλλά το έως τώρα έργο του δείχνει ότι η νέα σελίδα της Εκκλησίας της Κεφαλονιάς μπορεί να μην έχει καμία σχέση με όσες έχουμε ζήσει μέχρι τώρα. Έχει μαζί του τη δύναμη του πολιούχου της νήσου, του Άγιου Γεράσιμου, και μπορεί να κάνει πολλά. Αγκαλιάζοντας τους πάντες και αξιοποιώντας τις δυνατότητες που έχει -από κάθε πλευρά- η Μητρόπολη.
Ήδη ο Σεβασμιώτατος κ. Δημήτριος πρόσφερε τις εγγυήσεις με τον ενθρονιστήριο λόγο του, με τον οποίο διαβεβαίωσε τους Κεφαλονίτες -όπου Γης- πως υπογράφει διαθήκη ότι θα είναι ο πιστός και άγρυπνος φύλακας της νήσου. Συγκεκριμένα, κλείνοντας τόνισε:
Όρκος πίστεως…
«Μετά πάσης αγάπης, στοργής, υπευθυνότητος και ειλικρινείας απευθυνόμεθα προς το ποίμνιον ημών, τα ευλαβή τέκνα της τοπικής Εκκλησίας της Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας, ου μην αλλά και προς τους απανταχού της γης αγαπητούς Κεφαλλήνας, λέγοντες: η στιγμή αυτή, η μεγάλη και επίσημος, της εισόδου ημών εν τη νήσω και της ενάρξεως της διακονίας ημών, δεν επιτρέπει λόγους πολλούς, εγκαυχήσεις ή υποσχέσεις και μεγαλεπήβολα προγράμματα σκοπούντα, κατά κανόνα, τον ρηχόν εντυπωσιασμόν.
Περιοριζόμεθα, ίνα διαβεβαιώσωμεν και είπωμεν προς πάντας, ότι συνάπτομεν Διαθήκην, μεθ’ υμών εν Κυρίω, ότι θα είμεθα ο πιστός, ο άγρυπνος φύλαξ επίσκοπος της αγιοτόκου νήσου, ότι θα πορευόμεθα εν πραότητι καρδίας, εν ταπεινώσει φρονήματος και σεμνότητι βίου, πρώτος εις διακονίαν πάντων υμών και έσχατος εις διεκδίκησιν τιμής, τον Σταυρόν του Κυρίου αίροντες, την Ανάστασιν κηρύσσοντες και εις την κατά Χριστόν αύξησιν πάντων υμών και σωτηρίαν σκοπούντες, την ενότητα, την ομόνοιαν, την ειρήνην, την αλληλεγγύην και φιλαδελφείαν και την εμπιστοσύνην μεταξύ ημών τε και υμών και πάντων υμών, διδάσκων, παραγγέλλων, νουθετών και παρακαλών καθ’ εκάστην και πάντοτε. Η πρόοδος, η προκοπή και η ανάπτυξις του πνευματικού, κοινωνικού και πολιτιστικού βίου της νήσου έσεται μέλημα καθημερινόν και ανύστακτος φροντίς ημών εσαεί».
Πολλά τα έτη, Σεβασμιώτατε…
Μ. Κ.