Με 6 δισ. ευρώ αγόρασαν χαρτοφυλάκιο 15-20 δισ. ευρώ!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Από το ξέσπασμα της κρίσης και εντεύθεν, το Ελληνικό Δημόσιο έχει βάλει στις τράπεζες τα ακόλουθα ποσά: 12,5 δισ. επί Αλογοσκούφη με μορφή κρατικού ομολόγου, 38 δισ. από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) υπό μορφή απευθείας αύξησης κεφαλαίου, ενώ έχουν δανεισθεί 90 δισ. από την Τράπεζα της Ελλάδας μέσω Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), τον περιβόητο ELA. Αν σε αυτά προσθέσουμε 14,5 δισ. που μπήκαν στις τρέχουσες αυξήσεις μέσω ιδιωτικών τοποθετήσεων και Ευρωπαϊκού Μηχανισμού σταθερότητας (ESM) και μελλοντικές φοροαπαλλαγές 14,5 δισ. μέσω του αναβαλλόμενου φόρου, μιλάμε για ένα σύνολο τουλάχιστον 170 δισ. που έχουν εισρεύσει ή πρόκειται να εισρεύσουν στις τράπεζες. Θυμίζουμε ότι η ζημία τους από το PSI ήταν 18 δισ., ενώ το ΑΕΠ της Ελλάδας είναι 168 δισ. περίπου.
Κοντολογίς, κεφάλαια ίσα με το ΑΕΠ έχουν διατεθεί στις τράπεζες, το εύλογο ερώτημα όμως είναι τι έγιναν αυτά τα λεφτά. Κάποια χρήματα δόθηκαν για να καλύψουν τη μείωση των καταθέσεων λόγω του περιορισμού των εισοδημάτων εξαιτίας της κρίσης και της φυγής κεφαλαίων. Ήταν κατά κύριο λόγο τα χρήματα του ELA. Κάποια άλλα χρήματα όμως, αυτά της ανακεφαλαιοποίησης (38+12,5 δισ.), είτε χρηματοδότησαν λειτουργικές ζημίες των τραπεζών, είτε κάλυψαν θαλασσοδάνεια, είτε, τέλος, υποστήριξαν τις χορηγήσεις που έλαβαν ιδιώτες μέτοχοι και ομολογιούχοι (κάτοχοι LMEs’) των τραπεζών για τη συμμετοχή τους σε αυξήσεις κεφαλαίου, συμπεριλαμβανομένης και της τρέχουσας. Παρεμπιπτόντως, το τελευταίο είναι και ποινικό αδίκημα.
Η χρηματοδότηση αυτών των ζημιών όμως έγινε εκ του ασφαλούς αφού τα λεφτά τα είχε βάλει και τα χρωστάει άλλος: Το Ελληνικό Δημόσιο. Έτσι οι διάφοροι fund managers δεν είχαν κανένα πρόβλημα να αποτιμήσουν την τρέχουσα αξία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στα 770 εκατομμύρια ευρώ και μέσω της αύξησης κεφαλαίου να οδηγήσουν το Ελληνικό Δημόσιο στην οριστική αναγνώριση ζημιών της τάξης των 49 δισ. (Περίπου 50,5 δισ. που μπήκαν μείον 770 εκατ.) Αυτό έγινε μέσω των εξευτελιστικών τιμών της τάξης του ενός λεπτού τη μετοχή στις οποίες έγιναν οι αυξήσεις αλλά και την ακύρωση μετοχών (reverse split) που ακολούθησε. Επιπλέον, με ένα ποσό της τάξης των 6 δισ. έβαλαν στο χέρι το σύνολο του τραπεζικού συστήματος.
Βάζοντας 6 δισ. μπορούν να διαθέσουν ένα δανειακό χαρτοφυλάκιο που ακόμη και με έκπτωση από την ονομαστική αξία της τάξης του 80% κάνει 15-20 δισ. στην αγορά του Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης. Θα κάτσουν λοιπόν να ξεκοκαλίσουν με την ησυχία τους τα όποια λεφτά βάλει ο ESM, ή πάρουν μέσω ELA, θα πουλήσουν τα δάνεια σε δικούς τους τσάμπα και μετά θα μας πουν «ή δανείζεστε κι άλλα για να σώσετε τις τράπεζες ή χρεοκοπείτε». Μάλιστα θα έχουν και τη δικαιολογία έτοιμη, αφού θα επικαλεστούν τους αυστηρούς κανόνες του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Εγγύησης καταθέσεων που ανακοινώθηκε πριν από μερικές μέρες.
Απόδειξη αυτού είναι ότι το μόνο προαπαιτούμενο που έθεσαν αγορές και δανειστές για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών ήταν η αναμόρφωση της διαδικασίας των πλειστηριασμών και του πτωχευτικού κώδικα εν γένει. Ο Ντράγκι ήταν παραπάνω από ξεκάθαρος: «Δεν υπάρχει ανακεφαλαιοποίηση χωρίς τα κόκκινα δάνεια», τους είπε. Είναι προφανές ότι αν δεν μπορείς να βγάλεις ευχερώς τα ενέχυρα στον πλειστηριασμό -ή εάν στο εκπλειστηρίασμα προηγούνται τα δεδουλευμένα των εργαζόμενων ή οι απαιτήσεις του Δημοσίου- τότε τα δανειακά χαρτοφυλάκια είναι πρακτικά άχρηστα. Αν όμως αρθούν οι περιορισμοί, όπως έσπευσε να ψηφίσει η κυβέρνηση, τότε πράγματι οι ιδιώτες επενδυτές και οι ξένοι δανειστές έχουν μια επικερδή επένδυση στα χέρια τους με μόνο σίγουρο χαμένο τον λαό.
Θα καθίσει, άραγε, κάποιος στο σκαμνί γι’ αυτό το έγκλημα;