Η έγκαιρη διάγνωση, κλειδί για την εξέλιξη της νόσου

Ο παγκρεατικός καρκίνος έχει το χαμηλότερο ποσοστό επιβίωσης από όλους τους καρκίνους, με μόλις το 2-10% όσων διαγιγνώσκονται να επιβιώνουν 5 χρόνια μετά τη διάγνωση. Οι ασθενείς που προσβάλλονται από παγκρεατικό καρκίνο χάνουν το 98% του προσδόκιμου υγιούς ζωής τους τη στιγμή της διάγνωσης, ενώ η συνολική μέση επιβίωση ενός ατόμου που έχει διαγνωστεί με μεταστατικό παγκρεατικό καρκίνο είναι 4,6 μήνες.

Σε μεγάλο ποσοστό αυτό οφείλεται γιατί διαγιγνώσκεται σε προχωρημένο στάδιο, όταν ήδη έχει κάνει μεταστάσεις, καθώς η νόσος μπορεί να περάσει απαρατήρητη για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ δεν υπάρχει μέθοδος έγκαιρης ανίχνευσης σε πρώιμο στάδιο. Επίσης, παρά την αύξηση εμφάνισης του καρκίνου του παγκρέατος, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τα συμπτώματα και τα μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας. Πρόσφατη διεθνής έρευνα έδειξε πως το 60% του κοινού δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα για τον παγκρεατικό καρκίνο.

Τι είναι ο καρκίνος του παγκρέατος

Ο παγκρεατικός καρκίνος εμφανίζεται όταν τα κύτταρα στο πάγκρεας αυξάνονται και πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα, δημιουργώντας μία μάζα που ονομάζεται όγκος.

Τι προκαλεί τον παγκρεατικό καρκίνο

Η αιτία εμφάνισης των περισσότερων περιπτώσεων παγκρεατικού καρκίνου είναι άγνωστη. Υπάρχουν κάποιοι αναγνωρισμένοι παράγοντες κινδύνου, όμως απαιτείται περισσότερη έρευνα για να γίνει κατανοητή η άμεση συσχέτισή τους με τη νόσο.

Στους παράγοντες οι οποίοι μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης παγκρεατικού καρκίνου περιλαμβάνονται: η ηλικία καθώς σε ποσοστό 90% ο παγκρεατικός καρκίνος εμφανίζεται σε άτομα ηλικίας 55 ετών και άνω, το οικογενειακό ιστορικό, το κάπνισμα, το αλκοόλ, η παχυσαρκία, η αυξημένη πρόσληψη λιπαρών, η ύπαρξη διαβήτη ή χρόνιας παγκρεατίτιδας. Ο παγκρεατικός καρκίνος προσβάλλει εξίσου τους άνδρες και τις γυναίκες.

Ποιες είναι οι διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές;

Οι θεραπείες εξαρτώνται από το στάδιο του καρκίνου και το σημείο που εντοπίζεται ο όγκος. Εάν ο όγκος είναι αρκετά μικρός, ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί και ο ασθενής είναι σε καλή φυσική κατάσταση και αρκετά υγιής, τότε προτείνεται χειρουργική επέμβαση και ολοκληρωτική αφαίρεση του όγκου. Εάν ο όγκος είναι μη αφαιρέσιμος, δηλαδή ο καρκίνος είναι είτε πολύ προχωρημένος εντός και πέριξ του παγκρέατος είτε έχει εξαπλωθεί σε άλλα σημεία του σώματος, ο σκοπός της θεραπείας είναι ο έλεγχος των συμπτωμάτων και η καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής. Η χημειοθεραπεία και/ή η ακτινοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να συρρικνωθεί ο όγκος και να επιβραδυνθεί η ανάπτυξή του, αλλά καμία από τις επιλογές δεν θα επιφέρει ίαση του καρκίνου. Υπάρχουν και νεότερες στοχευμένες θεραπείες που στοχεύουν μόνον κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των καρκινικών κυττάρων. Επειδή τα φυσιολογικά κύτταρα δεν προσβάλλονται κατά τον ίδιο τρόπο, όπως γίνεται κατά τη χημειοθεραπεία, τα νέα φάρμακα σχετίζονται με λιγότερες παρενέργειες.

