Η άλλη άποψη…

Όπως ο ναζισμός, έτσι και ο τζιχαντισμός δεν θα περάσει…

«Κατά κάποιο τρόπο, λοιπόν, η δυτική πολιτική εξέθρεψε τα τέρατα και όπλισε, ηθελημένα ή αθέλητα, όχι μόνο τα δολοφονικά τους χέρια αλλά και τις φαντασιώσεις τους.

Η νέα διαφαινόμενη σύγκρουση δεν είναι λοιπόν μια παραδοσιακή αντιπαράθεση συγκροτημένων στρατηγικών, ένας πόλεμος οριοθετημένων ”θέσεων” ή αέναων “κινήσεων” σε ένα ορισμένο πεδίο. Είναι ένας άμορφος και πανταχού παρών πόλεμος εντυπώσεων, λέξεων, σκιών και φαντασιώσεων, ένας πόλεμος που δεν επιδιώκει καν τη νίκη εναντίον του εχθρού στο πεδίο της μάχης, αλλά αρκείται στην παράλυση της νόησης και της βούλησής του. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο εμφανίζεται σαν ένας πόλεμος διαρκής που δεν μπορεί ποτέ να τελειώσει με διαπραγμάτευση, ανακωχή ή ειρήνη. Ένας πόλεμος που σε κάθε στιγμή μπορεί να διακόπτεται, να συνεχίζεται ή να μεταμορφώνεται χωρίς προειδοποίηση και κατά βούληση. Ένας πόλεμος όπου εκ των πραγμάτων όλοι βρίσκονται εμπεπλεγμένοι στις αδυσώπητες δαγκάνες του. Ένας πόλεμος που διεξάγεται όχι μόνο πέρα από κανόνες, εκτός επικράτειας και εκτός τόπου, αλλά και εκτός προβλέψιμου χρόνου. Υπό τους όρους αυτούς, δεν υπάρχει πια καν η δυνατότητα διάκρισης στρατευμένων και αστράτευτων, μαχόμενων και άμαχων, ένοχων και αθώων, παρόντων και απόντων. Από τη στιγμή που είμαστε όλοι συμμέτοχοι της κοινής οικουμενικής μας μοίρας, είναι ένας πόλεμος όπου δεν μπορεί να υπάρχουν αμέτοχοι ή ουδέτεροι.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τον πόλεμο αυτόν η Δύση δεν έχει άλλη επιλογή από το να τον κερδίσει.

Όπως λοιπόν και ο ναζισμός, έτσι και ο τζιχαντισμός δεν επιτρέπεται να περάσει, και δεν θα περάσει. Και γι’ αυτό είμαστε όλοι υπεύθυνοι».

***

Διά χειρός…

…του Θανάση Καρτερού, από τα «Της Ώρας» του στην «Αυγή» με τίτλο «Σουβλάκι με πίτα»:

Μαζί τα φάγαμε…

«Να σας πω την αμαρτία μου, δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ τους συμπαθώ τους “διάφορους εξοργισμένους συριζαίους”. Έτσι, όταν διάβασα ότι κατάγγειλαν στον ”γαμώ και δέρνω” ”Βηματοδότη” του Ψυχάρη τις πομπές δύο υπουργών, μου μπήκαν ψύλλοι στ’ αφτιά. Που έγιναν ναααα με το συμπάθιο, όταν είδα να παίρνει το δημοσίευμα ο ”γαμώ και δεν πληρώνω” -λόγω ασυλίας- Αυγενάκης της ΝΔ και να το κάνει ερώτηση στη Βουλή. Και έγιναν κοριοί όταν είδα να παίρνει την ερώτηση Αυγενάκη ο ”γαμώ και δεν τα παίρνω” Παπαχρήστος των ”Νέων” και να προσθέτει τα ονόματα των δύο δραστών.

Ο πρώτος δηλαδή διέπραξε δημοσίευμα ότι δύο υπουργοί, χωρίς ονόματα, έχουν κοινό γραφείο στη Συγγρού και χρηματίζονται για να κάνουν εξυπηρετήσεις. Με βάση μάλιστα τους λογαριασμούς των ανώνυμων εξοργισμένων, υπολόγισε ότι το μαγαζί κόβει πενήντα χιλιάρικα τη μέρα. Ο δεύτερος διέπραξε ερώτηση βασισμένος στον πρώτο. Και ο τρίτος διέπραξε νέο δημοσίευμα -στα ”Νέα” αυτή τη φορά- βασισμένος στον δεύτερο. Προσθέτοντας τα ονόματα των Παππά και Σπίρτζη, αλλά χωρίς να φαίνεται και ότι υιοθετεί τις κατηγορίες. Ψυλλιάζεσαι ή δεν ψυλλιάζεσαι μπροστά σε τέτοιο καταμερισμό;

