Πολύτιμες υπηρεσίες προσφέρει η Εκκλησία
Τώρα που το κράτος σε όλους τους τομείς είναι τύποις και ουσίας και προπαντός δεν είναι σε θέση να ασκήσει κοινωνική πολιτική για την ανακούφιση των δεινοπαθούντων συμπολιτών μας, ξεκίνησε η συζήτηση διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας. Σήμερα την αδυναμία του κράτους να ασκήσει κοινωνική πολιτική καλύπτει η Εκκλησία, η μόνη συντεταγμένη και αδιάσπαστη εξουσία που στους χαλεπούς καιρούς προσέφερε στον λαό λύτρωση από τα δεινά. Αυτό το λέμε (το εννοούμε, άραγε;) στο γνωστό τροπάριο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια». Βλέπουμε εδώ ένα ισχυρό πλέγμα κράτους και Εκκλησίας. Αυτό το πλέγμα δεν πρόκειται να προσφέρει καμιά ουσιαστική υπηρεσία εάν αποσυρθεί η Εκκλησία. Στην περίπτωση αυτή το κράτος θα παραμείνει «άδειο πουκάμισο», καθώς η όποια εξουσία του είναι απλώς να υλοποιεί και να νομιμοποιεί όσα περιέχονται στα Μνημόνια και όσα η «τρόικα» (ή αν προτιμάτε οι «θεσμοί») αποφασίζει. Τώρα Σύνταγμα της Ελλάδος είναι το Μνημόνιο. Τα υπόλοιπα που λέγονται είναι έπεα πτερόεντα και ακούγονται απλώς και μόνο για παρηγοριά ότι τάχα υπάρχει ελληνική κυβέρνηση που ασκεί πλήρη εξουσία. Τα γεγονότα της μνημονιακής εποχής, κυρίως από το 2010 και μετά, έδειξαν τη γύμνια της ελληνικής κυβέρνησης. Όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας πενταετίας αποδέχονται ασυζητητί τις έξωθεν υποδείξεις της «τρόικας» (των «θεσμών» δηλαδή). Έχουμε τη γνώμη ότι η συζήτηση για χωρισμό Εκκλησίας και κράτους έχει βαθύτερα οικονομικά κίνητρα, δηλαδή να σταματήσει το κράτος να μισθοδοτεί τους κληρικούς. Ταπεινό και ευτελές ελατήριο. Σήμερα που η χώρα μας βιώνει χαλεπές μνημονιακές μέρες, το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας είναι ευρύτατο και αναπληρώνει πλήρως την παντελή έλλειψη κοινωνικής μέριμνας εκ μέρους του κράτους για τους πάσχοντες συνανθρώπους μας που έχουν πληγεί από τα μνημονιακά μέτρα.
Προσωπικά παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το φιλανθρωπικό έργο που έχουν αναπτύξει και οι τρεις ιερείς της ενορίας μας, της Ανάληψης των Βριλησσίων, για να προσφέρουν ανακούφιση σε όσους έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση και τα προβλήματα που δημιούργησε στον λαό η εφαρμογή των Μνημονίων και γενικά οι απαιτήσεις των δανειστών μας. Και το φιλανθρωπικό αυτό έργο ξεκινάει από τη διανομή τροφίμων μέχρι και τη δωρεάν προπαρασκευή μαθητών για την επιτυχή συμμετοχή τους στις πανελλήνιες εξετάσεις για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Πλούσιο και αθόρυβο το έργο αυτό. Και η αγωνία για την εξασφάλιση της χρηματοδότησης αυτού του φιλανθρωπικού έργου έντονα αποτυπωμένη στα πρόσωπα των τριών ιερέων που υπηρετούν στην ενορία μας. Το πλούσιο πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας ξεκινάει από τις σχετικές πρωτοβουλίες του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου που πρωτοστατεί στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας. Και πρέπει να τονίσουμε ότι το έργο αυτό της Εκκλησίας διατηρεί και την κοινωνική συνοχή του ελληνικού λαού, καθώς καλλιεργεί την αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών (προσφέροντες και ανακουφιζόμενοι). Είναι άλλη μια προσφορά της Εκκλησίας στην προσπάθεια διατήρησης της ελληνικότητας της Ελλάδος, που άρχισε να υφίσταται ισχυρούς κλυδωνισμούς από την εσφαλμένη μεταναστευτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης Τσίπρα, την οποίαν κατ’ επανάληψη και στο παρελθόν την είχαμε αποδοκιμάσει και πριν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει το τιμόνι της χώρας μας.
Σ’ αυτή τη χώρα των «θαυμάτων» που ζούμε μπορεί κάποτε να πετύχει ο χωρισμός κράτους – Εκκλησίας. Όμως ποτέ δεν θα κατορθώσουν, όποιοι το επιδιώκουν, τον χωρισμό Εκκλησίας – ελληνικού έθνους. Οι τόσες ελληνικές εκκλησίες που λειτουργούν στο εξωτερικό (ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Δυτική Ευρώπη), πέραν των άλλων, αποτελούν τον συνδετικό κρίκο του απόδημου Ελληνισμού με την πατρίδα μας. Είναι μια πολύτιμη προσφορά της Ελληνικής Εκκλησίας στο ελληνικό έθνος. Η Εκκλησία έχει ριζώσει στον νου όλων των Ελλήνων ως ισχυρός θεσμός σύνδεσης μεταξύ των απανταχού Ελλήνων με την εθνικότητα του ελληνικού γένους.
Τελειώνοντας τη σημερινή μας παρουσίαση θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η διακοπή της μισθοδοσίας των κληρικών από το κράτος θα καταδικάσει σε φτώχεια τους ιερείς των χωριών, που οι φτωχές εκεί εκκλησίες δεν θα έχουν την οικονομική αντοχή της μισθοδοσίας των ιερέων. Έτσι τα περισσότερα χωριά θα μείνουν χωρίς λειτουργούσες εκκλησίες. Και σημειώνουμε ότι η πλειοψηφία των κληρικών είναι οικογενειάρχες και μάλιστα με πολυμελείς οικογένειες (πολύτεκνοι) και θα είναι απάνθρωπο αυτές οι οικογένειες να καταδικαστούν σε ανέχεια εφ’ όρου ζωής. Βέβαια, όσοι κληρικοί υπηρετούν στις μεγάλες ενορίες των αστικών κέντρων δεν θα αντιμετωπίσουν προβλήματα στέρησης. Τα χωριά όμως θα στερηθούν από λειτουργούσες εκκλησίες. Και έτσι η επιρροή και το κύρος της θρησκείας μας θα συρρικνωθούν, ενώ η παραβατικότητα θα ανθίσει. Και να μην ξεχνάμε ότι η θρησκεία είναι το ισχυρότερο χαλινάρι της παραβατικότητας. Άραγε, ορισμένοι του ΣΥΡΙΖΑ, που επιθυμούν τον διαχωρισμό κράτους – Εκκλησίας, έχουν στόχο τη νέκρωση του θρησκευτικού αισθήματος του λαού μας;