«Αντιμετωπίζοντας το φαινομενικά αδύνατο»

Με αφορμή τη 2η Παγκόσμια Ημέρα για τον Καρκίνο του Παγκρέατος (13.11.2015), ο Σύλλογος Καρκινοπαθών – Εθελοντών – Φίλων – Ιατρών «Κ.Ε.Φ.Ι.» Αθηνών διοργάνωσε Επιστημονική Ημερίδα με το χαρακτηριστικό τίτλο «Αντιμετωπίζοντας το φαινομενικά αδύνατο», που υπογραμμίζει πως, παρά το ότι ο παγκρεατικός καρκίνος είναι σήμερα ο μόνος καρκίνος με αυξανόμενα ποσοστά θνησιμότητας, υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή του. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με την ενεργό συμμετοχή της ΕΜ-ΚΑΠΕΣ (Εταιρεία Μελέτης Καρκίνου του Πεπτικού Συστήματος) και τη χορηγική υποστήριξη της GENESIS Pharma.

Για την αντιμετώπιση του παγκρεατικού καρκίνου και τις νέες θεραπείες επισημάνθηκαν αναλυτικά τα εξής:

Ο Δρ. Χρήστος Δερβένης, χειρουργός, συντονιστής διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Κωνσταντοπούλειο ΝΣΚ Νέας Ιωνίας «η Αγία Όλγα», μέλος του ΕΜ-ΚΑΠΕΣ αναφέρθηκε στους παράγοντες κινδύνου, τα συμπτώματα, τη χειρουργική αντιμετώπιση και τη φυσιολογία του παγκρέατος που κάνει την αντιμετώπιση του παγκρεατικού καρκίνου μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.

Μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Η αντιμετώπισή του από ιατρικής άποψης δεν είναι καθόλου εύκολη και μπορεί να είναι ένας καρκίνος που συνδέεται με αρνητικά και απαισιόδοξα στατιστικά, όμως δεν πρέπει να παραβλέψουμε πως έχει σημειωθεί πρόοδος. Έχουμε καταφέρει, για παράδειγμα, να πραγματοποιούμε πλέον ένα δύσκολο χειρουργείο, με μεγάλη ασφάλεια, χωρίς οι ασθενείς να χρειάζεται να μείνουν στο νοσοκομείο πολλές μέρες.

Η έγκαιρη διάγνωση και η ύπαρξη μιας έμπειρης και σοβαρής διεπιστημονικής ομάδας, που περιλαμβάνει πολλές ειδικότητες πέραν του χειρουργού και του ογκολόγου, είναι κρίσιμα για την πιο αποτελεσματική αντιμετώπισή του». Επίσης, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Πολυσυμμετοχικής Πλατφόρμας για τον Καρκίνο του Παγκρέατος τόνισε: «Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι ένα μεγάλο και σοβαρό επιδημιολογικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αν δεν αναλάβουμε συλλογική δράση, θα γίνει η 2η αιτία θανάτου από καρκίνο στην Ευρώπη και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε τόσο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, όσο και στην Ελλάδα, με τα λιγοστά μέσα που διαθέτουμε».

Ο Δρ Επαμεινώνδας Σαμαντάς, ογκολόγος, συντονιστής διευθυντής Γ’ Ογκολογικής Κλινικής, Γενικό Ογκολογικό ΝΣΚ Κηφισιάς «Οι Άγιοι Ανάργυροι» και μέλος του ΕΜ-ΚΑΠΕΣ, παρουσίασε τα νεότερα δεδομένα στη φαρμακευτική θεραπεία, αναφέροντας ότι: «Οι θεραπευτικές επιλογές που διαθέτουμε σήμερα περιλαμβάνουν χειρουργική εξαίρεση του όγκου, χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Δυστυχώς όμως, μόνο το 20% των ασθενών μπορεί να υποβληθεί σε χειρουργική εξαίρεση του όγκου, ενώ πάνω από το 50% παρουσιάζεται με μεταστάσεις στην αρχική διάγνωση.

