Άμεση ανάγκη ο τερματισμός του πολέμου στη Συρία

Ποια ήταν τα κίνητρα των δραστών για το αποτρόπαιο έργο τους; Η εκδίκηση, ο εκφοβισμός, η απελπισία ή απλά ο τυφλός φανατισμός; Προφανώς όλα μαζί. Προέχει όμως η πολιτική διάσταση. Κατ’ αρχάς, γιατί επελέγη το Παρίσι για το ειδεχθές έγκλημα; Είναι μήπως η Γαλλία ο πιο αδύναμος κρίκος του δυτικού κόσμου; Ποιοι άλλοι μπορεί να ήταν πιθανοί στόχοι των τζιχαντιστών; Οι ΗΠΑ; Δύσκολο εγχείρημα να πληγεί η Αμερική. Παρεμβάλλεται ο Ειρηνικός, ενώ πλέον είναι αποτελεσματικότερα τα μέτρα ελέγχου, που έχουν ενισχυθεί μετά και την εμπειρία των Δίδυμων Πύργων. Οι άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με εξαίρεση ίσως το Λονδίνο, δεν θα συγκέντρωναν τόση διεθνή προσοχή και δημιουργία εντυπώσεων όσο η γαλλική πρωτεύουσα. Οι ίδιοι οι τζιχαντιστές έδωσαν μια εξήγηση για την επιλογή τους. Το Παρίσι για αυτούς εκφράζει την ηδονιστική αντίληψη της ζωής του δυτικού κόσμου. Παράλληλα είναι το σύμβολο του πνεύματος των Σταυροφοριών, που ο αραβικός κόσμος δεν μπορεί να τις ξεχάσει. Μια τέτοια εξήγηση είναι όμως ρηχή και αβάσιμη. Το Παρίσι δεν είναι, ασφαλώς, συνώνυμο της ακολασίας και της ιμπεριαλιστικής υπεροψίας. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Σύμβολο της ελευθερίας του πνεύματος και της ανοχής. Είναι μια χοάνη που δέχεται κάθε ελεύθερη έκφραση, ακόμη και ακραία. Από αυτή την άποψη η γαλλική πρωτεύουσα, όπως και η ίδια η Γαλλία, ήταν η πιο ευάλωτη. Ο πιο αδύναμος κρίκος του δυτικού κόσμου. Αλλά η επιλογή του Παρισιού έχει και κοινωνικοπολιτική διάσταση με βαρύνουσα σημασία. Ο γνωστός ελληνογάλλος σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς, άτομο με πνευματικές και πολιτικές ευαισθησίες, σε δηλώσεις του σε ελληνικό τηλεοπτικό σταθμό, σχολιάζοντας τα γεγονότα της 13ης Νοεμβρίου, τα οποία ασφαλώς και καταδίκασε, τόλμησε -και τούτο παρά τη συναισθηματική φόρτιση των ημερών- να πει δύο μεγάλες αλήθειες. Πρέπει, παρατήρησε, να εξετασθούν και οι λόγοι που ωθούν έναν νέο γάλλο μουσουλμάνο να στρατολογείται και να εντάσσεται στις τάξεις των τζιχαντιστών. Ωστόσο διερωτήθηκε και για τον ρόλο της Δύσης με τις επεμβάσεις των ΗΠΑ -ιδίως του υιού Μπους στο Ιράκ- στη Συρία και σε άλλες αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής και Β. Αφρικής. Η Ευρώπη και η Γαλλία δεν συνέδραμαν σε αυτές; Ο γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, του οποίου η περαιτέρω πολιτική ζωή μπορεί να επηρεασθεί αποφασιστικά από τα γεγονότα της 13ης Νοεμβρίου, επικαλέσθηκε το άρθρο 47 της Συνθήκης της Λισαβόνας ζητώντας τη συνδρομή των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μακάρι αυτό να ίσχυε και για την περίπτωση της Κύπρου αλλά και της Ελλάδος όταν υφίστανται τις προκλήσεις της Τουρκίας. Όλοι αντιλαμβάνονται την οργή που διακατέχει τον γάλλο Πρόεδρο όπως και τον χαρακτηρισμό ότι η Γαλλία βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου. Με όλη την εκτίμηση προς το πρόσωπό του, θα λέγαμε ότι αυτό ισχύει μόνο ως σχήμα λόγου. Γιατί ο πόλεμος προϋποθέτει ορατό αντίπαλο. Η τρομοκρατία δεν είναι ορατή. Δρα ύπουλα. Η αντιμετώπισή της απαιτεί και ανεύρεση των αιτιών που την προκαλούν και την τρέφουν. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση πραγματοποιούνται τακτικές και έκτακτοι Σύνοδοι Κορυφής. Οι τελευταίες αφορούν, ως επί το πλείστον, την αντιμετώπιση του Προσφυγικού – Μεταναστευτικού. Σχεδόν σε κανένα από τα κείμενα συμπερασμάτων δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά ή έκκληση για τερματισμό του πολέμου στη Συρία που είναι η βασική αιτία για τον ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών από τις εστίες τους. Αντίθετα, οι αποφάσεις στρέφονται γύρω από τη διάθεση δισεκατομμυρίων ευρώ για την υποδοχή των προσφύγων, την ενίσχυση της Frontex, την ανακατανομή των προσφύγων στις χώρες-μέλη και άλλα συναφή. Εξάλλου η πολιτική ταύτιση με τις ΗΠΑ είναι πλέον εμφανής. Ο γάλλος Πρόεδρος γνωρίζει ασφαλώς ότι ο στρατηγός Ντε Γκολ είχε εναντιωθεί στην ηγεμονία της Ουάσινγκτον στο ΝΑΤΟ, είχε ζητήσει τη μεταφορά της έδρας από το Παρίσι στις Βρυξέλλες και η Γαλλία είχε αποχωρήσει από το στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας, για να επιστρέψει επί Σαρκοζί. Η αντιμετώπιση του ISIS έχει καταστεί κοινό πρόβλημα και απαιτεί συλλογικές ενέργειες με αποφασιστικότητα αλλά και περίσκεψη. Ο σημερινός αμερικανός Πρόεδρος είναι προσεκτικότερος από τους προκατόχους του. Αρνείται, μέχρι στιγμής, χερσαίες επεμβάσεις στη Συρία, ενώ σημειώνεται μια προσέγγιση με τη Ρωσία. Αποτελεί θετική εξέλιξη. Αρχίζει να γίνεται αντιληπτό ότι η Ρωσία δεν είναι αντίπαλος της Δύσης. Αντίθετα, είναι το ανάχωμα της Δύσης. Η Ελλάδα, για λόγους γεωπολιτικούς, πολιτιστικούς και οικονομικούς, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική στο θέμα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και του ISIS. Να αποφύγει την ταύτιση με ακραίες θέσεις που θα την εξέθεταν σε σοβαρούς κινδύνους. Αντίθετα, με εφόδια τη γεωγραφική και γεωπολιτική της θέση, παράλληλα με την ιστορική της εμπειρία, χωρίς αποικιακό παρελθόν και με μακραίωνη συμβίωση με το Ισλάμ, να επιδιώξει έναν μεσολαβητικό ρόλο μεταξύ της Δύσης και των χωρών της Μέσης Ανατολής αλλά και της Β. Αφρικής. Προέχει ο τερματισμός του πολέμου στη Συρία. Όσο αυτός διαρκεί τόσο περισσότερο θα αυξάνονται η ανασφάλεια και οι κίνδυνοι για όλους.