Ψυλλιάζεσαι βέβαια, άμα οι ανώνυμοι εξοργισμένοι υιοθετούνται από κοτζάμ ”Βηματοδότη”, αυτός από κοτζάμ – κοτζάμ Αυγενάκη κι αυτός από κοτζάμ – κοτζάμ – κοτζάμ Παπαχρήστο. Πήγα κι εγώ λοιπόν στο επί της οδού Συγγρού γραφείο της αμαρτίας να δω ιδίοις όμμασι τι γίνεται. Αυτοψία! Πήγα, αλήθεια σας λέω, να, μα τον Μαρξ. Και οποία απογοήτευση! Το interior design του Παπαχρήστου είναι κάτι καφετιά γραφεία της συμφοράς. Οι υπάλληλοι που συμμετέχουν στη λοβιτούρα είναι κάνα δυο συριζαίες που μόλις ακούσουν τη λέξη λάδωμα σου χώνουν τη χτένα στο μάτι. Και ο Παππάς, αχ ο Παππάς!

Ο Παππάς όντως τα είχε μόλις πάρει. Κάτι σουβλάκια ντελίβερι με πίτες. Θυμήθηκα τον Μαυρογιαλούρο: ”Φάγανε, φάγανε, φάγανε”. Κι αυτός άρχισε να τρώει, να τρώει, να τρώει. Μπροστά μου. Μου πρόσφερε μάλιστα ένα καλαμάκι, αλλά αρνήθηκα. Θες να βρεθώ συνένοχος, σκέφτηκα, ότι μαζί τα φάγαμε; Όσο για τον Σπίρτζη, δεν τον βρήκα και οι κοπέλες μού είπαν ότι μάλλον είναι στη Βουλή. Ίσως είχε πάει να κρύψει τα πενήντα χιλιάρικα της μέρας, ποιος ξέρει. Το έγκλημα όμως συντελέστηκε μπροστά στα μάτια μου: Σουβλάκι με πίτα…».

***

Διά χειρός…

…του Holger Schmieding, επικεφαλής οικονομολόγου της Berenberg Bank, από την ανάλυσή του στην «Καθημερινή»:

Φαίνεται φως…

«Περιορισμένη ήταν η υποχώρηση του ρυθμού ανάπτυξης στην Ελλάδα κατά 0,5% εάν αναλογιστεί κανείς όλη την αναταραχή του καλοκαιριού που οδήγησε σε τρίτο πακέτο διάσωσης. Φαίνεται πως οι επιδόσεις στον τουρισμό περιόρισαν τις επιπτώσεις. Εάν η Ελλάδα καταφέρει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στην οικονομία με την υλοποίηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων μπορεί να επιστρέψει σε ρυθμούς ανάπτυξης την επόμενη άνοιξη».

***

Διά χειρός…

…του Γιάννη Μαρίνου, από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Με τις αιτίες του Προσφυγικού πότε θα ασχοληθούμε;»:

Με τους πολέμους άνοιξε ο ασκός του Αιόλου

«Το προσφυγικό τσουνάμι πάλι έχει αιτία τους πολέμους που επιβάλλονται στον πλανήτη με διάφορα προσχήματα, όπως για παράδειγμα η επιβολή της δημοκρατίας σε χώρες όπου κυριαρχούν δικτάτορες ή επειδή υποτίθεται ότι απειλείται η παγκόσμια ειρήνη όπως στη μοιραία επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ. Έτσι άνοιξε ο ασκός του Αιόλου στη Μέση Ανατολή, αφού υπήρξε και η κύρια αιτία δημιουργίας του αδίστακτου Ισλαμικού Κράτους (ISIS). Είχε προηγηθεί η μάταιη επέμβαση στο Αφγανιστάν διαδοχικά από Σοβιετικούς και Αμερικανούς, οι οποίοι επί μισό αιώνα προσπαθούν να εξουδετερώσουν τους Ταλιμπάν.

Απρόσφορες και γι’ αυτό ολέθριες αποδείχθηκαν οι προσπάθειες αυτές, καθώς αγνοείται ο κυρίαρχος παράγων θρησκεία, που μάταια προσπαθούν να τον αγνοήσουν. Μπορεί ο δυτικός πολιτισμός και η πολυπολιτισμικότητα να εθελοτυφλούν πεισματικά και ανοήτως στην αναβίωση των θρησκευτικών πολέμων, όμως καλώς ή κακώς και για πολλούς λόγους αναβίωσαν το επιθετικό Ισλάμ και οι φρικιαστικές ακρότητες που εμπνέει το Τζιχάντ, ο ιερός δηλαδή πόλεμος κατά των ”απίστων”».