Ο φόβος της κυβέρνησης και των δανειστών μας για την αλήθεια

Αντικείμενο της επιτροπής, σύμφωνα με την εντολή της Βουλής, ήταν να φωτίσει επιστημονικά το ελληνικό δημόσιο χρέος από το 1980 μέχρι σήμερα και, ακολούθως, να εξετάσει τη νομιμότητα και την αναγκαιότητα του καθεστώτος αντιμετώπισής του, που υφίσταται ο ελληνικός λαός από το 2010 μέχρι σήμερα, καθώς και τις σχετικές ευθύνες. Η έρευνα αφορούσε τόσο τα οικονομικά δεδομένα όσο και την τήρηση των αρχών νομιμότητας. Βασικός στόχος ήταν η ενημέρωση του ελληνικού λαού, ώστε να μπορεί να σχηματίσει τη σωστή πολιτική βούληση για το κρίσιμο αυτό θέμα για το μέλλον της Ελλάδας, να ασκήσει τα πολιτικά του δικαιώματα για να λειτουργήσει η δημοκρατία με βάση την πραγματική του θέληση, να οπλίσει με τα κατάλληλα όπλα τις ελληνικές κυβερνήσεις για την άσκηση πολιτικής για το πραγματικό συμφέρον του λαού και να επισημάνει στους διεθνείς οργανισμούς και στους θεσμούς που εμπλέκονται στο ζήτημα του δημόσιου χρέους μας την αλήθεια και τις ευθύνες τους.

Η έναρξη των εργασιών της επιτροπής έγινε επίσημα στην Αίθουσα Γερουσίας της Βουλής με παρουσία και ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος ενίσχυσε με θερμά λόγια το κύρος της επιτροπής και τη σημασία της σχετικής απόφασης της προέδρου της Βουλής, επισημαίνοντας μάλιστα ότι ο έλεγχος της νομιμότητας του δημοσίου χρέους αποτελεί υποχρέωση των κρατών, με βάση το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο.

Η επιτροπή, λόγω και της μακράς εμπειρίας και των ειδικών επιστημονικών γνώσεων των μελών της, κατόρθωσε μέσα σε ελάχιστο χρόνο να παραδώσει στη Βουλή το πρώτο πόρισμα, την προκαταρκτική Έκθεση, η οποία τυπώθηκε σε πολλά αντίτυπα για την ενημέρωση των πολιτών. Το πρώτο αυτό πόρισμα περιορίστηκε, λόγω των αναγκών της επικαιρότητας, στην περίοδο του δανεισμού από το 2010-2015, για να συνεχίσει την ευρύτερη έρευνα του αντικειμένου της αμέσως μετά. Η μόνη διάδοση του πορίσματος στον ελληνικό λαό έγινε με το δωρεάν μοίρασμά του στον χώρο της Βουλής και από ενημερωτικά στοιχεία του τηλεοπτικού της σταθμού, κατά τις λίγες μέρες που κράτησε η προηγούμενη βουλευτική περίοδος με πρόεδρο τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η -προφανώς από τότε χειραγωγημένη- κυβέρνηση, ολόκληρη η χειραγωγημένη ή τυφλή αντιπολίτευση και όλα τα χειραγωγημένα ΜΜΕ, ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα, όχι απλώς παρέλειψαν να αναφέρουν, αλλά έθαψαν κυριολεκτικά τόσο την ύπαρξη και τη δράση της επιτροπής όσο και το πόρισμα. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι η αποκάλυψη της παρανομίας και της ακυρότητας του χρέους ήταν από το 2010 αυστηρά απαγορευμένο ζήτημα – ακόμη και ως σκέψη.

Στο σημείο αυτό θα αναφέρω ένα γεγονός που πέρασε στα κρυφά και έδωσε στην Ελλάδα ακόμη μια θλιβερή πρωτιά στην παραβίαση των αρχών του πολιτικού και νομικού πολιτισμού της δημοκρατίας: Την παύση λειτουργίας της Επιτροπής Αλήθειας του Δημοσίου Χρέους. Με την υπ’ αριθμ. 15288/3.11.15 απόφαση του νέου προέδρου της Βουλής, κ. Νικολάου Βούτση, αφαιρέθηκαν τα γραφεία που είχαν διατεθεί για τις εργασίες της επιτροπής στο κτίριο επί της οδού Μητροπόλεως και με την απόφαση υπ’ αριθμ. 15908/12.11.15 του ιδίου προέδρου κηρύχθηκε η λήξη των εργασιών της επιτροπής, χωρίς να αναφέρει κανέναν απολύτως λόγο. Όπως εκθέσαμε, η εν λόγω επιστημονική επιτροπή δεν είχε ολοκληρώσει το έργο της και το πόρισμα που είχε παραδώσει στη Βουλή ήταν προκαταρκτικό.

Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να ρωτήσω μήπως γνωρίζει κανείς αν έχει ποτέ διαταχθεί από κυβέρνηση ή από αντιπροσωπευτικό σώμα αστικής δημοκρατίας η παύση λειτουργίας τέτοιας επιτροπής ή ομάδας επιστημονικής έρευνας – και μάλιστα χωρίς λόγο και χωρίς να αντικατασταθεί από άλλη πληρέστερη. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να ξέρουμε. Εκείνο που ξέρω -και ξέρουμε οι περισσότεροι πολίτες- είναι ότι από τη Γαλλική Επανάσταση μέχρι σήμερα η πιο ευρεία εγγύηση ελευθερίας που ισχύει είναι η ελευθερία της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας. Είναι η μόνη ελευθερία που διακηρύσσεται χωρίς κοινωνικούς περιορισμούς. Αυτή, μάλιστα, η ελευθερία, ρητή και κατηγορηματική, φιγουράρει -γιατί μόνο ως φιγούρα έμεινε πια- στο Σύνταγμά μας χωρίς καμιά επιφύλαξη δυνατότητας περιορισμού της για λόγους εθνικού ή κοινωνικού συμφέροντος (άρθρο 16 παρ. 1). Η μόνη εξαίρεση περιορισμού που εφαρμόζεται στην πράξη είναι ο περιορισμός ή η απαγόρευση της έρευνας και της διδασκαλίας για κατασκευή και χρήση μέσων καταστροφής του ανθρώπου (όπλων μαζικής καταστροφής ή σοβαρής βλάβης της υγείας μεγάλου μέρους του κοινωνικού συνόλου, όπως τα ναρκωτικά, επικίνδυνες για τη ζωή και την υγεία χημικές ουσίες κ.ο.κ. [μήπως η νομιμότητα του δημοσίου χρέους εντάσσεται, από τους δανειστές μας και από την κυβέρνηση, σ’ αυτή την κατηγορία κινδύνων…]). Από την εποχή της αστικής επανάστασης, που κατέλυσε τον μοναρχικό φεουδαλισμό, γνωρίζουμε ότι οι τρεις αυτές ύψιστες δημιουργικές δράσεις του ανθρώπινου νου διώκονται και απαγορεύονται μόνο από αυταρχικά καθεστώτα. Στην πρόσφατη ιστορία μας έχομε τέτοια παραδείγματα από τη γερμανική Κατοχή, από το εμφυλιοπολεμικό αστυνομικό κράτος και από τη δικτατορία. Και όμως! Έγινε και τώρα στη «δημοκρατική» Ελλάδα από λαοπρόβλητη κυβέρνηση της «Αριστεράς».

