Μη βάζετε στην ίδια ζυγαριά το θύμα με τον θύτη…

***

• Επιστολή διαμαρτυρίας έστειλαν ο Σύλλογος Ιμβρίων και η Ιμβριακή Ένωση Μακεδονίας – Θράκης για το δημοσίευμά μας της 22ας Νοεμβρίου με τίτλο «Έπεσαν οι Ίμβριοι στην παγίδα του Νταβούτογλου», με χαρακτηρισμούς που μαρτυρούν εκνευρισμό, που ίσως οφείλεται σε κάποιες αλήθειες που γράφτηκαν στο ρεπορτάζ.

Στην επιστολή, τα δύο ιμβριακά σωματεία κάνουν μια σύντομη αναφορά στον απεγκλωβισμό του ιμβριακού ζητήματος από τις διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς έχει ενταχθεί στο πλαίσιο του σεβασμού των ανθρώπινων και μειονοτικών δικαιωμάτων και ως εκ τούτου μεταξύ των πολιτικών κριτηρίων για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.

Καταγράφονται μάλιστα οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και τα ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου για την εξασφάλιση των προϋποθέσεων που θα επιτρέψουν στις οικογένειες των Ιμβρίων, που το επιθυμούν, να επιστρέψουν στην Ίμβρο.

• «Ως αποτέλεσμα αυτών των κοπιαστικών πολυετών προσπαθειών, πλήθος Ιμβρίων, μελών στη συντριπτική τους πλειοψηφία των Ιμβριακών σωματείων της Ελλάδας, έχουν ανακτήσει τους δεσμούς με την ιδιαίτερη πατρίδα τους, λαμβάνουν εκ νέου την τουρκική υπηκοότητα, διεκδικούν τα περιουσιακά τους δικαιώματα ασκώντας ένδικα μέσα εντός της Τουρκίας και ενώπιον των διεθνών οργάνων. Ορισμένοι δε από αυτούς έχουν ήδη μετεγκατασταθεί στο νησί αναπληρώνοντας τους λιγοστούς γέροντες που είχαν απομείνει εκεί τις προηγούμενες δεκαετίες, ως αποτέλεσμα σειράς πράξεων και παραλείψεων των κυβερνώντων των δύο χωρών, διεκδικώντας δυναμικά όχι μόνο τα ατομικά αλλά και τα συλλογικά δικαιώματα των Ιμβρίων…».

• Κατόπιν η επιστολή εξηγεί επί μακρόν για ποιους λόγους επιδιώκεται ο διάλογος με τις τουρκικές αρχές, από τον έπαρχο Ίμβρου μέχρι τον πρόεδρο της Τουρκίας και τον πρωθυπουργό, επισημαίνοντας ότι «όλα αυτά για τον αυτονόητο λόγο ότι ούτε η απόδοση της τουρκικής υπηκοότητας, ούτε η απόδοση ορισμένων κοινοτικών ακινήτων, ούτε το άνοιγμα των σχολείων είναι αρκετά από μόνα τους για τη δικαίωση των Ιμβρίων (και τούτο ανεξάρτητα από το αν ο αριθμός των δέκα οκτώ παιδιών που μετεγκαταστάθηκαν με τις οικογένειές τους από την Ελλάδα από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας πλήρους πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κρίνεται ικανοποιητικός ή όχι). Οι Ίμβριοι οφείλουν ωστόσο να αξιοποιούν βήμα προς βήμα κάθε θετική ενέργεια, με υπομονή, επιμονή και μεθοδικότητα, ως εκπρόσωποι μιας μειονότητας της Τουρκίας, της οποίας τα μέλη έχουν την ιδιότητα του Τούρκου πολίτη.

Μόνο λοιπόν κάποιος που αγνοεί ή απορρίπτει το παραπάνω πλαίσιο μπορεί να κάνει λόγο με τόσο επιπόλαιο, προσβλητικό όσο και απαξιωτικό τρόπο για ”παγίδα” και να εκτοξεύει συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς περί δήθεν ”απειρίας” ή ”σπουδής… να τρέξουν να συναντήσουν” τον Τούρκο πρωθυπουργό κατά συγκεκριμένων προσώπων – και μάλιστα και κατά του Λάκη Βίγκα του οποίου το κύρος και η πολύτιμη συμβολή στην προάσπιση των δικαίων της Ομογένειας της Τουρκίας αλλά και στην επαναλειτουργία των σχολείων της Ίμβρου είναι πέρα και πάνω από κάθε αμφισβήτηση.

