Δυστυχώς, άλλοι αποφασίζουν για εμάς

Προφανώς, η μνήμη της έχει εξασθενήσει πολύ, γιατί οι εθνικές ήττες ήρθαν όταν τη χώρα κυβερνούσε ο δικός της Κωνσταντίνος Καραμανλής, με πιο οδυνηρή τις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, με τις οποίες έβαλε συνέταιρο στην Κύπρο την Τουρκία. Και για να προλάβουμε τυχόν κακόπιστους, και ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει ευθύνες. Επί πρωθυπουργίας του στήθηκε το ψευδοκράτος στην Κύπρο αλλά και τον Μάρτη του ’87 υποχωρήσαμε στις τουρκικές απαιτήσεις και από τότε πάγωσαν στην περιοχή του Πρίνου (κάτω από τη Θάσο) οι γεωτρήσεις για ανακάλυψη νέων πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Αλλά και ο Σημίτης έχει τη μαύρη σελίδα του, με το φιάσκο στα Ίμια.

Πού θέλουμε να καταλήξουμε; Στο κοινό συμπέρασμα, στο οποίο η «Καθημερινή» κάνει τα στραβά μάτια, παραβλέποντας τη σκληρή πραγματικότητα: Ότι στη μεταπολεμική Ελλάδα δεν αποφασίζουμε εμείς για την πατρίδα μας. Οι ξένοι –με πρώτους τους Αμερικανούς– αποφασίζουν κι εμείς σερνόμαστε πίσω από τις θελήσεις τους. Αυτό ζούμε 41 χρόνια τώρα στο Κυπριακό, 25 χρόνια στο Σκοπιανό, μόνιμα από το 1950 με την Τουρκία – ποιος ξεχνά τα Σεπτεμβριανά, τον ξεριζωμό των Ελλήνων το 1955 από την Κωνσταντινούπολη;

Μήπως και σήμερα το ίδιο δεν συμβαίνει με την οικονομική κρίση, που την αξιοποιούν για να επιβάλουν τα συμφέροντά τους και να φτιάξουν ένα υπόδειγμα για το πώς θα λειτουργεί μηχανιστικά ο λαός κάθε χώρας, κάνοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση ένα… εκσυγχρονισμένο στρατόπεδο; Κάτι ανάλογο δεν ζούμε και με το Προσφυγικό και το Μεταναστευτικό; Αποθήκη μάς θέλουν, για να έχουν τα αφεντικά την ησυχία τους.

Κακά τα ψέματα και οι πλαστές εικόνες, που ενίοτε οι πολιτικοί μας, οι χθεσινοί και οι σημερινοί, πλάθουν. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι αυτή που βγαίνει όταν κοιτάμε προς τα πίσω, για να βλέπουμε με καθαρό μάτι το σήμερα.

Δυστυχώς, οι άλλοι αποφασίζουν για εμάς. Για την Ελλάδα μας. Και το ζητούμενο είναι ένα και μόνο: Μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτήν τη μόνιμη μέγγενη; Η απάντηση -όσο κι αν φαντάζει ονειρικό- είναι ναι. Από τη στιγμή που ο λαός είναι αποφασισμένος να παλέψει για όλα. Για να είναι ΛΕΥΤΕΡΟΣ… Ακριβό το τίμημα, αλλά να μην ξεχνάμε ότι τίποτε σε τούτο τον κόσμο δεν σου χαρίζεται… Απλώς σου ξεσφίγγουν λίγο τα λουριά για να νομίζεις ότι εσύ αποφασίζεις. Ακόμη και για το τι θα φας… Κι αν δεν συμμορφωθείς, την επομένη γίνεσαι Συρία…