Την πρωτοφανή αυτή πράξη άσκησης εξουσίας ακολούθησαν και τρεις απαράδεκτες απρέπειες που προσέβαλαν το κύρος της Ελλάδας: (α) Ο πρόεδρος της Βουλής «ξέχασε» να καλέσει την επιτροπή, όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, και να την ευχαριστήσει για το έργο της ή έστω να της στείλει μια ευχαριστήρια επιστολή. Tίποτε απολύτως! Απεναντίας, πρόσθεσε και νέα πράξη αγένειας: Με την υπ’ αριθμ. 16416/19.11.15 επιστολή της αρμόδιας υπαλλήλου πληροφόρησε τα μέλη της επιτροπής ότι τα γραφεία που είχε παραχωρήσει η Βουλή στην επιτροπή επί της οδού Μητροπόλεως έχουν διατεθεί για τις ανάγκες των βουλευτών και να επικοινωνήσουν με την αρμόδια υπηρεσία εντός πέντε ημερολογιακών ημερών προκειμένου να παραλάβουν τα προσωπικά τους είδη και αρχεία (sic). (Πάλι καλά που δεν δημεύθηκαν κατά τον ποινικό κώδικα ως… προϊόντα ή μέσα τέλεσης εγκλήματος.) (β) Στην παύση της λειτουργίας της επιτροπής προέβη ο πρόεδρος της Βουλής στις 12.11.2015, την παραμονή δηλαδή της έναρξης του Συνεδρίου της Παγκόσμιας Ένωσης Συνταγματικού Δικαίου, που είχε οργανώσει η Ένωση Ελλήνων Συνταγματολόγων, φιλοξενούσε η Βουλή και είχε αντικείμενο το ιδιαίτερα σημαντικό για την Ελλάδα θέμα: «Το Δημόσιο Χρέος υπό το φως του Συνταγματικού και του Διεθνούς Δικαίου». Έτσι, έγινε γνωστό στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα τι καθεστώς και τι διακυβέρνηση έχουμε. (γ) Ενώ το συνέδριο οργανώθηκε από την Ένωση Ελλήνων Συνταγματολόγων και φιλοξενήθηκε από τη Βουλή για να γνωρίσει η διεθνής επιστημονική κοινότητα του συνταγματικού δικαίου την ελληνική εμπειρία του δημοσίου χρέους και να μελετήσει τις αρχές νομιμότητάς του, έγινε η εξής παράλειψη: Ούτε καν τέθηκε το ζήτημα της ελληνικής εμπειρίας με σχετικά ερωτήματα από ελληνικής πλευράς, ούτε καν ενημερώθηκαν οι σύνεδροι, ούτε δόθηκε το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας, που διερεύνησε το ζήτημα επιστημονικά, ούτε προσκλήθηκαν οι επιστήμονες και ο συντονιστής της Επιτροπής Αλήθειας, κ. Toussaint, όχι να εκθέσουν τις απόψεις τους, αλλά έστω να παραστούν στο συνέδριο. Δεν δόθηκαν επίσης για επιστημονική μελέτη συμβάσεις και άλλα επίσημα έγγραφα του δημοσίου χρέους της χώρας μας. Αν δεν ήταν η εισήγηση του καθηγητή του Διεθνούς Δικαίου Αντώνη Μπρεδήμα και οι παρεμβάσεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου και εμού, αν δεν πραγματοποιούνταν η διανομή του πορίσματος της Επιτροπής Αλήθειας στους συνέδρους με πρωτοβουλία της πρώην προέδρου της Βουλής και αν δεν γινόταν η κραυγαλέα κατάργηση της επιτροπής, το συνέδριο θα διεξαγόταν ωσάν να γινόταν σε άλλη ήπειρο και σαν να μην είχε δημόσιο χρέος η Ελλάδα. Η λογικά παρεξηγήσιμη πολλαπλή αυτή οργανωτική παράλειψη κατέληξε και στην τρίτη απρέπεια της Βουλής: Με την ιδιότητα του ιδρυτικού μέλους και επίτιμου προέδρου της Διεθνούς Ένωσης Συνταγματικού Δικαίου, ζήτησα από την παρισταμένη αντιπρόεδρο της Βουλής και εκπρόσωπο του προέδρου να φροντίσει να μοιρασθεί στους συνέδρους φωτοτυπία του πακέτου των δανειακών συβάσεων του 2010 (Α’ Μνημονίου), που έχει η Βουλή και στα αγγλικά. Η κ. αντιπρόεδρος υποσχέθηκε, αλλά δεν το έκανε!

Προβήκαμε στην περιγραφή του θλιβερού αυτού γεγονότος γιατί δείχνει πού έχει φτάσει η υποδούλωση της Ελλάδας και η χειραγώγηση του πολιτικού μας συστήματος και πού έχει καταντήσει η πολιτική της εκπροσώπηση, η οποία μεταβλήθηκε ολοκληρωτικά σε εκπροσώπηση των δανειστών μας και των δυνάμεων κατοχής μας. Η περιγραφή αυτή αποβλέπει, κυρίως, στο να δείξει το μόνο που φοβούνται οι δανειστές και κατακτητές της Ελλάδας και αποκρύπτει η πολιτική μας ηγεσία: Το ζήτημα κύρους του ελληνικού δημοσίου χρέους με βάση το διεθνές δίκαιο και τις συνθήκες της ΕΕ.

Αφήνοντας προσωρινά κατά μέρος και κρατώντας μέσα μας τις κομματικές και ιδεολογικοπολιτικές επιλογές μας, οφείλουμε, αντί να κλαίμε και να αυτομαστιγωνόμαστε, να αγωνιστούμε με το όπλο αυτό για την κατάρριψη του απάνθρωπου και παράνομου χρέους, με το οποίο κατέκτησαν, ποδοπατούν και ερημώνουν τη χώρα μας.

(Για περισσότερες πληροφορίες βλ. Ιστοσελίδα: kassimatisdimokratia.gr)