Πόσω μάλλον όταν η διασύνδεση της συνάντησης με τις θέσεις της τουρκικής κυβέρνησης για τη Θράκη, την οποία επικαλείται ο συντάκτης, αντιβαίνει και τη στοιχειώδη ακόμη λογική: Τι θα εμπόδιζε τον Τούρκο πρωθυπουργό να θέσει στον Έλληνα ομόλογό του το ίδιο ζήτημα ακόμη και αν δεν είχε συναντηθεί νωρίτερα με την αντιπροσωπεία των Ιμβρίων; Και πώς η ”επίμαχη” συνάντηση ή το άνοιγμα του Γυμνασίου και Λυκείου της Ίμβρου, το οποίο χαιρέτισε δημόσια στη Βουλή των Ελλήνων πριν από λίγες εβδομάδες ο ίδιος ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς, θα μπορούσε να εμποδίσει τον Έλληνα Πρωθυπουργό να διατυπώσει τις θέσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης;

Μήπως ο συντάκτης υπονοεί ότι οι Ίμβριοι αλλά και οι υπόλοιποι ομογενείς της Τουρκίας οφείλουν να απέχουν από τη διεκδίκηση των δικαίων τους στο πλαίσιο που ορίζουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες και οι διεθνείς συμβάσεις, από το φόβο της εμπλοκής της Ομογένειας -για άλλη μια φορά- σε κρατικούς ανταγωνισμούς με βάση την αρχή της αμοιβαιότητας; Και ποια είναι τα θέματα αυτά στα οποία υστερεί η Ελλάδα σε τέτοιο βαθμό που θα πρέπει να απεμποληθεί το κεκτημένο της κοινωνίας και της διπλωματίας των πολιτών στο Ιμβριακό;»…

Η απάντηση του Εξωφρενικού:

– Οι αγαπητοί εκπρόσωποι των δύο ιμβριακών σωματείων είναι προφανές ότι παρεξήγησαν ή δεν θέλουν να καταλάβουν το πνεύμα του κειμένου μας και την κριτική που τους ασκήσαμε.

– Κανείς δεν αμφισβήτησε τον άκοπο αγώνα για τη δικαίωσή τους και τη διεθνοποίηση του προβλήματος, το οποίο να θυμίσουμε ότι δεν έγινε μόνο από «συνδικαλιστές» αλλά και με τη συμβολή του ελληνικού κράτους και του υπουργείου Εξωτερικών.

– Προκαλεί αλγεινή εντύπωση η αναφορά τους στους λιγοστούς γέρους που απέμειναν στο νησί «λόγω σειράς πράξεων και παραλείψεων των κυβερνώντων των δύο χωρών». Θα πρέπει να εξηγήσουν τι εννοούν. Εξισώνοντας Ελλάδα και Τουρκία στις ευθύνες για όσα συνέβησαν στην Ίμβρο, ουσιαστικά αθωώνουν τον πραγματικό θύτη του αφελληνισμού του νησιού.

– Ουδείς αμφισβήτησε το δικαίωμα και την υποχρέωσή τους να συνομιλούν με τις τουρκικές αρχές ή και να τραπεζώνουν ακόμη τον κ. Νταβούτογλου στις επισκέψεις του στην Αθήνα.

Η κριτική που ασκήσαμε είναι ότι δεν προβληματίστηκαν καν για την ξαφνική επιλογή του κ. Νταβούτογλου να τους καλέσει την προπαραμονή της άφιξης του κ. Τσίπρα στην Τουρκία, προκειμένου να έχει κάτι φρέσκο να επιδείξει για τον… σεβασμό των μειονοτικών δικαιωμάτων στην Τουρκία.

– Ο κ. Τσίπρας και ο κάθε έλληνας πρωθυπουργός μπορεί παρά πολύ καλά να υποστηρίξει τις ελληνικές θέσεις όταν ο εκάστοτε τούρκος πρωθυπουργός θέτει ζήτημα μειονότητας. Αλλά οι κύριοι εκπρόσωποι των ιμβριακών σωματείων θα έπρεπε πολύ απλά να αναλογιστούν ότι η Τουρκία έγινε τόσο γαλαντόμα μαζί τους τώρα που, όπως οι ίδιοι παραδέχονται, στο νησί, που άλλοτε έσφυζε από Έλληνες, βρεθήκαν σήμερα -με τον τρόπο που βρεθήκαν- οκτώ παιδάκια για να συντηρείται το σχολείο ανοικτό.

Και φυσικά κανείς δεν υποστήριξε ότι δεν θα πρέπει οι ίδιοι να διεκδικήσουν τη δικαίωση του ιμβριακού Ελληνισμού από φόβο ότι η Τουρκία θα θέσει θέμα Θράκης.

Όμως, ο ειρωνικός υπαινιγμός για «θέματα στα οποία υστερεί η Ελλάδα…» είναι απαράδεκτος και θα πρέπει ίσως να τον ξανασκεφτούν όσοι τον συμπεριέλαβαν στην επιστολή αυτή.

Το ξέρει ο Κοτζιάς;

Στο ΥΠΕΞ είναι σε εξέλιξη διαγωνισμός ανάδειξης εταιρείας που θα εξουσιοδοτηθεί για έκδοση βίζας σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο, για λογαριασμό της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Οι απαιτήσεις του διαγωνισμού επιβάλλουν η επιλογή του αναδόχου να γίνει μεταξύ εταιρειών που διαθέτουν στοιχειώδη τεκμήρια εμπειριών, επιστημονική συγκρότηση, μηχανική υποστήριξη.

Φαίνεται όμως ότι επιχειρείται, στα μουλωχτά, η οργάνωση μιας εταιρείας, στο πόδι, από παλαιά στελέχη του υπουργείου, κυρίως Γεωργακικής εποχής, για να πάρει τη δουλειά.

Για να δούμε τι θα γίνει. Η διαφάνεια θα φάει για άλλη μια φορά κλωτσιά;

Ο εξωφρενικός
[email protected]