Είναι η στιγμή να συμφωνήσουμε όλοι ότι δανειστές και εχθροί δεν θα βρουν Εφιάλτη
Από το 1974 μέχρι και σήμερα στα μεγάλα θέματα, από τα οποία εξαρτάται η εθνική μας κυριαρχία και η λειτουργία του κράτους προς όφελος του λαού, πικρή είναι η αλήθεια: Συναίνεση για κοινή γραμμή αντιμετώπισης, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα είναι στην εξουσία, δεν είχαμε την ευτυχία να ζήσουμε. Ούτε καν για την Κύπρο μας. Και πολύ περισσότερο για τη θύελλα που ξέσπασε το 2009, η οποία έχει σαρώσει τα πάντα, δεν έχει αφήσει τίποτε όρθιο, και επτά χρόνια τώρα, παρά τις θυσίες, η καταστροφή συνεχίζεται, με τη φτώχεια να απλώνεται και τις αντοχές να λιγοστεύουν. Και αχτίδα φωτός να μη φαίνεται στον ορίζοντα…
Δυστυχώς, από τη στιγμή που κτύπησε η καμπάνα -και όχι καμπανάκι- δεν έγινε καμία προσπάθεια για συστράτευση όλων των πολιτικών και των κοινωνικών δυνάμεων σε ένα κοινό μέτωπο απέναντι στην καταιγίδα. Και το αποτέλεσμα ήταν οι «δανειστές» να βρουν τις Θερμοπύλες ανοικτές και να επιβάλουν μέτρα-θηλιά, που αντί να φέρουν τη σωτηρία οδήγησαν στην παράδοση και στη βύθιση της ελληνικής οικονομίας. Αυτό που έπρεπε να είχε γίνει όλα αυτά τα χρόνια της τραγωδίας το επιχειρεί τώρα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Καθυστερημένα, πράγματι, αφού θα μπορούσε να το είχε προτείνει την επομένη της ανάληψης της εξουσίας, τον Γενάρη. Λάθος, άγνοια του κινδύνου που διέτρεχε η χώρα, υπερεκτίμηση ότι οι δανειστές θα σήκωναν τα χέρια σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως ομολόγησε ο Τσίπρας και αναγκάστηκε να πιει το πικρό ποτήριο…
Δυστυχώς, αυτά έχουν συμβεί και το καυτό πρόβλημα παραμένει, με το Ασφαλιστικό να είναι η μεγάλη απειλή για τις γενιές που θα έρθουν, ενώ υπάρχει και η ανάγκη για μια Παιδεία που θα κινείται στο πλαίσιο της Ιστορίας μας αλλά θα είναι και προσαρμοσμένη στις σύγχρονες εξελίξεις, όπως και για ένα μόνιμο φορολογικό σύστημα, που θα προσελκύει και δεν θα αποτρέπει τον κάθε ξένο που θα θέλει να κάνει δουλειά στην Ελλάδα και βέβαια δεν θα λειτουργεί ως εχθρός του επιχειρηματία.
Απόλυτα λογικές οι ενστάσεις που προβάλλουν τα άλλα κόμματα, με κυριότερη την έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στον πρωθυπουργό, με ευθύνη δική του. Δεν μπορεί να θυμάσαι τους άλλους όποτε θέλεις ή βρίσκεσαι μπροστά σε αδιέξοδο, όταν μάλιστα εσύ δεν έχεις τείνει χείρα συνεννόησης με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, όταν δεν έχεις προσφέρει τη στήριξή σου.
Όλα αυτά, όμως, είναι το χθες.
Έχουμε φθάσει πια στο αμήν…
Μπροστά μας ορθώνεται το αύριο. Το σήμερα έχει υποχρέωση και ευθύνη να παραδώσει στην επόμενη γενιά τη χώρα πάνω σε ράγες που οδηγούν σε ασφαλές λιμάνι.
Προϋπόθεση, να είναι ανοικτός ο δρόμος, χωρίς βράχια που θα έχουν βάλει οι… φίλοι και… εταίροι μας, οι δανειστές. Και αυτό μπορεί να αποτραπεί μόνο αν βρουν απέναντί τους την Ελλάδα με μια φωνή, που δεν θα μπορούν να την αγνοήσουν, αν δεν βρουν πρόθυμους, δεν βρουν Εφιάλτες, όσο κι αν το επιχειρήσουν…
Αυτό είναι το ζητούμενο της πρότασης του πρωθυπουργού στους αρχηγούς των άλλων κομμάτων. Να κάτσουν στο τραπέζι, να αφήσουν στην άκρη τις ιδεοληψίες τους και τα προσωπικά τους και ο καθένας να καταθέσει τις προτάσεις του. Να μη βγουν από την αίθουσα αν δεν συμφωνήσουν στα καίρια θέματα, όπως το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό, η Ανάπτυξη και η Παιδεία, με αμοιβαίες υποχωρήσεις προς το συμφέρον της χώρας και του λαού, που επτά χρόνια τώρα έχει δεινοπαθήσει, αλλά έχει δείξει απίστευτη ανοχή, δεν έχει βγει στους δρόμους να τα κάνει μπάχαλο και απαιτεί να ζήσει. Να μη φύγουν αν δεν βγει λευκός καπνός… Και τη συμφωνία να μην την παραβιάσει κανείς.
Εκεί που έχει φθάσει η πατρίδα, άλλη διέξοδος δεν υπάρχει…
Είναι το όπλο που έχουμε και κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει…
ΥΓ.: Αφού στο τέλος θα πήγαιναν, τι τις ήθελαν τις κορόνες ορισμένοι από τους αρχηγούς μόλις ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός ότι ζήτησε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συγκαλέσει το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, προκειμένου να συζητήσουν για κρίσιμα θέματα που απασχολούν τη χώρα, όπως το Προσφυγικό, το Ασφαλιστικό, η Παιδεία και η ανάγκη για Συνταγματική Αναθεώρηση; Δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έβαλε τις φωνές ο Βενιζέλος. Ακολούθησε ο Λοβέρδος και στο τέλος αναγκάσθηκε να συμπλεύσει και η αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, η Φώφη Γεννηματά. Τα πράγματα είναι απλά. Εάν δεν συμφωνείς με την ατζέντα του πρωθυπουργού, η απόφαση είναι μία: Δεν πας στη σύσκεψη ή αφήνεις στην άκρη τις… φανφάρες, πας και καταγράφεις τις διαφωνίες σου. Τελικά, μετείχε στη σύσκεψη η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό που αναζητείται πλέον είναι η υπευθυνότητα και η σοβαρότητα…