Η επιβίωση της μεταστατικής νόσου είναι 6-9 μήνες, ενώ από το σύνολο των ασθενών που χειρουργούνται μόνο το 20% ζει πάνω από 5 χρόνια. Από τη δεκαετία του 1990, έχουν κατατεθεί 30 μελέτες οι οποίες έχουν αποτύχει να εξασφαλίσουν έγκριση στην ΕΕ και τις ΗΠΑ για προχωρημένο καρκίνο του παγκρέατος. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό ανάπτυξη πάνω από 50 θεραπείες, αλλά λιγότερες από 10 διεξάγονται σε κλινικές μελέτες τελικής φάσης. Οι ενδεδειγμένες θεραπείες για μεταστατικό ή προχωρημένο καρκίνο παγκρέατος περιλαμβάνουν μονοθεραπεία με γεμσιταβίνη, γεμσιταβίνη και erlotinib, FOLFIRINOX. Η πιο πρόσφατη εξέλιξη στη θεραπεία, αφορά τον συνδυασμό nab-πακλιταξέλης με γεμσιταβίνη, που κυκλοφόρησε το 2013 και έδωσε ενθαρρυντικά αποτελέσματα στον προχωρημένο καρκίνο παγκρέατος. Το nab-paclitaxel αποτελεί προϊόν μιας νέας γενιάς αντινεοπλασματικών φαρμάκων και σχεδιάστηκε να μεταφέρει κυτταροτοξικούς παράγοντες στον όγκο αξιοποιώντας τις φυσικές ιδιότητες της αλβουμίνης, μιας πρωτεΐνη που υπάρχει ήδη στον οργανισμό.

Υπάρχει άμεση ανάγκη για επικέντρωση της έρευνας σε νεότερους στοχευμένους παράγοντες που θα αποτελούν εξατομικευμένη θεραπεία για συγκεκριμένες ομάδες ασθενών.

Η δυσκολία στη θεραπευτική αντιμετώπιση οφείλεται στην όψιμη εμφάνιση συμπτωμάτων ενώ υπάρχει ήδη μεταστατική νόσος, στη θέση του οργάνου και στις ιδιαιτερότητες του καρκινικού κυττάρου και του στρώματος που το περιβάλλει».

Ποια είναι τα συνήθη συμπτώματα

Στα πρώιμα στάδια, ο παγκρεατικός καρκίνος μπορεί να είναι δύσκολο να ανιχνευθεί, καθώς δεν παρουσιάζει συνήθως συγκεκριμένα συμπτώματα, γεγονός που δυσχεραίνει την πρώιμη διάγνωση. Ωστόσο, καθώς ο καρκίνος αναπτύσσεται, τα συμπτώματα πιθανότατα αυξάνουν.

Το ποια ακριβώς συμπτώματα εμφανίζονται εξαρτάται από πολλές παραμέτρους που συμπεριλαμβάνουν τον τύπο του παγκρεατικού καρκίνου, το που εντοπίζεται ο καρκίνος στο πάγκρεας και τις επιπτώσεις που έχει στον οργανισμό. Τα συνηθέστερα συμπτώματα του παγκρεατικού καρκίνου είναι: ναυτία, σημεία/εμφάνιση ίκτερου, κατάθλιψη, πόνοι στην κοιλιακή χώρα και στη μέση της πλάτης, έναρξη διαβήτη μη σχετιζόμενου με αύξηση βάρους, εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, αλλαγές στις εντερικές συνήθειες: διάρροια/ στεατόρροια, ανεξήγητη απώλεια βάρους.